امروز دیوار سانسور، فردا دیوار اختناق!

یکی از ویژگیهای حکومتهای دیکتاتوری، بنای دیوار سانسور است. چرا که دیکتاتور از آگاهی مردم می‌ترسد و وحشت دارد. اما آیا می‌شود در دنیای امروز چنین دیواری بنا کرد؟ شاید تا چندی پیش جواب این سؤال مثبت بود، ولی حالا و با انقلاب انفورماتیک و به‌وجود آمدن شبکه‌های اجتماعی، به‌خصوص شبکه‌های پیام‌رسان مبتنی بر موبایل، چنین چیزی ممکن نیست. هر چند آخوندها خیلی تلاش کردند که در فضای مجازی همچنین دیواری را بنا کنند و با فیلتر کردن و مسدود کردن سایتهای اجتماعی و شبکه‌های پیام رسان، خط سانسورشان را پیش ببرند اما سرشان به سنگ خورد و شورای عالی سانسور فضای مجازی هم که خامنه‌ای بعد از انقلاب فیس‌بوک در مصر آن را تشکیل داده بود، نتوانست کاری از پیش ببرد و حالا به نقطه‌ای رسیدیم که رفسنجانی که خودش ید طولایی در سانسور و قیچی دارد اعتراف می‌کند که «انفجار اطلاعات در اینترنت دیوار سانسور رو شکسته». چرا که در نظام ولایت‌فقیه کار به جایی رسیده که رئیس‌جمهور ارتجاع و رئیس مجمع تشخیص مصلحت خود نظام را هم سانسور می‌کنند و حالا او مجبور شده نسبت به «تک‌صدایی بودن فضای حاکم بر رسانه‌های رسمی» انتقاد کند. رفسنجانی که در دیدار نوروزی با برخی کارگزاران رژیم از تحرک جوانان در شبکهٴ تلگرام صحبت می‌کرد و آ ن را یکی از عوامل پیروزی خود در نمایش انتخابات رژیم می‌دانست، می‌گوید: «انفجار اطلاعات از طریق رسانه‌های مجازی منجر به شکسته شدن دیوارهای سانسور و تصمیم‌سازی توسط مردم گردید».

حالا این سؤال پیش می‌آید که آخوندها تا چه میزان می‌توانند فضای مجازی را با اهرمهای سرکوب کنترل کنند و آن حرف اصلی که پیام آزادی و آزادیخواهی را می‌زند، سانسور کنند؟! آیا اصلاً چنین چیزی امکان دارد؟! یا این‌که پیشرفتهای تکنولوژیک به نقطه‌ای می‌رسد که آخوندها دیگر هیچ کنترلی بر آن نخواهند داشت؟! در چنین روزی آخوندها آرزو خواهند کرد که‌ ایکاش در همان قرون وسطی که به آن تعلق دارند زندگی می‌کردند، چرا که وقتی انفجار اطلاعات در فضای مجازی با عزم و خشم میلیونی مردم و مقاومت ایران همراه می‌شود، نه تنها دیوار سانسور، بلکه دیوار اختناق و تمامی نظام ولایت‌فقیه را در هم خواهد شکست.