نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در سال ۹۴ نشون می‌دهد که بیش از ۴۰ درصد زنان جوان در ایران تحت حاکمیت آخوندها بیکارند. بر اساس نتایج طرح آمارگیری از نیروی کار در سال ۹۴، زنان و جوانان بیشترین سهم را از معضل بیکاری در سطح جامعه دارند؛ در حالی‌که بر پایه آمار منتشر شده مرکز آمار رژیم، نرخ بیکاری جمعیت فعال کشور ۱۱ درصد برآورد شده، این رقم برای مردان حدود ۹ درصد و برای زنان 4/19 (نوزده و چهار دهم) درصد است. ارقامی که گویای اختلاف بیش از دوبرابری بیکاری در زنان نسبت به مردان است. این آمار به آن معناست که شانس زنان جویای کار در مقایسه با مردان برای رسیدن به شغل کمتر از نصف است. فیروزه صابر، که روزنامه حکومتی شرق او را «مؤسس و مدیرعامل بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان» معرفی کرده، 29فروردین درباره دلیل کم‌بودن شانس زنان در اشتغال می‌گوید: «در دهه ۶٠ و پس از انقلاب نرخ بیکاری زنان افزایش زیادی پیدا کرد و دلیل آن بازخرید‌کردن و اخراج و عدم جذب زنان از مشاغل آنها بود. این مسأله منجر به پایین‌آمدن نرخ اشتغال زنان شد
... نکته دوم این است که هنوز باور عمیق نسبت به مشارکت اقتصادی زنان وجود ندارد؛ به‌همین‌دلیل در جامعه زنان جوان، نرخ بیکاری زنان ۴٠ درصد است و این نرخ برای زنان دانشگاه ٣١ درصد است».
البته آمارهای واقعی خیلی بیشتر از اینهایی است که تا به‌حال ذکر کردیم. حالا اجازه بدید در حرفة پرستاری که اتفاقا، در فرهنگ عامه ایران، شغلی زنانه محسوب می‌شود و امکان فعالیت زنان در آن بیشتر هست این موضوع را بررسی کنیم و به این سؤال بپردازیم که آیا زنان میهنمان در این حرفه، امنیت شغلی دارند؟
برای پاسخ به این سؤال به اظهارات ابراهیم محمدی، کارگزار رژیم در امور بین‌الملل سازمان نظام پرستاری می‌پردازیم که گفته است، مهاجرت پرستاران ایرانی به خارج از کشور در فروردین 95 افزایش 300 درصدی داشته. او اعتراف کرده که ”تبعیض در پرداخت‌های نظام سلامت و دریافتی نامناسب در مقابل کار زیاد از مهم‌ترین عوامل فرار پرستاران است“.
آری، پرستاران زحمتکش در ایران تحت حاکمیت آخوندها هیچ‌گونه امنیت شغلی ندارند و سالهاست به وضعیت صنفی و حقوقی‌شان معترضند و اجرای فاز سوم طرح سرکوبگرانهٴ ”تحول سلامت “ هم به این اعتراضات اضافه کرده است. بنا به اعتراف محمد شریفی مقدم٬ دبیرکل خانه پرستار؛ سال گذشته پرستاران بیش از ۵۰ تجمع اعتراضی برگزار کردند و در تجمعات خود به شرایط سخت کار و دستمزد ناچیزی که به آنها پرداخت می‌شود، اعتراض کردند.
واقعیت این است که در نظام ولایت‌فقیه، زنان به‌طور مضاعف سرکوب می‌شوند. آخوندها هم تلاش می‌کنند به هر نحوی که شده، زنان میهنمان را از صحنهٴ جامعه حذف و خانه‌نشین کنند. اما در مقابل این ظلم و ستم، زنان پیشتاز این مقاومت قرار دارند که راهگشا و پرچمدار مبارزه علیه نظام زن‌ستیز آخوندی هستند. زنان الهام بخشی که نفی تاریخی ارتجاعند و نوید بخش روز پیروزی. بی‌تردید با وجود چنین زنانی، آیندهٴ روشنی برای ایران و به‌ویژه زنان ایرانی در چشم‌انداز است.
... نکته دوم این است که هنوز باور عمیق نسبت به مشارکت اقتصادی زنان وجود ندارد؛ به‌همین‌دلیل در جامعه زنان جوان، نرخ بیکاری زنان ۴٠ درصد است و این نرخ برای زنان دانشگاه ٣١ درصد است».
البته آمارهای واقعی خیلی بیشتر از اینهایی است که تا به‌حال ذکر کردیم. حالا اجازه بدید در حرفة پرستاری که اتفاقا، در فرهنگ عامه ایران، شغلی زنانه محسوب می‌شود و امکان فعالیت زنان در آن بیشتر هست این موضوع را بررسی کنیم و به این سؤال بپردازیم که آیا زنان میهنمان در این حرفه، امنیت شغلی دارند؟
برای پاسخ به این سؤال به اظهارات ابراهیم محمدی، کارگزار رژیم در امور بین‌الملل سازمان نظام پرستاری می‌پردازیم که گفته است، مهاجرت پرستاران ایرانی به خارج از کشور در فروردین 95 افزایش 300 درصدی داشته. او اعتراف کرده که ”تبعیض در پرداخت‌های نظام سلامت و دریافتی نامناسب در مقابل کار زیاد از مهم‌ترین عوامل فرار پرستاران است“.
آری، پرستاران زحمتکش در ایران تحت حاکمیت آخوندها هیچ‌گونه امنیت شغلی ندارند و سالهاست به وضعیت صنفی و حقوقی‌شان معترضند و اجرای فاز سوم طرح سرکوبگرانهٴ ”تحول سلامت “ هم به این اعتراضات اضافه کرده است. بنا به اعتراف محمد شریفی مقدم٬ دبیرکل خانه پرستار؛ سال گذشته پرستاران بیش از ۵۰ تجمع اعتراضی برگزار کردند و در تجمعات خود به شرایط سخت کار و دستمزد ناچیزی که به آنها پرداخت می‌شود، اعتراض کردند.
واقعیت این است که در نظام ولایت‌فقیه، زنان به‌طور مضاعف سرکوب می‌شوند. آخوندها هم تلاش می‌کنند به هر نحوی که شده، زنان میهنمان را از صحنهٴ جامعه حذف و خانه‌نشین کنند. اما در مقابل این ظلم و ستم، زنان پیشتاز این مقاومت قرار دارند که راهگشا و پرچمدار مبارزه علیه نظام زن‌ستیز آخوندی هستند. زنان الهام بخشی که نفی تاریخی ارتجاعند و نوید بخش روز پیروزی. بی‌تردید با وجود چنین زنانی، آیندهٴ روشنی برای ایران و به‌ویژه زنان ایرانی در چشم‌انداز است.
