روستای چاه شولک از توابع سربیشه در خراسان جنوبی واقع شده است. خبرگزاری بسیج رژیم برای ارائه گزارشی از این روستای فقر زده می‌نویسد: «مقام معظم رهبری... می فرمایند " مهم‌ترین مسأله نظام رسیدگی به طبقات مستضعف است ». اما در کلمه به کلمه این گزارش این سؤال در ذهن متبادر می‌شود که پس از 38سال حاکمیت ننگین آخوندها وجود چنین مناطقی چه پیامی برای مردم ما دارد؟
روستایی از یادرفته در خراسان جنوبی با امکاناتی زیر صفر و در نقطهٴ کور این میهن واقع شده در حالی‌که هیچ‌کس گمان نمی‌برد که یک چنین روستایی وجود خارجی دارد، پژواک فریادهای ساکنان محروم آن جز بر گوش خودشان بر جایی نمی‌نشیند!
منتخبی از این گزارش را بخوانید:
«بیش از 140نفر جمعیت به دور از امکانات رفاهی و بهداشتی و حتی معیشتی، خانه‌هایی زمخت از جنس سنگ و دریغ از یک آجر در روستا، نهایت تزیین خانه هایشان گچی است که تنها برای مهار سرما به تن دیوار زده‌اند. کف خانه‌ها به‌جای فرش، شن نرم پهن کرده‌اند تا زمین سخت پهلوی نحیف آن کودک چند ماهه‌ای را که خوابیده است آزار ندهد.
وقتی میپرسی در تابستان در برابر مار و عقرب چه می‌کنید؟ با اندوه می‌گویند "خدا ما را حفظ کند“.
راه روستا هم که در مسیر سیلاب، به‌طوری که برای رسیدن به روستا باید امداد را هم پیشاپیش خبر کرد و این یعنی هنگام بارندگی 140نفر در خانه‌های سنگی در معرض خطر قرار دارند و راه ارتباطی و کمک هم قطع خواهدشد.
چاهی به دهانه‌ی 2 متر که باد هرچه را می‌خواست به آن فرو می‌برد و آب گل آلود و غیربهداشتی که پس از ته‌نشین شدن، آن هم فقط تا اوایل تابستان آب شرب اهالی است.
