کارگزاران و مهره‌های وابسته به باند رفسنجانی- روحانی این روزها بحث بودجه و اقتصاد بدون نفت و مهره‌های وابسته به باند خامنه‌ای نیز اقتصاد مقاومتی را مطرح می‌کنند. حرف اصلی هم این است که با پایین آمدن قیمت نفت پولی درکارنیست پس باید متکی به سایر منابع داخلی بود که مفهوم این حرف نیز چیزی جز سرکیسه کردن مردم از طریق افزایش مالیتها، گرفتن عوارض و جریمه به بهانه‌های مختلف و... نیست.
چرا که به اعتراف مهره‌ها و رسانه‌های مختلف رژیم ساختار تولیدی کشور چه در زمینه صنعت و چه کشاورزی و... به‌شدت بیمار است و آبی از آنها برای اقتصاد ورشکسته رژیم گرم نمی‌شود.
وقتی سرمایه این مردم به‌خصوص 700میلیارد دلار درآمد نفت طی چند سال جذب تولید و اشتغال نمی‌شود؟ اولین سؤال این است که پس این همه پول و سرمایه کجا می‌رود؟ جیبهای مردم که خالی است! پس این دلارها در کدام جیبها و انبانها جمع شده است؟
واقعیت این است که مقادیر عمده‌ای از منابع که از مجرای دولتی تخصیص می‌یابند مورد سوءاستفاده واقع می‌شوند و مهم‌ترین دلیل بروز فساد اقتصادی هم ساختار رانتی اقتصاد است.
هم‌اکنون بسیاری ازکار شناسان اقتصاد کشور را به بدنی تشبیه می‌کنند که به‌دلیل جراحت مرتب از آن خون خارج می‌شود و طبیعتاً هر روز ضعیف‌تر می‌شود و این می‌تواند بحرانهای کنونی را به‌شدت عمیق‌تر کند.
فساد است که مانع اصلی هر نوع تحول در اقتصاد کشور است و تبعات گسترده‌یی در حوزه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دارد و تداوم فساد در اقتصاد روز به روز آن را را در بحران عمیق‌تری فرو می‌برد
نهادهای تحت کنترل ولی‌فقیه نظیر سپاه، سایر نهادهای نظامی و انتظامی رژیم، آستان قدس رضوی و سایر بنیادهای تحت کنترل بیت ولایت و... با فعالیتهای غیرقانونی خود و دست داشتن در فساد و رانت، هم بسیاری از منابع کشور را چپاول می‌کنند و هم بسیاری از آنها را به هدر می‌برند. بنابراین اکنون مشکل اصلی مشکل درکمبود پول نیست، مشکل در این است که پولها در این نظام فاسد به کجا می‌رود. ؟
روزنامه حکومتی اعتماد 23 دی 93 در این زمینه می‌نویسد: ”نخستین مشکل، توزیع رانت و شکل‌گیری فساد است. فساد مثل این است که آهن‌آلات و کلیه مواد و قطعات خودرو به‌دلیل رطوبت هوا اکسیده شده و زنگ بزند و فاقد قدرت و استحکام لازم باشد و خزه روی کل قطعات خانه کرده باشد“
رسانه‌های رژیم از یک تخلف 96هزارمیلیاردتومانی تحت عنوان پدیده شاندیز خبرمی دهند، و روزنامه حکومتی مردم امروز23 دی می‌نویسد: ”تنها راه رهایی از اژدهای هزار سر فساد که در حال بلعیدن حیثیت، عزت، کرامت، امنیت و آسایش ملک و ملت است، «نظارت»، «نظارت» و «نظارت» است“.
طبعا این انتظار رسانه حکومتی بیهوده و مطلقاً مقدور نیست، زیرا وقتی یک قلم سپاه ضد‌مردمی بر اکثر منابع کشور چنگ انداخته است و ثروت ولی‌فقیه و نهادهای وابسته به آن، رقم سرسام‌آور 95هزار ملیارد دلاری است و هیچ مسئول یا نهادی در رژیم قادر نیست که فساد افسا رگیسیخته در این نهادها را مهار کند، آیا انتظار می‌رود که چاقو دسته خودش را ببرد؟
روزنامه حکومتی ایران 20 دی 93 گزارشی درباره چگونگی شکل‌گیری فساد ۱۲ هزار میلیارد تومانی منتشر کرده و از قول رئیس کل بانک مرکزی نوشته است: ”این جریان از فروردین ۱۳۸۶ آغاز شده و تا اوایل سال ۱۳۹۲ ادامه یافته و طی آن ۶۸۸ فقره چک برای سوءاستفاده ۱۲ هزار میلیاردی تومانی صادر شده‌است“.
87هزار میلیارد تومان معوقات بانکی است که بر اساس سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس رژیم 30نفر 80 درصد آن را در اختیار دارند (خبرگزاری ایرنا27 دی 92)
نادر قاضی پورنماینده مجلس رژیم از ارومیه 23 دی 93 در مجلس رژیم، ضمن اشاره به این‌که بودجه در چارچوب برنامه‌های مشخص شده هزینه نمی‌شود می‌گوید: ”به نام طرح احیای دریاچه ارومیه پولی به‌مبلغ 729میلیارد تومان صرف برای هزینه‌های انتخابات مجلس توسط مهره‌های رژیم می‌شود“
الیاس نادران نماینده مجلس رژیم می‌گوید: «با جوسازی نمی‌توان با فساد مبارزه کرد و سؤال من از برگزارکنندگان دولتی همایش مبارزه با فساد این است که با رانت ۶۵۰ میلیون یورویی و برداشت ۴.۱میلیاردی از صندوق توسعه ملی چه کردند؟»
بنابراین مشکل اصلی کمبود پول نیست بلکه به اعتراف مهره‌های رژیم، مشکل فساد نهادینه و غارت و چپاول سرمایه و ثروت ملی است.
به گفته رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز رژیم (21 دیماه در تلویزیون رژیم)، حجم قاچاق کالا در سال92، دو برابر کل بودجه عمرانی کشور بوده است.
آه و ناله‌های این روزهای رژیم در زمینه کمبود منابع و اعتبار و... کسی را نمی فریبد و نمی‌تواند بر واقعیتها خاک بپاشد. واقعیت این است که اگر سرمایه‌های مردم از طریق رانت، فساد، قاچاق و... به تاراج نمی‌رفت، بی‌شک وضعیت زندگی ومعیشت مردم و تولیدصنعتی وکشاورزی به‌گونه‌یی دیگر بود. مشکل کمبود پول و سرمایه نیست. مشکل رژیمی است که فساد و غارت در آن نهادینه شده است. آن‌چنان که در حالیکه جیب مردم خالی است، به اعتراف نماینده مجلس رژیم دولتمردانش سرمایه 100 ها میلیاردی دارند.
چرا که به اعتراف مهره‌ها و رسانه‌های مختلف رژیم ساختار تولیدی کشور چه در زمینه صنعت و چه کشاورزی و... به‌شدت بیمار است و آبی از آنها برای اقتصاد ورشکسته رژیم گرم نمی‌شود.
وقتی سرمایه این مردم به‌خصوص 700میلیارد دلار درآمد نفت طی چند سال جذب تولید و اشتغال نمی‌شود؟ اولین سؤال این است که پس این همه پول و سرمایه کجا می‌رود؟ جیبهای مردم که خالی است! پس این دلارها در کدام جیبها و انبانها جمع شده است؟
واقعیت این است که مقادیر عمده‌ای از منابع که از مجرای دولتی تخصیص می‌یابند مورد سوءاستفاده واقع می‌شوند و مهم‌ترین دلیل بروز فساد اقتصادی هم ساختار رانتی اقتصاد است.
هم‌اکنون بسیاری ازکار شناسان اقتصاد کشور را به بدنی تشبیه می‌کنند که به‌دلیل جراحت مرتب از آن خون خارج می‌شود و طبیعتاً هر روز ضعیف‌تر می‌شود و این می‌تواند بحرانهای کنونی را به‌شدت عمیق‌تر کند.
فساد است که مانع اصلی هر نوع تحول در اقتصاد کشور است و تبعات گسترده‌یی در حوزه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دارد و تداوم فساد در اقتصاد روز به روز آن را را در بحران عمیق‌تری فرو می‌برد
نهادهای تحت کنترل ولی‌فقیه نظیر سپاه، سایر نهادهای نظامی و انتظامی رژیم، آستان قدس رضوی و سایر بنیادهای تحت کنترل بیت ولایت و... با فعالیتهای غیرقانونی خود و دست داشتن در فساد و رانت، هم بسیاری از منابع کشور را چپاول می‌کنند و هم بسیاری از آنها را به هدر می‌برند. بنابراین اکنون مشکل اصلی مشکل درکمبود پول نیست، مشکل در این است که پولها در این نظام فاسد به کجا می‌رود. ؟
روزنامه حکومتی اعتماد 23 دی 93 در این زمینه می‌نویسد: ”نخستین مشکل، توزیع رانت و شکل‌گیری فساد است. فساد مثل این است که آهن‌آلات و کلیه مواد و قطعات خودرو به‌دلیل رطوبت هوا اکسیده شده و زنگ بزند و فاقد قدرت و استحکام لازم باشد و خزه روی کل قطعات خانه کرده باشد“
رسانه‌های رژیم از یک تخلف 96هزارمیلیاردتومانی تحت عنوان پدیده شاندیز خبرمی دهند، و روزنامه حکومتی مردم امروز23 دی می‌نویسد: ”تنها راه رهایی از اژدهای هزار سر فساد که در حال بلعیدن حیثیت، عزت، کرامت، امنیت و آسایش ملک و ملت است، «نظارت»، «نظارت» و «نظارت» است“.
طبعا این انتظار رسانه حکومتی بیهوده و مطلقاً مقدور نیست، زیرا وقتی یک قلم سپاه ضد‌مردمی بر اکثر منابع کشور چنگ انداخته است و ثروت ولی‌فقیه و نهادهای وابسته به آن، رقم سرسام‌آور 95هزار ملیارد دلاری است و هیچ مسئول یا نهادی در رژیم قادر نیست که فساد افسا رگیسیخته در این نهادها را مهار کند، آیا انتظار می‌رود که چاقو دسته خودش را ببرد؟
روزنامه حکومتی ایران 20 دی 93 گزارشی درباره چگونگی شکل‌گیری فساد ۱۲ هزار میلیارد تومانی منتشر کرده و از قول رئیس کل بانک مرکزی نوشته است: ”این جریان از فروردین ۱۳۸۶ آغاز شده و تا اوایل سال ۱۳۹۲ ادامه یافته و طی آن ۶۸۸ فقره چک برای سوءاستفاده ۱۲ هزار میلیاردی تومانی صادر شده‌است“.
87هزار میلیارد تومان معوقات بانکی است که بر اساس سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس رژیم 30نفر 80 درصد آن را در اختیار دارند (خبرگزاری ایرنا27 دی 92)
نادر قاضی پورنماینده مجلس رژیم از ارومیه 23 دی 93 در مجلس رژیم، ضمن اشاره به این‌که بودجه در چارچوب برنامه‌های مشخص شده هزینه نمی‌شود می‌گوید: ”به نام طرح احیای دریاچه ارومیه پولی به‌مبلغ 729میلیارد تومان صرف برای هزینه‌های انتخابات مجلس توسط مهره‌های رژیم می‌شود“
الیاس نادران نماینده مجلس رژیم می‌گوید: «با جوسازی نمی‌توان با فساد مبارزه کرد و سؤال من از برگزارکنندگان دولتی همایش مبارزه با فساد این است که با رانت ۶۵۰ میلیون یورویی و برداشت ۴.۱میلیاردی از صندوق توسعه ملی چه کردند؟»
بنابراین مشکل اصلی کمبود پول نیست بلکه به اعتراف مهره‌های رژیم، مشکل فساد نهادینه و غارت و چپاول سرمایه و ثروت ملی است.
به گفته رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز رژیم (21 دیماه در تلویزیون رژیم)، حجم قاچاق کالا در سال92، دو برابر کل بودجه عمرانی کشور بوده است.
آه و ناله‌های این روزهای رژیم در زمینه کمبود منابع و اعتبار و... کسی را نمی فریبد و نمی‌تواند بر واقعیتها خاک بپاشد. واقعیت این است که اگر سرمایه‌های مردم از طریق رانت، فساد، قاچاق و... به تاراج نمی‌رفت، بی‌شک وضعیت زندگی ومعیشت مردم و تولیدصنعتی وکشاورزی به‌گونه‌یی دیگر بود. مشکل کمبود پول و سرمایه نیست. مشکل رژیمی است که فساد و غارت در آن نهادینه شده است. آن‌چنان که در حالیکه جیب مردم خالی است، به اعتراف نماینده مجلس رژیم دولتمردانش سرمایه 100 ها میلیاردی دارند.
