زندانی سیاسی علی معزی پدر دو مجاهد اشرفی و زندانی سیاسی علی (امیر) امیر قلی از بند هشت زندان اوین به‌مناسبت روز جهانی کارگر پیام مشترکی فرستادند.
در این پیام آمده است:
اول ماه مه روز دوازده اردیبهشت امسال، بزرگداشت روز جهانی کارگر را در شرایطی برگزار می‌کنیم که تعطیلی تولیدات داخلی و غلبه بیکاری، دستمزد ناچیز و عدم تامین ناپرداختیها معوقه رمقی برای طبقه کارگر ایران باقی نگذاشته است.
علاوه بر کارگران، معلمان، بازنشستگان و پرستاران نیز به‌عنوان محروم‌ترین مزد بگیران دولتی در معرض انواع تبعیضها و اجحافها قرار دارند. تولید کار و ارزش کار و کارگر در سیستم حاکم بر ستم سرای ایران جایی ندارد ولی در عوض غارت و چپاول و انحصار و اختلاس نهادینه شده و خواباندن تولید داخل و بازار ملی و سرازیرکردن بنجلهای وارداتی به کشور شیوه رسمی گذران امور بوده و هست.
در این اوضاع وخامت‌بار کار از بحث بر سر تعیین حداقل دستمزد و رعایت قوانین کار گذشته و بیکارانی که زد و بندی از آنها بر نمی‌آید تحت هر شرایطی حتی با دستمزدهای کمتر از حداقلهای تعیین شده تن به هر اشتغال موقتی می‌دهند.
گویا منظور مفتخوران ضدکار و کارگر از اقتصاد مقاومتی آن است که مقاومت و تحمل صبر و فلاکتش از آن محرومان و غوطه‌وری در رفاه و پول باد آورده‌اش از آن اقلیتی وابسته به قدرت باشد. از طرفی دیگر سرکوب و دستگیری فعالان صنفی دردی بر دردهای مزد بگیران افزوده و دامنه اختناق را به محدوده محیطهای کاری گسترش داده است. تا جاییکه نمایندگان در بند آنها در زندان اوین آقایان عبدی و عظیم‌زاده و دیگر اسرای زندان رجایی کرج صدای خود را علیه سرکوب تشکلهای صنفی بالا برده و به محکومیتهای صورت گرفته برای فعالان صنفی تحت عنوان نامربوط اقدام علیه امنیت ملی اعتراض کردند. در نهایت سرکوب متناوب سالیان آنها را ناچار ساخته تا آماده باشند جان و تن خود را به‌عنوان شخصی‌ترین سرمایه پایداری در طبق اخلاص نهند و هم اکنون برای احقاق اعتراض خود در آستانه اعتصاب غذای نامحدود قرار دارند. در چنین ایامی ضمن هم‌صدایی با این عزیزان بر حقانیت تلاشها و خواسته‌های آنها گواهی می‌دهیم، همبستگی و اتحاد کارگران و معلمان ضامن کسب مطالبات بر حق آنهاست.
پاینده باد اتحاد کارگران و معلمان غیور ایران
سلام بر نگهبانان شرف و آزادی
علی معزی - علی امیر قلی بند هشت زندان اوین
8اردیبهشت 95.
در این پیام آمده است:
اول ماه مه روز دوازده اردیبهشت امسال، بزرگداشت روز جهانی کارگر را در شرایطی برگزار می‌کنیم که تعطیلی تولیدات داخلی و غلبه بیکاری، دستمزد ناچیز و عدم تامین ناپرداختیها معوقه رمقی برای طبقه کارگر ایران باقی نگذاشته است.
علاوه بر کارگران، معلمان، بازنشستگان و پرستاران نیز به‌عنوان محروم‌ترین مزد بگیران دولتی در معرض انواع تبعیضها و اجحافها قرار دارند. تولید کار و ارزش کار و کارگر در سیستم حاکم بر ستم سرای ایران جایی ندارد ولی در عوض غارت و چپاول و انحصار و اختلاس نهادینه شده و خواباندن تولید داخل و بازار ملی و سرازیرکردن بنجلهای وارداتی به کشور شیوه رسمی گذران امور بوده و هست.
در این اوضاع وخامت‌بار کار از بحث بر سر تعیین حداقل دستمزد و رعایت قوانین کار گذشته و بیکارانی که زد و بندی از آنها بر نمی‌آید تحت هر شرایطی حتی با دستمزدهای کمتر از حداقلهای تعیین شده تن به هر اشتغال موقتی می‌دهند.
گویا منظور مفتخوران ضدکار و کارگر از اقتصاد مقاومتی آن است که مقاومت و تحمل صبر و فلاکتش از آن محرومان و غوطه‌وری در رفاه و پول باد آورده‌اش از آن اقلیتی وابسته به قدرت باشد. از طرفی دیگر سرکوب و دستگیری فعالان صنفی دردی بر دردهای مزد بگیران افزوده و دامنه اختناق را به محدوده محیطهای کاری گسترش داده است. تا جاییکه نمایندگان در بند آنها در زندان اوین آقایان عبدی و عظیم‌زاده و دیگر اسرای زندان رجایی کرج صدای خود را علیه سرکوب تشکلهای صنفی بالا برده و به محکومیتهای صورت گرفته برای فعالان صنفی تحت عنوان نامربوط اقدام علیه امنیت ملی اعتراض کردند. در نهایت سرکوب متناوب سالیان آنها را ناچار ساخته تا آماده باشند جان و تن خود را به‌عنوان شخصی‌ترین سرمایه پایداری در طبق اخلاص نهند و هم اکنون برای احقاق اعتراض خود در آستانه اعتصاب غذای نامحدود قرار دارند. در چنین ایامی ضمن هم‌صدایی با این عزیزان بر حقانیت تلاشها و خواسته‌های آنها گواهی می‌دهیم، همبستگی و اتحاد کارگران و معلمان ضامن کسب مطالبات بر حق آنهاست.
پاینده باد اتحاد کارگران و معلمان غیور ایران
سلام بر نگهبانان شرف و آزادی
علی معزی - علی امیر قلی بند هشت زندان اوین
8اردیبهشت 95.
