وزیر خارجه فرانسه ۴ آذر گفت که گفتگوهای هسته‌یی رژیم و کشورهای 1+5 در وین «تا اندازه زیادی مثبت» بوده و در مسائل اصلی از جمله در مورد ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم پیشرفت حاصل شده است.
به گزارش خبرگزاری رویتر، لوران فابیوس در گفتگو با رسانه‌های فرانسوی گفت ”در زمینه محدود کردن [ظرفیت ایران برایغنی‌سازی] آن‌گونه که من دیدم تحرکی حاصل شد“
”سرگیی لاورف“ ، وزیر امور خارجه روسیه، در گفتگو با ”تلویزیون روسیه 24 “ گفت که با وجود عدم دستیابی به توافق جامع، پیشرفت در مذاکرات «سازنده» و «قابل ملاحظه» بوده است؛ وی ابراز امیدواری کردکه توافق نهایی بین سه تا چهار ماه آینده امکان‌پذیر گردد.
آخوند حسن روحانی نیز در گفتگو با تلویزیون رژیم گفت: ”این مذاکره به توافق نهایی منجر خواهد شد. امروز و فردا، خب توافق دو تا مرحله دارد یک مرحله مباحث پشت پرده است که منطقها به هم نزدیک می‌شود که بحثها، گفتگوها مطرح می‌شود، در این زمینه پیشرفتهای خوبی بوده است“. (تلویزیون شبکه سه 3آذر93)
چنان‌چه پیشرفت مذاکرات واقعی باشد، آنچه تا کنون علنی شده فقط تمدید مذاکرات بوده و هیچ موضوعی که روی آن پیشرفتی حاصل شده باشد، علنی نشده است. مگر این‌که به قول روحانی در ”مباحث پشت پرده“ موضوعاتی حل و فصل شده باشد و بعداً علنی شود.
جان کری نیز ضمن اشاره به غیرعلنی بودن جزئیات مذاکرات گفت: ”ما طی روزهای آتی درباره جزییات مذاکرات صحبت نخواهیم کرد“
اما مسایل پشت پرده‌یی که طرف حسابهای رژیم را راضی کرده چیست که نمی‌شود علنی کرد؟ آخوند حمید رسایی یکی از نمایندگان دلواپس باند خامنه‌ای روز4آذر93 در مجلس رژیم گفت: ”الآن هم نمی‌دانیم در وین بر چه چیزی توافق شده که آمریکاییها خوشحال و راضی‌اند. اکنون نه سانتریفیوژها می‌چرخد، نه کارخانه‌ها. متأسفانه آقای روحانی ما [منتقدین] را به جهنم حواله داد“
چنان‌چه ابراز خوش‌بینی روحانی، فابیوس و لاوروف واقعی باشد، به‌طورمنطقی باید در آینده‌یی نه چندان دور نشانه‌هایی از این پیشرفت ظاهر شود. پیشرفتی که به‌طور منطقی پذیرش
شرایط کشورهای 1+5 در زمینه محدود کردن میزان غنی‌سازی خواهد بود، زیرا اساس اختلاف همین است. این همه مخفی کاری رژیم هم برای لاپوشانی عقب‌نشینی و خفت توافق مذاکرات است.
بنابراین بی‌تردید حاصل این پیشرفت عقب‌نشینی رژیم از ظرفیت ساخت بمب اتمی است چنان‌که جان کری پس از اتمام مذاکرات اذعان کرد که رژیم ایران فعالیتهای هسته‌یی را متوقف کرده و آن را عقب رانده است و رژیم ایران نباید به سلاح هسته‌یی دست یابد و این رژیم باید گامهای مشخصی در این راستا بردارد.
ابراز نگرانی دلواپسان باند خامنه‌ای از توافقات پشت پرده نیز عطف به همین موضوع است کیهان ولی‌فقیه 4آذر93می‌نویسد: ”بالاخره ما هدفی از این مذاکرات داشتیم. آن هدف چه شد؟ آیا می‌توان درباره اتفاق پشت درهای بسته این روزها و هفته‌ها گمانه‌زنی کرد و به پیش‌بینی آینده پرداخت؟ برخی دیپلوماتهای حاضر در مذاکره می‌گویند چون بخشی از توافقات درباره کلیات صورت گرفته و برخی جزئیات در پرانتز مانده، در واقع مسأله فراتر از تمدید مذاکره نوعی «تفاهم سیاسی نانوشته» (شفاهی) است“
هم‌چنان که تا کنون رژیم آخوندی در این مذاکرات با زانوان شکسته بر سرمیز مذاکره حاضر شده و ناگزیر شده است بخش اصلی ظرفیت غنی‌سازی را کنار بگذارد، در آینده نیز با توجه به این‌که گذشت زمان به زیان نظام ولایت است، باید بیش از پیش از مواضع گذشته عقب‌نشینی کند و زهر بیشتری را سر بکشد.
کوس رسوایی ذلت‌بار بودن مذاکرات رژیم آن‌چنان به صدا درآمده که آخوند علم‌الهدی نماینده خامنه‌ای و امام جمعه مشهد در این رابطه می‌گوید: ”برای تمام کردن کار با تیم اوباما به هر قیمت و خفتی، ایران اسلامی را تسلیم خواسته‌های نامشروع و زیاده خواهانه غرب و در رأس آنها آمریکا می‌کنند“ (روزنامه جوان15آبان93)
.
به گزارش خبرگزاری رویتر، لوران فابیوس در گفتگو با رسانه‌های فرانسوی گفت ”در زمینه محدود کردن [ظرفیت ایران برایغنی‌سازی] آن‌گونه که من دیدم تحرکی حاصل شد“
”سرگیی لاورف“ ، وزیر امور خارجه روسیه، در گفتگو با ”تلویزیون روسیه 24 “ گفت که با وجود عدم دستیابی به توافق جامع، پیشرفت در مذاکرات «سازنده» و «قابل ملاحظه» بوده است؛ وی ابراز امیدواری کردکه توافق نهایی بین سه تا چهار ماه آینده امکان‌پذیر گردد.
آخوند حسن روحانی نیز در گفتگو با تلویزیون رژیم گفت: ”این مذاکره به توافق نهایی منجر خواهد شد. امروز و فردا، خب توافق دو تا مرحله دارد یک مرحله مباحث پشت پرده است که منطقها به هم نزدیک می‌شود که بحثها، گفتگوها مطرح می‌شود، در این زمینه پیشرفتهای خوبی بوده است“. (تلویزیون شبکه سه 3آذر93)
چنان‌چه پیشرفت مذاکرات واقعی باشد، آنچه تا کنون علنی شده فقط تمدید مذاکرات بوده و هیچ موضوعی که روی آن پیشرفتی حاصل شده باشد، علنی نشده است. مگر این‌که به قول روحانی در ”مباحث پشت پرده“ موضوعاتی حل و فصل شده باشد و بعداً علنی شود.
جان کری نیز ضمن اشاره به غیرعلنی بودن جزئیات مذاکرات گفت: ”ما طی روزهای آتی درباره جزییات مذاکرات صحبت نخواهیم کرد“
اما مسایل پشت پرده‌یی که طرف حسابهای رژیم را راضی کرده چیست که نمی‌شود علنی کرد؟ آخوند حمید رسایی یکی از نمایندگان دلواپس باند خامنه‌ای روز4آذر93 در مجلس رژیم گفت: ”الآن هم نمی‌دانیم در وین بر چه چیزی توافق شده که آمریکاییها خوشحال و راضی‌اند. اکنون نه سانتریفیوژها می‌چرخد، نه کارخانه‌ها. متأسفانه آقای روحانی ما [منتقدین] را به جهنم حواله داد“
چنان‌چه ابراز خوش‌بینی روحانی، فابیوس و لاوروف واقعی باشد، به‌طورمنطقی باید در آینده‌یی نه چندان دور نشانه‌هایی از این پیشرفت ظاهر شود. پیشرفتی که به‌طور منطقی پذیرش
شرایط کشورهای 1+5 در زمینه محدود کردن میزان غنی‌سازی خواهد بود، زیرا اساس اختلاف همین است. این همه مخفی کاری رژیم هم برای لاپوشانی عقب‌نشینی و خفت توافق مذاکرات است.
بنابراین بی‌تردید حاصل این پیشرفت عقب‌نشینی رژیم از ظرفیت ساخت بمب اتمی است چنان‌که جان کری پس از اتمام مذاکرات اذعان کرد که رژیم ایران فعالیتهای هسته‌یی را متوقف کرده و آن را عقب رانده است و رژیم ایران نباید به سلاح هسته‌یی دست یابد و این رژیم باید گامهای مشخصی در این راستا بردارد.
ابراز نگرانی دلواپسان باند خامنه‌ای از توافقات پشت پرده نیز عطف به همین موضوع است کیهان ولی‌فقیه 4آذر93می‌نویسد: ”بالاخره ما هدفی از این مذاکرات داشتیم. آن هدف چه شد؟ آیا می‌توان درباره اتفاق پشت درهای بسته این روزها و هفته‌ها گمانه‌زنی کرد و به پیش‌بینی آینده پرداخت؟ برخی دیپلوماتهای حاضر در مذاکره می‌گویند چون بخشی از توافقات درباره کلیات صورت گرفته و برخی جزئیات در پرانتز مانده، در واقع مسأله فراتر از تمدید مذاکره نوعی «تفاهم سیاسی نانوشته» (شفاهی) است“
هم‌چنان که تا کنون رژیم آخوندی در این مذاکرات با زانوان شکسته بر سرمیز مذاکره حاضر شده و ناگزیر شده است بخش اصلی ظرفیت غنی‌سازی را کنار بگذارد، در آینده نیز با توجه به این‌که گذشت زمان به زیان نظام ولایت است، باید بیش از پیش از مواضع گذشته عقب‌نشینی کند و زهر بیشتری را سر بکشد.
کوس رسوایی ذلت‌بار بودن مذاکرات رژیم آن‌چنان به صدا درآمده که آخوند علم‌الهدی نماینده خامنه‌ای و امام جمعه مشهد در این رابطه می‌گوید: ”برای تمام کردن کار با تیم اوباما به هر قیمت و خفتی، ایران اسلامی را تسلیم خواسته‌های نامشروع و زیاده خواهانه غرب و در رأس آنها آمریکا می‌کنند“ (روزنامه جوان15آبان93)
.
