کنفرانس در مقر اروپایی ملل‌متحد هم‌زمان با اجلاس شورای حقوق‌بشر

جیا فرانکو فاتورینی

 

 

 

می‌خواهم در رابطه با پناهندگان ایرانی که در عراق مستقر هستند صحبت کنم، عراقی که امروز در آتش و خون است ولی هم‌چنان موضوع این 3هزار ایرانی که در خاک آن قرار دارند را در سایه نگه داشته و پنهان می‌کند. در واقع این افراد عضو سازمان مجاهدین خلق ایران هستند که به مدت چند دهه است که با رژیم حاکم بر تهران مبارزه می‌کند. این سازمانی است که در گذشته و امروز نیز توسط رژیم ایران هدف شیطان‌سازی بوده است. این سازمان ناگزیر به شرکت در روند قضایی در چندین کشور از جمله در بروکسل نزد اتحادیه اروپا شد. و در بین این کشورها البته آمریکا، انگلیس و فرانسه بودند و اتفاقاً سه‌شنبه گذشته بالاخره قاضی ضدتروریست آقای مارک تریویدیک حکم منع تعقیب را صادر کرد.
بنابراین، حقوق اساسی این پناهجویان پایمال شده است. این افراد با مشکلات حیاتی به‌طور روزانه مواجه‌اند به‌طور خاص در مورد دسترسی به خدمات پزشکی، آزادی تردد، دسترسی به عدالت و همچنین ملاقاتهای مستقل بیرونی حال این‌که می‌خواهد سازمانهای غیردولتی باشد، مطبوعات، نمایندگان پارلمان، دیپلوماتها و حتی خانواده‌ها نیز ممنوع می‌باشد.
بنابراین امروز تلاش خواهیم کرد که به تعدادی سؤال پاسخ بدهیم از جمله این‌که چطور از این پناهندگان حفاظت کنیم، مسئولیتهای هر کس در این رابطه چیست، مسئولیت ایالات متحده، مسئولیت سازمان ملل و مسئولیت دولت عراق. و این‌که نقش گزارشگران ویژه می‌تواند چه باشد. گزارشگر ویژه بهداشت و یا گزارشگر ویژه شکنجه و همچنین گزارشگر اعدامهای خودسرانه.

اریک وورو نماینده پارلمان فدرال سوئیس

 

 

 

سالهاست که ما تلاش می‌کنیم که از پناهندگان اشرف، و امروز، لیبرتی، حفاظت به‌عمل بیاوریم،
پناهندگان کمپ لیبرتی کماکان با موانعی برای معالجه، و برای دسترسی به آب یا دارو مواجه هستند، و این فشارها باید متوقف شود. من در این‌جا انتقاداتی را متوجه سازمان ملل و همچنین آمریکاییها می‌دانم.
من بار دیگر خواهان این هستم که کمپ لیبرتی به‌عنوان یک کمپ پناهندگی به‌رسمیت شناخته شود، با معنا و مفهوم اخص کلمه پناهندگی. تا کمیساریای عالی پناهندگان وارد کار شود، یعنی به‌طور مادی دست به‌کار شده، تا راه‌حلهایی را بیابد و از احترام به کنوانسیونهای ژنو اطمینان حاصل نماید. باید تمامی فشارهایی که توسط دولت مالکی تصمیم گرفته شده بود، از میان برداشته شود. همچنین باید تضمینها و اقدامات حفاظتی و مراقبتی برای ساکنان کمپ لیبرتی برقرار شود.
باید همچنین این کمپ بتواند از امکان دسترسی به تجهیزات، سوخت، آب و مواد غذایی برخوردار باشد.
در پایان می‌خواستم یادآوری کنم که به‌عنوان عضو مجمع پارلمانی شورای اروپا، من باید گزارشی را به کمیسیون دائمی شورای اروپا در رابطه با وضعیت عمومی پناهندگان ارائه دهم، یک هدف را نباید نادیده گرفته یا فراموش کنیم، و آن هم موضوع زندانیان ایرانی اشرف است که در حال حاضر در کمپ لیبرتی در نزدیکی بغداد به‌سر می‌برند. آیا شورای فدرال، یعنی دولت فدرال سوئیس می‌تواند نزد کمیته مشورتی حقوق‌بشر سازمان ملل اقدام کند تا در رابطه با کشتار زندانیان که دهها کشته بر جای گذاشته تحقیقاتی را به‌عمل بیاورد؟ این سوالی است که من از دولت سوئیس کرده‌ام و منتظر پاسخی در روز دوشنبه هستم تا ببینیم چه اقداماتی را در آینده باید در پیش بگیریم.

کارین پارکر رئیس انجمن توسعه بین‌المللی آموزش

 

 

 

خیلی متشکرم جیا فرانکو و خیلی متشکرم از دیگر اعضای این پنل به‌خاطر شرکت امروزشان.
ما همه در این برنامه و برنامه‌ها ی خیلی مشابهی باهم بوده‌ایم برای سالیان. در پاسخ به بیانیه ژیلبرت میتران می‌خواهم بگویم که هم‌اکنون بیانیه مشترک ما چاپ و ثبت شده است در ان جی او 33. من پیشنهاد می‌کنم که این بیانیه را بخوانید شامل اطلاعات بسیار زیادی راجع به کمپ لیبرتی در عراق می‌دهد
من همچنین می‌خواهم در مورد استاتوی قانونی آنهایی که در کمپ اشرف و اکنون در کمپ لیبرتی هستند صحبت کنم
آنها نبایستی از حق رسیدگی دارویی غذا و اب منع شوند و اگر بشوند این جنایت جنگی محسوب می‌شود. بر طبق کنوانسیون ژنو.
آنهایی که درکمپ اشرف بودند و حالا در کمپ لیبرتی هستند، حقوقی دارند و هر نقض حقوق آنها جنایت محسوب می‌شود.
بگذارید ببنیم چه کسی مسؤل است برای این جنایات جنگی؟ برای این‌که این آمریکا بود که حفاظت اشرف را به دولت عراق داد. و مقامات عراقی قول دادند که بر طبق قوانین انسانی برخورد خواهند کرد و طبق حقوق ساکنان کمپ. ولی این هیچ از مسئولیت آمریکا کم نمی‌کند. و فکر می‌کنم کنوانسیون ژنو و قانون بین‌الملل نظر من را تأیید می‌کند.

بهزاد نظیری نماینده مجاهدان اشرف و لیبرتی در ژنو

 

 

 

خانمها و آقایان، دوستان عزیز،
سلام برشما،
اجازه بدهید قبل از هر چیز درودهای گرمم را نثار آقای ژیلبر میتران، رئیس بنیاد «فرانس‌لیبرته بکنم که در اولین سفرش به ژنو که پا جای پای دانیل میتران می‌گذارد، ابراز همبستگی و حمایت از برادران و خواهرانمان در کمپ لیبرتی کرد.
خانمها، آقایان،
صحبت از اراده‌یی برای نابودی است که از سی سال پیش وجود دارد. ارادهٴ نابودی مقاومت، قبل از هر چیز هم نابودی فیزیکی. آقای نخست‌وزیر غزالی سی هزار اعدام را به شما یادآوری کرد، اعدامهایی که صفوف ما را هدف قرار داد.
اما، خانمها، آقایان،
ما چیزی را از دست نداده‌ایم. در این سالن مادران شهدا و دختران شهدا حضور دارند. آنها این‌جا حضور دارند و ما را در این مبارزه همراهی می‌کنند. این حکم تاریخ است.
همین دیروز برای چندمین بار، عدالت حق را به ما داد. برای چندمین بار ما پیروزی مقاومت ایران را جشن گرفتیم. به‌رغم بیش از یک دهه، 14سال، دروغ‌پراکنی و شیطان‌سازی، در یک حکومت قانون حق را به مقاومت ایران و مبارزه‌اش و مشروعیت مبارزه‌اش دادند.
چه نتیجه‌یی می‌توان گرفت؟ می‌توان نتیجه گرفت که این ارادهٴ نابودی شکست خورده.
ما از ارگانهای سازمان ملل خواهیم خواست که شرایط را در لیبرتی از بسیار نزدیک دنبال کنند. به‌رغم سیل حوادث ما ناامید نخواهیم شد، و این اهمیت حضور شما در این‌جا را توضیح می‌دهد. و این تاثیرات شما که در این پنل هستید را نمایان می‌کند: این‌که نگذارید حقوق افراد لیبرتی تحت شعاع حوادث داغ عراق قرار بگیرد. در این شرایط اضطراری فراخوان به دفاع و حفاظت همهٴ آنهایی که در لیبرتی هستند، می‌دهیم. از حضور همگی شما و همهٴ آنهایی که در پنل هستند متشکریم. ما این کارزار را ادامه خواهیم داد.