دومینیک لوفور- نماینده مجلس ملی فرانسه
خانم رئیس‌جمهور،
خانمها، آقایان منتخبان و نمایندگان همهٴ کشورهای حاضر
خانمها و آقایان نمایندهٴ مقاومت ایران
خانمها و آقایان،
این گردهمایی که از مدتها پیش قرار بود برگزار شود، اکنون در شرایط استثنایی برگزار می‌شود.
به‌عنوان نمایندهٴ جمهوری در ساعت 1500 در میدان جمهوری بودم، زیرا وظیفه من این بود که آنجا باشم همراه با میلیونها نفری که امروز تجمع کردند. وظیفه من همچین این بود که در ساعت 17 -کاری دشوار - در میان شما باشم، به‌عنوان نمایندهٴ مجلس و رئیس سرژی پونتواز و امروز همچنین به‌عنوان رئیس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک.
تعداد سخنرانان امروز زیاد است، اما می‌خواهم چند لحظه با شما صحبت کنم و به شما که از دهها سال پیش، از 35سال پیش، با بنیادگرایی و فاشیسم مذهبی مبارزه می‌کنید، بگویم که در این لحظهٴ استثنایی تاریخ که امروز تجربه می‌کنیم، وظیفه جمعی ما این است که بتوانیم از دینامیسم ایجاد شده، که در تصاویر هم دیدیم، کمک بگیریم تا اوضاع تغییر کند.
این گردهمایی باید به ما کمک کند تا به جلو حرکت کنیم، آن هم با قاطعیت، بدون امتیاز دادن و با روشنی.
ما از چند سال پیش با هم هستیم تا مبارزه کنیم علیه رژیم آخوندها و همهٴ آن چیزی که نمایندگی می‌کند، تأمین می‌کند و اشاعه می‌دهد. ما در فرانسه هدف قرار گرفتیم، 17 شهروند فرانسوی در این هفته جان خود را از دست دادند، فقط 17نفر. هر روز دهها نفر قربانی این تروریسم و ایدئولوژی هستند. همین دیروز در نیجریه با سوءقصدهای بوکوحرام و هر روز در سوریه و عراق؛ در ضمن به‌خوبی می‌دانیم که اولین قربانیان این بنیادگرایی مذهبی قبل از هر کس شهروندان کشورهای مسلمان و مسلمانان هستند.
از پژواکی که حوادث این هفته در سرزمین حقوق‌بشر داشته باید بهره بجوییم تا بتوانیم فردا به جلو حرکت کنیم. آرزویی که به‌همراه شما بیان می‌کنم، همان چیزی است که از مدتها پیش می‌گوییم، این‌که آنچه گاهی در دیپلوماسی بین‌المللی منجر به برخوردهای غیرقاطع، نرمش یا پرهیز می‌شود، فردا دیگر تکرار نشود. و البته آنچه که باید موضع جامعه بین‌المللی در برابر رژیم ایران باشد؛ (رژیمی) که با مواضعش بعد از این حوادث، خود را از دیگران متمایز می‌کند، در آنجا هر روز جوانان به اتهام اهانت به مذهب به محکوم به مرگ و محکوم به سنگسار می‌شوند. حکومتی که کثرت‌گرایی را رد می‌کند و در آنجا بود که یکی از معروف‌ترین فتواها در سال 1988 صادر شد، بعد از انتشار آیات شیطانی سلمان رشدی و همان زمان منجر به قتل‌هایی شد. امروز باید همهٴ این مسائل پایان یابد و همهٴ ما باید با عزم و قاطعیت علیه بینادگرایی، علیه افراط‌گرایی مذهبی متحد شویم، حول ارزشهای قوی مثل آزادی، برابری و جدایی دین از دولت.
این است که خانم رئیس‌جمهور، ما فردا ادامه خواهیم داد، در پارلمان فرانسه با همکارانم هم در مجلس ملی و هم در سنا و فکر می‌کنم این یک گام مهم در مبارزه برای دموکراسی، آزادی و ریشه‌کن کردن بنیادگرایی و افراط‌گرایی مذهبی است که آن‌را با هم، به‌پیش خواهیم برد.
اسقف ژاک گایو
خانمها، آقایان منتخبان و نمایندگان همهٴ کشورهای حاضر
خانمها و آقایان نمایندهٴ مقاومت ایران
خانمها و آقایان،
این گردهمایی که از مدتها پیش قرار بود برگزار شود، اکنون در شرایط استثنایی برگزار می‌شود.
به‌عنوان نمایندهٴ جمهوری در ساعت 1500 در میدان جمهوری بودم، زیرا وظیفه من این بود که آنجا باشم همراه با میلیونها نفری که امروز تجمع کردند. وظیفه من همچین این بود که در ساعت 17 -کاری دشوار - در میان شما باشم، به‌عنوان نمایندهٴ مجلس و رئیس سرژی پونتواز و امروز همچنین به‌عنوان رئیس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک.
تعداد سخنرانان امروز زیاد است، اما می‌خواهم چند لحظه با شما صحبت کنم و به شما که از دهها سال پیش، از 35سال پیش، با بنیادگرایی و فاشیسم مذهبی مبارزه می‌کنید، بگویم که در این لحظهٴ استثنایی تاریخ که امروز تجربه می‌کنیم، وظیفه جمعی ما این است که بتوانیم از دینامیسم ایجاد شده، که در تصاویر هم دیدیم، کمک بگیریم تا اوضاع تغییر کند.
این گردهمایی باید به ما کمک کند تا به جلو حرکت کنیم، آن هم با قاطعیت، بدون امتیاز دادن و با روشنی.
ما از چند سال پیش با هم هستیم تا مبارزه کنیم علیه رژیم آخوندها و همهٴ آن چیزی که نمایندگی می‌کند، تأمین می‌کند و اشاعه می‌دهد. ما در فرانسه هدف قرار گرفتیم، 17 شهروند فرانسوی در این هفته جان خود را از دست دادند، فقط 17نفر. هر روز دهها نفر قربانی این تروریسم و ایدئولوژی هستند. همین دیروز در نیجریه با سوءقصدهای بوکوحرام و هر روز در سوریه و عراق؛ در ضمن به‌خوبی می‌دانیم که اولین قربانیان این بنیادگرایی مذهبی قبل از هر کس شهروندان کشورهای مسلمان و مسلمانان هستند.
از پژواکی که حوادث این هفته در سرزمین حقوق‌بشر داشته باید بهره بجوییم تا بتوانیم فردا به جلو حرکت کنیم. آرزویی که به‌همراه شما بیان می‌کنم، همان چیزی است که از مدتها پیش می‌گوییم، این‌که آنچه گاهی در دیپلوماسی بین‌المللی منجر به برخوردهای غیرقاطع، نرمش یا پرهیز می‌شود، فردا دیگر تکرار نشود. و البته آنچه که باید موضع جامعه بین‌المللی در برابر رژیم ایران باشد؛ (رژیمی) که با مواضعش بعد از این حوادث، خود را از دیگران متمایز می‌کند، در آنجا هر روز جوانان به اتهام اهانت به مذهب به محکوم به مرگ و محکوم به سنگسار می‌شوند. حکومتی که کثرت‌گرایی را رد می‌کند و در آنجا بود که یکی از معروف‌ترین فتواها در سال 1988 صادر شد، بعد از انتشار آیات شیطانی سلمان رشدی و همان زمان منجر به قتل‌هایی شد. امروز باید همهٴ این مسائل پایان یابد و همهٴ ما باید با عزم و قاطعیت علیه بینادگرایی، علیه افراط‌گرایی مذهبی متحد شویم، حول ارزشهای قوی مثل آزادی، برابری و جدایی دین از دولت.
این است که خانم رئیس‌جمهور، ما فردا ادامه خواهیم داد، در پارلمان فرانسه با همکارانم هم در مجلس ملی و هم در سنا و فکر می‌کنم این یک گام مهم در مبارزه برای دموکراسی، آزادی و ریشه‌کن کردن بنیادگرایی و افراط‌گرایی مذهبی است که آن‌را با هم، به‌پیش خواهیم برد.
اسقف ژاک گایو
خانم رئیس‌جمهور، دوستان گرامی، می‌خواهم دو احساسم را با شما در میان بگذارم از شرکت کوتاهم در راهپیمایی بزرگ جمهوری‌خواهی امروز بعدازظهر. از این جمعیت انبوه دلگرم شدم، آنها آمده بودند تا به بربریت، افراط‌گرایی مذهبی و نفرت «نه» بگویند. دلگرم‌کننده است که زنان و مردانی را ببینیم که از آزادی بیان دفاع می‌کنند. مردان و زنانی که ترس را نمی‌پذیرند و تسلیم آن نمی‌شوند.
احساسم این بود که این جمعیت عظیم، بهترین جلوه خود را بارز می‌کرد. دومین احساسم مربوط به همبستگی بین‌المللی است. رئیس‌جمهور گفت که امروز پاریس به پایتخت جهان تبدیل شده است. بله، پیام‌هایی از همه‌جا می‌رسید، نمایندگان کشورهای مختلف حضور داشتند. شهروندانی در جهان مدافع آزادیها هستند، هم‌چون این‌جا در فرانسه و این دلگرم‌کننده است. از آنجایی که در آغاز سال هستیم می‌خواهم با فروتنی سه آرزو را با شما مطرح کنم، سه آرزو برای مقاومت ایران. اولین آرزویم این است که بگویم: با عزمی راسخ علیه بربریت رژیم آخوندها مبارزه کنیم، علیه افراطی‌گری مذهبی و نقض حقوق‌بشر آن، آنچه هم‌اکنون در لیبرتی اتفاق می‌افتد، جلوه بارزی از نقض حقوق‌بشر به‌طور روزمره است. از این‌رو ما نباید هوشیاری خود را از دست بدهیم، مبارزه باید ادامه یابد. دومین آرزویم این است که اسلام و افراط‌گرایی اسلامی را قاطی نکنیم.
سومین و آخرین آرزویم این است که متحد بمانیم، مقاومت ایران و تمام دوستان متحد بمانیم حول خانم رئیس‌جمهور، این‌که تفرقه وجود نداشته باشد، به حضور همگی نیاز است. و قدرت ما وحدت و اتحاد ما است. سال نو مبارک.
استاندار ایوبونه
احساسم این بود که این جمعیت عظیم، بهترین جلوه خود را بارز می‌کرد. دومین احساسم مربوط به همبستگی بین‌المللی است. رئیس‌جمهور گفت که امروز پاریس به پایتخت جهان تبدیل شده است. بله، پیام‌هایی از همه‌جا می‌رسید، نمایندگان کشورهای مختلف حضور داشتند. شهروندانی در جهان مدافع آزادیها هستند، هم‌چون این‌جا در فرانسه و این دلگرم‌کننده است. از آنجایی که در آغاز سال هستیم می‌خواهم با فروتنی سه آرزو را با شما مطرح کنم، سه آرزو برای مقاومت ایران. اولین آرزویم این است که بگویم: با عزمی راسخ علیه بربریت رژیم آخوندها مبارزه کنیم، علیه افراطی‌گری مذهبی و نقض حقوق‌بشر آن، آنچه هم‌اکنون در لیبرتی اتفاق می‌افتد، جلوه بارزی از نقض حقوق‌بشر به‌طور روزمره است. از این‌رو ما نباید هوشیاری خود را از دست بدهیم، مبارزه باید ادامه یابد. دومین آرزویم این است که اسلام و افراط‌گرایی اسلامی را قاطی نکنیم.
سومین و آخرین آرزویم این است که متحد بمانیم، مقاومت ایران و تمام دوستان متحد بمانیم حول خانم رئیس‌جمهور، این‌که تفرقه وجود نداشته باشد، به حضور همگی نیاز است. و قدرت ما وحدت و اتحاد ما است. سال نو مبارک.
استاندار ایوبونه
خانم رئیس‌جمهور، دوستان گرامی
در گیر و دار وقایعی که امروز فرانسه را در می‌نوردد که همه ما به نوعی در آن قرار داریم دو چیز را نباید فراموش کرد که من امروز می‌خواهم خیلی مختصر به شما بگویم. اول این‌که اگر‌چه مهم است که تروریسم سازمانها را با قاطعیت تمام محکوم کنیم با هر انگیزه‌ای که باشد، اعم از هویتی یا بدتر از آن عقیدتی، افرادی که می‌خواهند ایدئولوژی خود را بر ما تحمیل کنند. هر چند باید این تروریسم را محکوم و با آن مقابله کنیم، نوع دیگری از تروریسم هست که به آن پرداخته نمی‌شود یا خیلی کم به آن توجه می‌شود و بسیار هم خطرناکتر هست، آن تروریسم دولتی است، بسیار خطرناکتر است که یک دولت مستقر با امکاناتی که در دست دارد، دست به تعدی به مردم بزند و خشونت را در خارج مرزهای خودش اعمال کند. این تروریسم، تروریسم دولتی خطرناک‌ترین نوعی است که می‌توان تصور کرد و امروز نباید آن را به فراموشی سپرد با این توجیه که تشکلهای دیگر هستند که دست به این اعمال غیرقابل‌قبول می‌زنند. و اگر اجازه بدهید می‌خواهم الآن یادی از قربانیان این تروریسم هم بکنم. با دیدن حضور دوستم سید احمد غزالی می‌توانم بگویم که دوستان الجزایری ما در دهه 90 بیش از ما رنج برده‌اند در حالی‌که ما در بی‌تفاوتی تقریباً تمام‌عیار به‌سر می‌بردیم. و همچنین نباید از یاد برد نبردی که شما به پیش می‌برید با مبارزین‌تان و باید بگویم تقریباً تنها، بر ضد یک حکومت به‌شدت مسلح با امکانات دیپلوماتیک و منابعی که در اختیار دارد و با امکانات فشار آوردن متنوعی که در اختیار دارد، و شما با آن مقابله می‌کنید با شجاعتی که من آن را عمیقاً می‌ستایم.
امروز به‌راستی زمان آن است که تجلیل کنیم از افرادی که با شجاعت و با اعتقاد، به باورهایی مهر تأیید زده‌اند و باید تجلیل باز هم قوی‌تری کرد از آنهایی که از چند ده سال پیش‌تر در این مسیر بوده‌اند و تجلیلی که می‌کنیم باید بزرگداشتی باشد برای مقاومت، از هر نوع مقاومتی، اگر به یاری مقاومت بر نخیزیم، اگر این شجاعت را نداشته باشیم که خودمان را در صف آنها جا بدهیم، زیباترین تظاهرات دنیا هم به درد چیزی نخواهد خورد. شاید این حرفهایی نبود که در ابتدای سال جدید باید گفته می‌شد ولی چیز دیگری نمی‌توانستم بگویم. از صمیم قلب برای همه شما آرزوی یک سال جدید عالی می‌کنم.
سال نو مبارک.
در گیر و دار وقایعی که امروز فرانسه را در می‌نوردد که همه ما به نوعی در آن قرار داریم دو چیز را نباید فراموش کرد که من امروز می‌خواهم خیلی مختصر به شما بگویم. اول این‌که اگر‌چه مهم است که تروریسم سازمانها را با قاطعیت تمام محکوم کنیم با هر انگیزه‌ای که باشد، اعم از هویتی یا بدتر از آن عقیدتی، افرادی که می‌خواهند ایدئولوژی خود را بر ما تحمیل کنند. هر چند باید این تروریسم را محکوم و با آن مقابله کنیم، نوع دیگری از تروریسم هست که به آن پرداخته نمی‌شود یا خیلی کم به آن توجه می‌شود و بسیار هم خطرناکتر هست، آن تروریسم دولتی است، بسیار خطرناکتر است که یک دولت مستقر با امکاناتی که در دست دارد، دست به تعدی به مردم بزند و خشونت را در خارج مرزهای خودش اعمال کند. این تروریسم، تروریسم دولتی خطرناک‌ترین نوعی است که می‌توان تصور کرد و امروز نباید آن را به فراموشی سپرد با این توجیه که تشکلهای دیگر هستند که دست به این اعمال غیرقابل‌قبول می‌زنند. و اگر اجازه بدهید می‌خواهم الآن یادی از قربانیان این تروریسم هم بکنم. با دیدن حضور دوستم سید احمد غزالی می‌توانم بگویم که دوستان الجزایری ما در دهه 90 بیش از ما رنج برده‌اند در حالی‌که ما در بی‌تفاوتی تقریباً تمام‌عیار به‌سر می‌بردیم. و همچنین نباید از یاد برد نبردی که شما به پیش می‌برید با مبارزین‌تان و باید بگویم تقریباً تنها، بر ضد یک حکومت به‌شدت مسلح با امکانات دیپلوماتیک و منابعی که در اختیار دارد و با امکانات فشار آوردن متنوعی که در اختیار دارد، و شما با آن مقابله می‌کنید با شجاعتی که من آن را عمیقاً می‌ستایم.
امروز به‌راستی زمان آن است که تجلیل کنیم از افرادی که با شجاعت و با اعتقاد، به باورهایی مهر تأیید زده‌اند و باید تجلیل باز هم قوی‌تری کرد از آنهایی که از چند ده سال پیش‌تر در این مسیر بوده‌اند و تجلیلی که می‌کنیم باید بزرگداشتی باشد برای مقاومت، از هر نوع مقاومتی، اگر به یاری مقاومت بر نخیزیم، اگر این شجاعت را نداشته باشیم که خودمان را در صف آنها جا بدهیم، زیباترین تظاهرات دنیا هم به درد چیزی نخواهد خورد. شاید این حرفهایی نبود که در ابتدای سال جدید باید گفته می‌شد ولی چیز دیگری نمی‌توانستم بگویم. از صمیم قلب برای همه شما آرزوی یک سال جدید عالی می‌کنم.
سال نو مبارک.
