آخوند روحانی هرازگاهی با ارائه آمار و ارقام ساختگی، تلاش می‌کند تا چنته خالی دولتش را در زمینه حل مشکلات اقتصادی توجیه کند.، اما هنوز مرکب حرفهای او خشک نشده که رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی مشت خالی ادعاهای او را بازمی کنند.
روزنامه آرمان وابسته به باند رفسنجانی-روحانی (30خرداد94) در مورد رشد 3 درصدی ادعایی دولت آخوند روحانی می‌نویسد: ”در ایران متأسفانه انتشار آمار و ارقام گاهاً یک رنگ و بوی سیاسی گرفته و تصور بر این است که این آمار بتواند واقعیتها را از مردم پنهان بکند. حال این‌که مبنای محاسبه بانک مرکزی چه بوده که نرخ رشد اقتصادی را 3درصد برای سال گذشته اعلام کرده و مبنای مرکز پژوهش‌های مجلس آن را 2 درصد می‌داند مشخص نیست و به نظر نمی‌رسد محاسبه یک چنین نرخی با توجه به نرم افزارهای آماری که در ایران وجود دارد و چندان کارآمد نیستند و در عین‌حال ناقص هستند بتوان روی هیچ‌کدام از این دو تکیه کرد“.
واقعیت این است که رشد اقتصادی می‌بایست مبتنی بر افزایش کارآیی، بهره‌وری و ایجاد اشتغال در کشور باشد، که این امر نیز در حال حاضر غیرقابل امکان است. زیرا تعطیلی واحدهای تولیدی و افت بیش از 50درصدی تولید معدود کارخانه‌ها و مؤسسات تولیدی که هم‌اکنون کار می‌کنند، و افزایش اعتراضات کارگری در زمینه اخراج از کار و حقوق معوقه‌شان که عمدتاً به‌دلیل ورشکستگی وافت تولید کارگاهها وموسسات تولیدی است، مؤید این است که دولت روحانی در زمینه کارآیی، بهره‌وری و ایجاد اشتغال توفیقی نداشته است.
خبرگزاری حکومتی تسنیم 30خرداد 93 در زمینه ظرفیت پایین کارخانه‌ها در زمینه تولید و اخراج کارگران می‌نویسد: ”امروزه بسیاری از کارخانه‌ها به‌دلیل این‌که محصولاتشان خریدار ندارد، مجبور شدند با کمتر از 30 درصد ظرفیت کار و بخش عمده نیروی کار خود را اخراج کنند. به همین دلیل بیکاری به‌ویژه در قشر جوان کشور رشد فزاینده کرده و به‌عنوان بزرگترین مشکل اقتصادی کشور مطرح است، مشکلی که تمام خانواده‌های ایرانی با آن دست و پنچه نرم می‌کنند“.
یک کارشناس اقتصادی نیز بر این باور است که ”رشد زمانی معنادار است که با افزایش تولیدات صنعتی و کشاورزی“ همراه باشد در غیر این صورت به‌راحتی می‌توان مشاهده کرد که ”رشد اقتصادی که از طریق تزریق پول یا صادرات نفت یا فعالیتهای غیرمولد، ایجاد شده باشد کمکی به تقویت اقتصادی کشور نخواهد کرد“.
به همین دلیل است که یک کارشناس اقتصادی دیگر رژیم با نگرانی از ”مسئولان اقتصادی کشور“ می‌خواهد به سمت ”ارتقای بنیه تولید ملی وایجاد ظرفیتهای جدید برای تقاضای فرصتهای شغلی حرکت کنند“.. در زمینه تجهیزات صنایع نفتی رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت اذعان می‌کند که به‌دلیل سود آوری واردات تجهیزات صنعت نفت، دست‌اندرکاران شرکت ترجیح می‌دهند تجهیزات صنعت نفت را وارد کنند ”چرا که واردات سودآور است و تولید به این اندازه نمی‌تواند سودآور باشد. حمایت از تولید یعنی این‌که بخش تولید باید از بقیه بخشها سودآورتر باشد و این قاعده سخت و مبهمی نیست“ (رسالت 31خرداد94)
آخوند فاضل میبدی از آخوندهای وابسته به باند رفسنجانی – روحانی نیز به بهانه دومین سالگرد انتخاب آخوند روحانی، در زمینه اقتصادی به دولت روحانی ایراد می‌گیرد و در این زمینه می‌گوید: ”گله‌مندی تولیدکنندگان از رکود بازار، اگر چه نافی آمار رئیس‌جمهور در تلاش دولت برای خروج از پدیده عجیب رکود تورمی بر جای مانده از دولت قبل نیست، اما اثر منفی تداوم آن بر تولید داخلی، کاهش گردش پول و افزایش دوباره تورم هم دغدغه صاحبان صنایع است“. (روزنامه شرق25خرداد94)
به‌دلیل نابودی تولید ملی و عدم توفیق دولت روحانی در زمینه رشد تولید و به‌خصوص محصولات صنعتی است که واردات به حد سرسام آوری رشد کرده است و سالانه تنها 30میلیارد دلار کالای قاچاق وارد می شود.
گزارش زیر از روزنامه حکومتی رسالت در زمینه نابودی تولید ملی و رشد واردات نمونه گویایی از وضعیت نابسامان امر تولید در دولت آخوند روحانی است. در مطلب روزنامه رسالت26خرداد94 با عنوان ”ساخت ایران، تولید چین! “، آمده است ”: این روزها در بازارهای کشور محصولات بسیار متنوع و زیادی با نام و چاپ ”ساخت ایران“ بر روی بسته‌بندی به چشم می‌خورد، محصولاتی که نقش کارگر ایرانی در آن شاید تنها منحصر به بسته‌بندی کالا یا حمل و نقل این محصولات باشد! به گزارش فرهنگ نیوز، در طی بررسی میدانی و صحبتهایی با فروشندگان و مثلاً تولیدکنندگان این کالاها، روشن شد این افراد با اخذ مجوز تولید کالا و ثبت یک نام تجاری برای خود در کشور، عملاً همه فرایند تولید را در کشور چین انجام می‌دهند و محصولی کاملاً چینی را با نام تجاری خود و در بسته بندی‌ای که آن هم در چین چاپ شده و بر روی آن ”ساخت ایران “ درج شده است به بازار ایران وارد می‌کنند. این‌که این اجناس چگونه بدون مشکل از گمرک وارد کشور می‌شوند نیز خود جای تعجب است“.
البته جای تعجبی نیست که چرا این اجناس بدون مشکل گمرک وارد کشور می شوند زیرا از آنجا که سود قاچاق برای چپاولگران حکومتی بیشتر از تولید داخلی است، تار و پود اقتصاد درهم شکسته رژیم را درهم نوردیده و هیچ جای سالمی در آن باقی نگذاشته است.
واقعیت این است که نمونه‌های فوق که تماماً مستند به رسانه‌های حکومتی است گویای مشت خالی آخوند روحانی است.. به‌خصوص که وضعیت فاجعه بار اقتصادی خصوصاً در زمینه انهدام تولید وصنعت و آمار سرسام‌آور بیکاران خود رسوا گر این ادعاهای شیادانه و پوشالی است.
روزنامه آرمان وابسته به باند رفسنجانی-روحانی (30خرداد94) در مورد رشد 3 درصدی ادعایی دولت آخوند روحانی می‌نویسد: ”در ایران متأسفانه انتشار آمار و ارقام گاهاً یک رنگ و بوی سیاسی گرفته و تصور بر این است که این آمار بتواند واقعیتها را از مردم پنهان بکند. حال این‌که مبنای محاسبه بانک مرکزی چه بوده که نرخ رشد اقتصادی را 3درصد برای سال گذشته اعلام کرده و مبنای مرکز پژوهش‌های مجلس آن را 2 درصد می‌داند مشخص نیست و به نظر نمی‌رسد محاسبه یک چنین نرخی با توجه به نرم افزارهای آماری که در ایران وجود دارد و چندان کارآمد نیستند و در عین‌حال ناقص هستند بتوان روی هیچ‌کدام از این دو تکیه کرد“.
واقعیت این است که رشد اقتصادی می‌بایست مبتنی بر افزایش کارآیی، بهره‌وری و ایجاد اشتغال در کشور باشد، که این امر نیز در حال حاضر غیرقابل امکان است. زیرا تعطیلی واحدهای تولیدی و افت بیش از 50درصدی تولید معدود کارخانه‌ها و مؤسسات تولیدی که هم‌اکنون کار می‌کنند، و افزایش اعتراضات کارگری در زمینه اخراج از کار و حقوق معوقه‌شان که عمدتاً به‌دلیل ورشکستگی وافت تولید کارگاهها وموسسات تولیدی است، مؤید این است که دولت روحانی در زمینه کارآیی، بهره‌وری و ایجاد اشتغال توفیقی نداشته است.
خبرگزاری حکومتی تسنیم 30خرداد 93 در زمینه ظرفیت پایین کارخانه‌ها در زمینه تولید و اخراج کارگران می‌نویسد: ”امروزه بسیاری از کارخانه‌ها به‌دلیل این‌که محصولاتشان خریدار ندارد، مجبور شدند با کمتر از 30 درصد ظرفیت کار و بخش عمده نیروی کار خود را اخراج کنند. به همین دلیل بیکاری به‌ویژه در قشر جوان کشور رشد فزاینده کرده و به‌عنوان بزرگترین مشکل اقتصادی کشور مطرح است، مشکلی که تمام خانواده‌های ایرانی با آن دست و پنچه نرم می‌کنند“.
یک کارشناس اقتصادی نیز بر این باور است که ”رشد زمانی معنادار است که با افزایش تولیدات صنعتی و کشاورزی“ همراه باشد در غیر این صورت به‌راحتی می‌توان مشاهده کرد که ”رشد اقتصادی که از طریق تزریق پول یا صادرات نفت یا فعالیتهای غیرمولد، ایجاد شده باشد کمکی به تقویت اقتصادی کشور نخواهد کرد“.
به همین دلیل است که یک کارشناس اقتصادی دیگر رژیم با نگرانی از ”مسئولان اقتصادی کشور“ می‌خواهد به سمت ”ارتقای بنیه تولید ملی وایجاد ظرفیتهای جدید برای تقاضای فرصتهای شغلی حرکت کنند“.. در زمینه تجهیزات صنایع نفتی رئیس هیأت مدیره انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت اذعان می‌کند که به‌دلیل سود آوری واردات تجهیزات صنعت نفت، دست‌اندرکاران شرکت ترجیح می‌دهند تجهیزات صنعت نفت را وارد کنند ”چرا که واردات سودآور است و تولید به این اندازه نمی‌تواند سودآور باشد. حمایت از تولید یعنی این‌که بخش تولید باید از بقیه بخشها سودآورتر باشد و این قاعده سخت و مبهمی نیست“ (رسالت 31خرداد94)
آخوند فاضل میبدی از آخوندهای وابسته به باند رفسنجانی – روحانی نیز به بهانه دومین سالگرد انتخاب آخوند روحانی، در زمینه اقتصادی به دولت روحانی ایراد می‌گیرد و در این زمینه می‌گوید: ”گله‌مندی تولیدکنندگان از رکود بازار، اگر چه نافی آمار رئیس‌جمهور در تلاش دولت برای خروج از پدیده عجیب رکود تورمی بر جای مانده از دولت قبل نیست، اما اثر منفی تداوم آن بر تولید داخلی، کاهش گردش پول و افزایش دوباره تورم هم دغدغه صاحبان صنایع است“. (روزنامه شرق25خرداد94)
به‌دلیل نابودی تولید ملی و عدم توفیق دولت روحانی در زمینه رشد تولید و به‌خصوص محصولات صنعتی است که واردات به حد سرسام آوری رشد کرده است و سالانه تنها 30میلیارد دلار کالای قاچاق وارد می شود.
گزارش زیر از روزنامه حکومتی رسالت در زمینه نابودی تولید ملی و رشد واردات نمونه گویایی از وضعیت نابسامان امر تولید در دولت آخوند روحانی است. در مطلب روزنامه رسالت26خرداد94 با عنوان ”ساخت ایران، تولید چین! “، آمده است ”: این روزها در بازارهای کشور محصولات بسیار متنوع و زیادی با نام و چاپ ”ساخت ایران“ بر روی بسته‌بندی به چشم می‌خورد، محصولاتی که نقش کارگر ایرانی در آن شاید تنها منحصر به بسته‌بندی کالا یا حمل و نقل این محصولات باشد! به گزارش فرهنگ نیوز، در طی بررسی میدانی و صحبتهایی با فروشندگان و مثلاً تولیدکنندگان این کالاها، روشن شد این افراد با اخذ مجوز تولید کالا و ثبت یک نام تجاری برای خود در کشور، عملاً همه فرایند تولید را در کشور چین انجام می‌دهند و محصولی کاملاً چینی را با نام تجاری خود و در بسته بندی‌ای که آن هم در چین چاپ شده و بر روی آن ”ساخت ایران “ درج شده است به بازار ایران وارد می‌کنند. این‌که این اجناس چگونه بدون مشکل از گمرک وارد کشور می‌شوند نیز خود جای تعجب است“.
البته جای تعجبی نیست که چرا این اجناس بدون مشکل گمرک وارد کشور می شوند زیرا از آنجا که سود قاچاق برای چپاولگران حکومتی بیشتر از تولید داخلی است، تار و پود اقتصاد درهم شکسته رژیم را درهم نوردیده و هیچ جای سالمی در آن باقی نگذاشته است.
واقعیت این است که نمونه‌های فوق که تماماً مستند به رسانه‌های حکومتی است گویای مشت خالی آخوند روحانی است.. به‌خصوص که وضعیت فاجعه بار اقتصادی خصوصاً در زمینه انهدام تولید وصنعت و آمار سرسام‌آور بیکاران خود رسوا گر این ادعاهای شیادانه و پوشالی است.
