یک مرحله از جنگ انتخابات رژیم با حذف و تصفیهٴ گسترده‌یی که ولی‌فقیه از باند رفسنجانی ـ روحانی به‌عمل آورد به پایان رسید. اکنون باید دید که هر یک از دو باند، به‌ویژه باند رفسنجانی برای مراحل بعدی این جنگ چه طرحی دارند.
رفسنجانی و روحانی برای ورود به انتخابات، طرحشان این بود که در سطح گسترده‌یی اقدام به معرفی کاندیدا کنند تا هر قدر هم که شورای نگهبان حذف و تصفیه کند، باز هم کسانی باقی بمانند که با آنها مجلس و خبرگان ارتجاع را قبضه کنند. به‌خصوص این‌که حسن خمینی را هم با تبلیغات سنگینی که در اطراف او کرده بودند به‌عنوان کاندیدای ولی‌فقیه بعدی و برای شرایط مرگ خامنه‌ای مطرح کرده بودند و می‌خواستند خط خود را توسط او پیش ببرند.
به نظر می‌رسد آنها پیش‌بینی نمی‌کردند که شورای نگهبان در این ابعاد و به‌طور فله‌یی کاندیداهایشان را درو کند. اما شورای نگهبان، همین کار را کرد و از 3هزار کاندیدای اصلاح‌طلب، فقط 30نفر باقی گذاشت که اگر همه‌شان هم از صندوق دربیایند که هرگز چنین نخواهد شد، عددی نخواهند بود.
بعد از این حذف و تصفیه، دو راه پیش پای رفسنجانی و روحانی بود. یک راه، انصراف و تحریم نمایش انتخابات بود که گاهی هم نوک آن را با تلویح و اشاره به‌عنوان تهدید بیرون می‌دادند؛ راه دیگر هم این بود که در انتخابات شرکت کنند و به همین مختصری که ولی‌فقیه جلویشان پرت کرده قناعت کنند؛ اکنون روشن است که آنها راه دوم را می‌روند.
اما تأثیر بلافصل قلع و قمعی که خامنه‌ای توسط شورای نگهبان صورت داد، یأس و ناامیدی نیروهای باند رفسنجانی-روحانی بود و از این‌رو، ترجیع‌بند سردمداران و روزنامه‌های این باند، این توصیه و تأکید مکرر است که نباید ناامید شد و نباید از انتخابات و از صندوقهای رأی قهر کرد. از جمله رفسنجانی در اظهاراتی که در سایت خود او (26بهمن) منتشر شد گفت:
«حدیث منسوب به پیامبر که می‌گوید: ”کسی که دری را بکوبد و جدیت کند، داخل خواهد شد“ تابلویی است برای پرهیز از ناامیدی و… شرکت در انتخابات یکی از مهمترین کارها برای تقویت پایه‌های جامعه در سالهای آینده است».
به خوبی پیداست که این باند در درون خودشان با یک بحران سخت مواجهند و از پایین فشار زیادی هست که اصلاً چه فایده دارد در مسابقه‌یی که به اذعان رفسنجانی در بعضی استانها فقط یک کاندیدا هست، شرکت کنیم؟
روشن است که رفسنجانی و روحانی مطلقاً اهل انصراف یا هر شکلی از تحریم نبودند؛ چرا که این، ارسال کارت دعوت برای عنصر اجتماعی و بنزین ریختن روی آتش زیر خاکستر قیام بود. بنابراین راه دوم را پیش گرفتند و سعی می‌کنند این عقب‌نشینی را برای نیروهایشان توجیه کنند و آنها را قانع کنند که می‌توانند اولاً با شرکت گسترده تعدادی از کاندیداهای مورد نظرشان را از صندوق بیرون بیاورند و بعد هم مانند دوره‌های قبلی، ریزشیهای طرف مقابل را جذب کنند و دوباره جبهه خودشان را تشکیل دهند.
روزنامه حکومتی آرمان (26بهمن) در این رابطه نوشت: «اصلاح‌طلبان نباید فراموش کنند که مجلس هفتم با چه تعداد از آرا تشکیل شد. لذا اکنون نیز این فرصت را به رقیب نخواهند داد که با تعداد آرای اندک وارد مجلس شوند و کرسیها را به تصرف خود درآورند».
روزنامه حکومتی ابتکار (26بهمن) نیز نوشت: «روزگاری شعار می‌دادیم که باید «مخالف را به موافق» تبدیل کنیم. امروز همان روزگار است. جماعتی از مخالفان که به‌روشنی در اردوگاه مقابل، صف‌بندی می‌شدند، اینک به سلک و طریق اهالی اعتدال و اصلاح درآمده‌اند. این دقیقه، در موسم انتخابات بیش از دیگر زمانها مشاهده کردنی است».
روز یکشنبه 25بهمن روحانی طی یک نوار تبلیغاتی که به‌عنوان کاندیدای خبرگان ارتجاع از رادیوی رژیم پخش شد گفت: «هر رأی ما در ۷ اسفند ۹۴ راجع به نمایندگان خبرگان سرنوشت‌ساز است و گاهی در شرایطی قرار می‌گیریم حتی یک رأی هم برای انتخاب رهبری مهم است… مجلس خبرگان، هم مجلسی است که رهبری انتخاب می‌کند و هم مجلسی است که بر صفات رهبری به‌طور مداوم نظارت می‌کند و هم خدای ناکرده اگر زمانی لازم باشد، رهبری را از سمت رهبری برکنار می‌کند».
روحانی طبعاً به‌عنوان کاندیدای خبرگان، عمدتاً راجع به خبرگان و اهمیت آن صحبت کرد؛ مضمون اظهارات او تلاش برای امیدواری دادن به نیروهای باند خودش می‌باشد که خامنه‌ای در فاصلهٴ همین خبرگان می‌میرد و انتخاب ولی‌فقیه بعدی به عهدهٴ همین خبرگان است و ما چه بسا با حضور رفسنجانی بتوانیم نظر خود را اعمال کنیم… و آنها را با این امید به شرکت در این نمایش رنگ باخته ترغیب و تشویق کند. این‌که این امیدها چقدر واقعی است بحث دیگری است، ولی بیان آنها به چالش کشیدن آشکار ولی‌فقیه است و حتماً از طرف خامنه‌ای و باند او بی‌جواب نخواهد ماند و مهمتر از آن نشان می‌دهد که طرح و نقشهٴ رفسنجانی و روحانی ادامه جنگ است که نمود آن را روز 7اسفند بر سر صندوقها و شمارش آرا و نمود اصلی‌تر را بعد از آن شاهد خواهیم بود.
رفسنجانی و روحانی برای ورود به انتخابات، طرحشان این بود که در سطح گسترده‌یی اقدام به معرفی کاندیدا کنند تا هر قدر هم که شورای نگهبان حذف و تصفیه کند، باز هم کسانی باقی بمانند که با آنها مجلس و خبرگان ارتجاع را قبضه کنند. به‌خصوص این‌که حسن خمینی را هم با تبلیغات سنگینی که در اطراف او کرده بودند به‌عنوان کاندیدای ولی‌فقیه بعدی و برای شرایط مرگ خامنه‌ای مطرح کرده بودند و می‌خواستند خط خود را توسط او پیش ببرند.
به نظر می‌رسد آنها پیش‌بینی نمی‌کردند که شورای نگهبان در این ابعاد و به‌طور فله‌یی کاندیداهایشان را درو کند. اما شورای نگهبان، همین کار را کرد و از 3هزار کاندیدای اصلاح‌طلب، فقط 30نفر باقی گذاشت که اگر همه‌شان هم از صندوق دربیایند که هرگز چنین نخواهد شد، عددی نخواهند بود.
بعد از این حذف و تصفیه، دو راه پیش پای رفسنجانی و روحانی بود. یک راه، انصراف و تحریم نمایش انتخابات بود که گاهی هم نوک آن را با تلویح و اشاره به‌عنوان تهدید بیرون می‌دادند؛ راه دیگر هم این بود که در انتخابات شرکت کنند و به همین مختصری که ولی‌فقیه جلویشان پرت کرده قناعت کنند؛ اکنون روشن است که آنها راه دوم را می‌روند.
اما تأثیر بلافصل قلع و قمعی که خامنه‌ای توسط شورای نگهبان صورت داد، یأس و ناامیدی نیروهای باند رفسنجانی-روحانی بود و از این‌رو، ترجیع‌بند سردمداران و روزنامه‌های این باند، این توصیه و تأکید مکرر است که نباید ناامید شد و نباید از انتخابات و از صندوقهای رأی قهر کرد. از جمله رفسنجانی در اظهاراتی که در سایت خود او (26بهمن) منتشر شد گفت:
«حدیث منسوب به پیامبر که می‌گوید: ”کسی که دری را بکوبد و جدیت کند، داخل خواهد شد“ تابلویی است برای پرهیز از ناامیدی و… شرکت در انتخابات یکی از مهمترین کارها برای تقویت پایه‌های جامعه در سالهای آینده است».
به خوبی پیداست که این باند در درون خودشان با یک بحران سخت مواجهند و از پایین فشار زیادی هست که اصلاً چه فایده دارد در مسابقه‌یی که به اذعان رفسنجانی در بعضی استانها فقط یک کاندیدا هست، شرکت کنیم؟
روشن است که رفسنجانی و روحانی مطلقاً اهل انصراف یا هر شکلی از تحریم نبودند؛ چرا که این، ارسال کارت دعوت برای عنصر اجتماعی و بنزین ریختن روی آتش زیر خاکستر قیام بود. بنابراین راه دوم را پیش گرفتند و سعی می‌کنند این عقب‌نشینی را برای نیروهایشان توجیه کنند و آنها را قانع کنند که می‌توانند اولاً با شرکت گسترده تعدادی از کاندیداهای مورد نظرشان را از صندوق بیرون بیاورند و بعد هم مانند دوره‌های قبلی، ریزشیهای طرف مقابل را جذب کنند و دوباره جبهه خودشان را تشکیل دهند.
روزنامه حکومتی آرمان (26بهمن) در این رابطه نوشت: «اصلاح‌طلبان نباید فراموش کنند که مجلس هفتم با چه تعداد از آرا تشکیل شد. لذا اکنون نیز این فرصت را به رقیب نخواهند داد که با تعداد آرای اندک وارد مجلس شوند و کرسیها را به تصرف خود درآورند».
روزنامه حکومتی ابتکار (26بهمن) نیز نوشت: «روزگاری شعار می‌دادیم که باید «مخالف را به موافق» تبدیل کنیم. امروز همان روزگار است. جماعتی از مخالفان که به‌روشنی در اردوگاه مقابل، صف‌بندی می‌شدند، اینک به سلک و طریق اهالی اعتدال و اصلاح درآمده‌اند. این دقیقه، در موسم انتخابات بیش از دیگر زمانها مشاهده کردنی است».
روز یکشنبه 25بهمن روحانی طی یک نوار تبلیغاتی که به‌عنوان کاندیدای خبرگان ارتجاع از رادیوی رژیم پخش شد گفت: «هر رأی ما در ۷ اسفند ۹۴ راجع به نمایندگان خبرگان سرنوشت‌ساز است و گاهی در شرایطی قرار می‌گیریم حتی یک رأی هم برای انتخاب رهبری مهم است… مجلس خبرگان، هم مجلسی است که رهبری انتخاب می‌کند و هم مجلسی است که بر صفات رهبری به‌طور مداوم نظارت می‌کند و هم خدای ناکرده اگر زمانی لازم باشد، رهبری را از سمت رهبری برکنار می‌کند».
روحانی طبعاً به‌عنوان کاندیدای خبرگان، عمدتاً راجع به خبرگان و اهمیت آن صحبت کرد؛ مضمون اظهارات او تلاش برای امیدواری دادن به نیروهای باند خودش می‌باشد که خامنه‌ای در فاصلهٴ همین خبرگان می‌میرد و انتخاب ولی‌فقیه بعدی به عهدهٴ همین خبرگان است و ما چه بسا با حضور رفسنجانی بتوانیم نظر خود را اعمال کنیم… و آنها را با این امید به شرکت در این نمایش رنگ باخته ترغیب و تشویق کند. این‌که این امیدها چقدر واقعی است بحث دیگری است، ولی بیان آنها به چالش کشیدن آشکار ولی‌فقیه است و حتماً از طرف خامنه‌ای و باند او بی‌جواب نخواهد ماند و مهمتر از آن نشان می‌دهد که طرح و نقشهٴ رفسنجانی و روحانی ادامه جنگ است که نمود آن را روز 7اسفند بر سر صندوقها و شمارش آرا و نمود اصلی‌تر را بعد از آن شاهد خواهیم بود.
