در روز جهانی کارگر هر چند که به موضوع ظلم و ستم غارتگران به کارگران میهن پرداخته می‌شود، اما نباید از ظلم و ستمی که بر کودکان کار می‌رود غافل ماند.
تعریف کودکان کار چیست؟
بر اساس تعاریف کارشناسان امور اجتماعی، کودکان کار به افرادی گفته می‌شود که با سنین کم، ممکن است به‌صورت پاره وقت یا تمام وقت برای کسب درآمد و کمک‌هزینه خانواده، مجبور به ورود به بازار کسب و کار شوند. که این مسأله موجب عدم حضور آنان در مدرسه و ادامه تحصیل می‌گردد.
کودکان کار کودکانی با دستان کوچک هستند که با رنج و زحمت در پی لقمه نانی برای ادامه حیات خود هستند. کودک کار کارگری است ارزان که اعتراض نمی‌کند. سندیکا ندارد. دستان ظریفش گره‌های ریز قالی را بهتر می‌گیرد. کارفرمایان کار اضافی بیشتری از آنان می‌کشند. از شرایط ایمنی و بهداشتی بی‌بهره‌تر و از حقوق خود بی‌خبرترند و بیشتر آنان در کارگاههایی زیر 10نفر که از شمول قانون کار خارج گشته‌اند؛ به‌کار گمارده می‌شوند. دلیل این کار هم پایین آوردن هزینه این کارگاهها در شرایط فعلی است. که بتوانند حتی حقوق ناچیز مصوب و حمایت بیمه‌ای را دور بزنند.
وجود کار کودک در جامعه، یک فاجعه بزرگ انسانی است. کودکی که به‌دلیل فـقر اقتصادی به محیطهای کار کشیده می‌شود در واقع فـقر را در خود جاودانه می‌کند. این در حالی است که مجلس ارتجاع آخوندها در سال ۱۳۷۲ و به‌دنبال فشار نهادها و ارگانهای بین‌المللی، حداقل سن کودکان شاغل را از ۱۲ به ۱۵ سال افزایش داد.
رژیم آخوندی نه تنها در زمینه سرکوب کودکان کار و به‌اصطلاح خودش پاکسازی کسانی که چهرهٴ شهر را خراب می‌کنند فعال است بلکه در زمینه آمار کودکان کار هم به‌شدت لاپوشانی می‌کند. روزنامه حکومتی سیاست روز در روز 26فروردین 93 نوشت:
”با وجود ابهام در تعداد کودکان کار و خیابان آمار دقیقی در این زمینه ارائه نمی‌شود و سازمانهای مردم نهاد نیز توانایی و اجازه دریافت این آمار را ندارند اما بر‌اساس اطلاعات موجود در سایت ثبت‌احوال اگر تعداد موالیدی را که امسال به سن مدرسه رسیده‌اند جمع بزنید ۱۷ میلیون نفر می‌شود. این تعداد در مقایسه با تعداد دانش‌آموزان بر‌اساس اعلام آموزش و پرورش ۴ میلیون نفر از کودکانی که در مدرسه هستند بیشتر است، با توجه به مسائلی مانند مرگ و میر و مهاجرت می‌توانیم بگوییم که حدود سه میلیون کودک بازمانده از تحصیل داریم که معمولاً این کودکان وارد چرخه کار می‌شوند“.
یکی از دلایل افزایش کودکان کار در جامعه در سالهای اخیر، تورم اقتصادی حاکم بر جامعه و کاهش شدید قدرت خرید مردم است که افزایش فقر در بین بسیاری از خانواده‌های کم‌درآمد منجر شده است. بحرانهای اقتصادی در جامعه، کودکان را مجبور به‌کار کردن در بیرون از خانه می‌کند و پیامدهای بسیار نابهنجاری را برای جامعه به وجود می‌آورد.
در جوامع توسعه یافته کودکان زیر ۱۴ سال حق کار کردن ندارند، ولی در کشورهای توسعه نیافته و یا در حال توسعه مانند ایران، کودکان به‌راحتی استثمار می‌شوند. فقر، اختلافات شدید طبقاتی، جمعیت بالای بعضی از خانواده‌ها، مهمترین علل برای به‌کار گرفتن کودکان می‌باشد. این در حالیست که حتی بر اساس قانون کار رژیم، به کار گماردن کودکان کمتر از ۱۵ سال ممنوع است و به کار گیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال نیز در شغل‌های سخت و زیان آور ممنوع است. اما به‌دلیل سیاستهای چپاولگرانهٴ باندهای حکومتی، این قبیل قوانین هیچ ضمانت اجرا ندارد و استفاده از کودکان و نوجوانان در بسیاری از مشاغل نظیر نانوایی، آهنگری و قالیبافی در ایران مرسوم است.
حدود ۹۶ درصد کودکان کار در سطح کشور پسر و بقیه دختر هستند که حدود ۶۵ درصد این کودکان دارای میانگین سنی بین ۱۶ تا ۱۸ سال بوده و حدود ۴۳ درصد آنها در سطح سواد مقطع راهنمایی هستند. (منبع: روزنامه جوان 940126)
در حال حاضر به‌دلیل سیاستهای غارتگرانه و فقرگستر رژیم آخوندی، روزبه‌روز بر تعداد کودکان کم‌سن و سال کار در ایران افزوده می‌شود. ظلمی که بر کودکان کار می‌رود نیز مانند سایر بحرانها فقط و فقط با سرنگونی دیکتاتوری مذهبی و روی کارآمدن یک دولت دموکراتیک که هدف مردم و مقاومت مردم ایران است به‌صورت قطعی حل و فصل خواهد شد. به امید آن‌‌روز.
تعریف کودکان کار چیست؟
بر اساس تعاریف کارشناسان امور اجتماعی، کودکان کار به افرادی گفته می‌شود که با سنین کم، ممکن است به‌صورت پاره وقت یا تمام وقت برای کسب درآمد و کمک‌هزینه خانواده، مجبور به ورود به بازار کسب و کار شوند. که این مسأله موجب عدم حضور آنان در مدرسه و ادامه تحصیل می‌گردد.
کودکان کار کودکانی با دستان کوچک هستند که با رنج و زحمت در پی لقمه نانی برای ادامه حیات خود هستند. کودک کار کارگری است ارزان که اعتراض نمی‌کند. سندیکا ندارد. دستان ظریفش گره‌های ریز قالی را بهتر می‌گیرد. کارفرمایان کار اضافی بیشتری از آنان می‌کشند. از شرایط ایمنی و بهداشتی بی‌بهره‌تر و از حقوق خود بی‌خبرترند و بیشتر آنان در کارگاههایی زیر 10نفر که از شمول قانون کار خارج گشته‌اند؛ به‌کار گمارده می‌شوند. دلیل این کار هم پایین آوردن هزینه این کارگاهها در شرایط فعلی است. که بتوانند حتی حقوق ناچیز مصوب و حمایت بیمه‌ای را دور بزنند.
وجود کار کودک در جامعه، یک فاجعه بزرگ انسانی است. کودکی که به‌دلیل فـقر اقتصادی به محیطهای کار کشیده می‌شود در واقع فـقر را در خود جاودانه می‌کند. این در حالی است که مجلس ارتجاع آخوندها در سال ۱۳۷۲ و به‌دنبال فشار نهادها و ارگانهای بین‌المللی، حداقل سن کودکان شاغل را از ۱۲ به ۱۵ سال افزایش داد.
رژیم آخوندی نه تنها در زمینه سرکوب کودکان کار و به‌اصطلاح خودش پاکسازی کسانی که چهرهٴ شهر را خراب می‌کنند فعال است بلکه در زمینه آمار کودکان کار هم به‌شدت لاپوشانی می‌کند. روزنامه حکومتی سیاست روز در روز 26فروردین 93 نوشت:
”با وجود ابهام در تعداد کودکان کار و خیابان آمار دقیقی در این زمینه ارائه نمی‌شود و سازمانهای مردم نهاد نیز توانایی و اجازه دریافت این آمار را ندارند اما بر‌اساس اطلاعات موجود در سایت ثبت‌احوال اگر تعداد موالیدی را که امسال به سن مدرسه رسیده‌اند جمع بزنید ۱۷ میلیون نفر می‌شود. این تعداد در مقایسه با تعداد دانش‌آموزان بر‌اساس اعلام آموزش و پرورش ۴ میلیون نفر از کودکانی که در مدرسه هستند بیشتر است، با توجه به مسائلی مانند مرگ و میر و مهاجرت می‌توانیم بگوییم که حدود سه میلیون کودک بازمانده از تحصیل داریم که معمولاً این کودکان وارد چرخه کار می‌شوند“.
یکی از دلایل افزایش کودکان کار در جامعه در سالهای اخیر، تورم اقتصادی حاکم بر جامعه و کاهش شدید قدرت خرید مردم است که افزایش فقر در بین بسیاری از خانواده‌های کم‌درآمد منجر شده است. بحرانهای اقتصادی در جامعه، کودکان را مجبور به‌کار کردن در بیرون از خانه می‌کند و پیامدهای بسیار نابهنجاری را برای جامعه به وجود می‌آورد.
در جوامع توسعه یافته کودکان زیر ۱۴ سال حق کار کردن ندارند، ولی در کشورهای توسعه نیافته و یا در حال توسعه مانند ایران، کودکان به‌راحتی استثمار می‌شوند. فقر، اختلافات شدید طبقاتی، جمعیت بالای بعضی از خانواده‌ها، مهمترین علل برای به‌کار گرفتن کودکان می‌باشد. این در حالیست که حتی بر اساس قانون کار رژیم، به کار گماردن کودکان کمتر از ۱۵ سال ممنوع است و به کار گیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال نیز در شغل‌های سخت و زیان آور ممنوع است. اما به‌دلیل سیاستهای چپاولگرانهٴ باندهای حکومتی، این قبیل قوانین هیچ ضمانت اجرا ندارد و استفاده از کودکان و نوجوانان در بسیاری از مشاغل نظیر نانوایی، آهنگری و قالیبافی در ایران مرسوم است.
حدود ۹۶ درصد کودکان کار در سطح کشور پسر و بقیه دختر هستند که حدود ۶۵ درصد این کودکان دارای میانگین سنی بین ۱۶ تا ۱۸ سال بوده و حدود ۴۳ درصد آنها در سطح سواد مقطع راهنمایی هستند. (منبع: روزنامه جوان 940126)
در حال حاضر به‌دلیل سیاستهای غارتگرانه و فقرگستر رژیم آخوندی، روزبه‌روز بر تعداد کودکان کم‌سن و سال کار در ایران افزوده می‌شود. ظلمی که بر کودکان کار می‌رود نیز مانند سایر بحرانها فقط و فقط با سرنگونی دیکتاتوری مذهبی و روی کارآمدن یک دولت دموکراتیک که هدف مردم و مقاومت مردم ایران است به‌صورت قطعی حل و فصل خواهد شد. به امید آن‌‌روز.
