هیل نشریه کنگره آمریکا 31 ژوئیه 2015:
حمید یزدان پناه
توافق اتمی با رژیم ایران هیاهو و ستایشهای عمده‌ای را به همراه داشته است. این توافق حتی به‌عنوان یک پیروزی برای صلح و نقطه عطفی برای ایران تلقی گردیده است. بعضی حتی مدعی‌اند که این توافق باعث رشد مدراسیون در داخل ایران شده و باعث توسعه جامعه مدنی ایران خواهد گردید. به‌رغم همه این ادعاها، واقعیتهای موجود، چیز دیگری می‌گویند.
در حال حاضر رژیم ایران رتبه اول اعدام (به نسبت جمعیت) در جهان را داراست. رژیم ایران با اتخاذ «سیاست مرگ» به تشدید اعدام و سرکوب ادامه می‌دهد در حالیکه جامعه بین‌المللی در سکوتی سنگین به‌سر می‌برد.
درست چند هفته بعد از امضای قرارداد «تاریخی» و بیش از ۸ ماه از امضای قرار داد موقت، رژیم ایران به گفته سازمان عفو بین‌الملل به‌صورت بی‌سابقه به افزایش اعدامها دست‌زده است. در حال حاضر دولت جدید به‌اصطلاح «مدره» ایران در حال رکوردشکنی تعداد اعدامها در ۱۲ سال گذشته می‌باشد. رژیم ایران به‌طور سیستماتیک جلوی درز این اطلاعات را می‌گیرد و دا‌ئما به تعداد بسیار کمتری از آمار واقعی اشاره می‌کند. بنا به گفته سازمان عفو بین‌الملل، به‌رغم این‌که رژیم رقم اعدامهای امسال (۲۰۱۵) را ۲۴۶ نفر اعلام می‌کند، رقم واقعی نزدیک به 700 می‌باشد.
سرعت و شیوه‌های اعدامهای این دوره همانند اعدامهای جمعی سال 1988 می‌باشد که تعداد زیادی از زندانیان طی چند هفته اعدام گردیدند. تعدادی از این اعدام شدگان دوران حبس خود را کاملاً گذرانده بودند. اکثر آنها، از زندانیان عقیدتی بودند و پروسه عادلانه دادگاه در مورد هیچیک از آنان صورت نگرفت. به‌رغم این‌که از این کشتارها توسط گروه‌های حقوق‌بشری به‌عنوان کشتار علیه بشریت یاد می‌شود. تا به امروز یک تحقیق بین‌المللی بی‌طرف در این مورد صورت نگرفته است.
با وجود وضعیت غم‌انگیز حقوق‌بشر در ایران، امید در بین جنبش مقاومت در درون ایران کاملاً زنده است. این مقاومت و امید نه بر اساس توافقهای سیاسی و دل بستن به مدراسیون در داخل این رژیم، بلکه یک امید واقعی است برای تغییر که با به خطر انداختن جان خود به‌دنبال دموکراسی در ایران و جایگزینی ولایت‌فقیه با برابری و عدالت است.
کسانی‌که متعقد هستند توافق اتمی راه به بهبود وضعیت حقوق‌بشر در ایران خواهد برد، هرگز نتوانسته‌اند این مکانیزم را توضیح دهند. این ادعا فقط مؤید این امر است که اینها ماهیت واقعی این رژیم که مردم خود را به‌طور سیستماتیک سرکوب می‌کند را نشناخته‌اند. آنها با این کار خود، واقعیت مبارزه این مخالفان و خواسته آنها برای دموکراسی و آزادی را نادیده می‌گیرند.
...
سیاست مرگ در ایران، یک امر اتفاقی نمی‌باشد، این حتی محصول یک اشتباه توسط حاکمان تهران نیست، به‌رغم این‌که اتخاذ این سیاست چهره ایران را درانظار بین‌المللی کریه می‌کند، اما حاکمان ایران برای ادامه غصب قدرت، از شیوه‌های ترور و سرکوب استفاده می‌کنند.
واقعیت این است که این رژیم بیشتر از مردم خود می‌ترسد تا از فشارهای بین‌المللی. متأسفانه، توافق اتمی باعث برداشته شدن فشارهای محدود بین‌المللی بر رژیم ایران شده است، اما این توافق منجر به پیش‌بینی‌های زودرس برای تغییر در ایران نیز شده است،
...
حمید یزدان پناه
توافق اتمی با رژیم ایران هیاهو و ستایشهای عمده‌ای را به همراه داشته است. این توافق حتی به‌عنوان یک پیروزی برای صلح و نقطه عطفی برای ایران تلقی گردیده است. بعضی حتی مدعی‌اند که این توافق باعث رشد مدراسیون در داخل ایران شده و باعث توسعه جامعه مدنی ایران خواهد گردید. به‌رغم همه این ادعاها، واقعیتهای موجود، چیز دیگری می‌گویند.
در حال حاضر رژیم ایران رتبه اول اعدام (به نسبت جمعیت) در جهان را داراست. رژیم ایران با اتخاذ «سیاست مرگ» به تشدید اعدام و سرکوب ادامه می‌دهد در حالیکه جامعه بین‌المللی در سکوتی سنگین به‌سر می‌برد.
درست چند هفته بعد از امضای قرارداد «تاریخی» و بیش از ۸ ماه از امضای قرار داد موقت، رژیم ایران به گفته سازمان عفو بین‌الملل به‌صورت بی‌سابقه به افزایش اعدامها دست‌زده است. در حال حاضر دولت جدید به‌اصطلاح «مدره» ایران در حال رکوردشکنی تعداد اعدامها در ۱۲ سال گذشته می‌باشد. رژیم ایران به‌طور سیستماتیک جلوی درز این اطلاعات را می‌گیرد و دا‌ئما به تعداد بسیار کمتری از آمار واقعی اشاره می‌کند. بنا به گفته سازمان عفو بین‌الملل، به‌رغم این‌که رژیم رقم اعدامهای امسال (۲۰۱۵) را ۲۴۶ نفر اعلام می‌کند، رقم واقعی نزدیک به 700 می‌باشد.
سرعت و شیوه‌های اعدامهای این دوره همانند اعدامهای جمعی سال 1988 می‌باشد که تعداد زیادی از زندانیان طی چند هفته اعدام گردیدند. تعدادی از این اعدام شدگان دوران حبس خود را کاملاً گذرانده بودند. اکثر آنها، از زندانیان عقیدتی بودند و پروسه عادلانه دادگاه در مورد هیچیک از آنان صورت نگرفت. به‌رغم این‌که از این کشتارها توسط گروه‌های حقوق‌بشری به‌عنوان کشتار علیه بشریت یاد می‌شود. تا به امروز یک تحقیق بین‌المللی بی‌طرف در این مورد صورت نگرفته است.
با وجود وضعیت غم‌انگیز حقوق‌بشر در ایران، امید در بین جنبش مقاومت در درون ایران کاملاً زنده است. این مقاومت و امید نه بر اساس توافقهای سیاسی و دل بستن به مدراسیون در داخل این رژیم، بلکه یک امید واقعی است برای تغییر که با به خطر انداختن جان خود به‌دنبال دموکراسی در ایران و جایگزینی ولایت‌فقیه با برابری و عدالت است.
کسانی‌که متعقد هستند توافق اتمی راه به بهبود وضعیت حقوق‌بشر در ایران خواهد برد، هرگز نتوانسته‌اند این مکانیزم را توضیح دهند. این ادعا فقط مؤید این امر است که اینها ماهیت واقعی این رژیم که مردم خود را به‌طور سیستماتیک سرکوب می‌کند را نشناخته‌اند. آنها با این کار خود، واقعیت مبارزه این مخالفان و خواسته آنها برای دموکراسی و آزادی را نادیده می‌گیرند.
...
سیاست مرگ در ایران، یک امر اتفاقی نمی‌باشد، این حتی محصول یک اشتباه توسط حاکمان تهران نیست، به‌رغم این‌که اتخاذ این سیاست چهره ایران را درانظار بین‌المللی کریه می‌کند، اما حاکمان ایران برای ادامه غصب قدرت، از شیوه‌های ترور و سرکوب استفاده می‌کنند.
واقعیت این است که این رژیم بیشتر از مردم خود می‌ترسد تا از فشارهای بین‌المللی. متأسفانه، توافق اتمی باعث برداشته شدن فشارهای محدود بین‌المللی بر رژیم ایران شده است، اما این توافق منجر به پیش‌بینی‌های زودرس برای تغییر در ایران نیز شده است،
...
