بسیاری از ناظران اظهارات خامنهای در روز 16تیر ماه گذشته مبنی بر اینکه رژیم نیاز مبرمی به 190هزار سو (اورانیوم) دارد، بهعنوان ترسیم خط قرمزی از طرف ولیفقیه تعبیر میکنند که باعث شد مذاکرات وین که در آخرین مراحل خود بود به نتیجه نرسد.
یکی از کارشناسان رژیم وضعیت فعلی نظام در بنبست هستهیی را تونل وحشت هستهیی میداند که ورود خامنهای در تعیین خط قرمز باعث شد که رژیم همچنان در این تونل وحشت باقی بماند.
ورود خامنهای و مشخص کردن شرط برای توافق نهایی و اینکه نظام ولایت نیاز قطعی به 190هزار سو دارد، موجب شگفتی هیأت مذاکرهکننده رژیم شد و خبرگزاری رویتر (23تیر) نوشت یکی از دیپلوماتهای غربی تصریح کرده است که هیأت رژیم با اظهارات علی خامنهای آن هم در حساسترین مرحله مذاکرات هستهیی ”غافلگیر“ شد
اما ظریف وزیر خارجه رژیم در مصاحبه با شبکه سی.ان.ان (3مرداد) در توضیح و توجیه این موضعگیری خامنهای گفت این بهمعنای آن نبود که خامنهای خط قرمز تعیین کند بلکه او میخواسته اعلام کند که برنامه هستهیی رژیم ماهیتی صلحآمیز دارد!
ظریف سپس پا را فراتر نهاده و با زدن زیرآب حرف ولیفقیه گفت: «نباید بر خطوط قرمز مستبدانه و اعداد و ارقام دلخواه اصرار کنیم».
ظریف در مصاحبه با تلویزیون رژیم نیز گفت: ”یک هفته کار بسیار سنگین در مقابل روی ما هست و بنده اعتقاد دارم اگر همه با تمام توانشون به جای تعیین خطوط قرمز تلاش کنند با همدیگر فکر کنند به نتیجه میرسد“
وندی شرمن معاون وزیرخارجه آمریکا بهطور تلویحی شرط قائل شدن توسط رژیم را رد کرد و خامنهای را مخاطب قرار داد و گفت فتوای او درباره حرام بودن سلاحهای کشتار جمعی کافی نیست و کشورهای 1+5 و تیم مذاکره هستهیی رژیم در حال مذاکره هستند تا این فتوا را تبدیل بهعمل کنند.
این مقام آمریکایی توافق خوب با رژیم را توافقی دانست که راه دستیابی رژیم به سلاح هستهیی را ببندد. او گفت: ”مسیر اورانیوم، از طریق فعالیتهای آن در نطنز و فردو؛ مسیر پلوتونیوم، از طریق رآکتور آب سنگین اراک؛ و یا مسیری مخفیانه. لذا این توافق بایستی شامل محدودیتهای شدید و موانع محکم بر روی برنامه هستهیی ایران و شیوههای بهتر نظارت و شفافیت باشد، تا تضمین کند که هر گونه تلاشی برای خیز برداشتن برای سلاح اتمی در اسرع وقت تشخیص داده خواهد شد“.
در مقابل شرط خامنهای کنگره آمریکا نیز شرایط برای توافق با رژیم را سختتر کرد و در این رابطه ادرویس رئیس کمیته روابط خارجی کنگره آمریکا ضمن رد حرف خامنهای گفت: «کارشناسان عدم تکثیر به ما گفتهاند حتی اگر تعداد سانتریفوژهای ایران تا 4هزار دستگاه کاهش یابد، تهران باز هم امکان دستیابی به سلاح هستهیی ظرف 3ماه خواهد داشت. البته، ولیفقیه ایران برای دستیابی به 190هزار سانتریفوژ فشار میآورد».
هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا نیز گفت: ”من قویاً معتقدم بسیار مهم است که غنیسازی بسیار کم باشد، یا اینکه صفر باشد، دستکم برای مدت زمانی طولانی، زیرا من معتقدم هر گونه غنیسازی باعث آغاز یک مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه خواهد شد».
اکنون این سؤال مطرح است با توجه به اینکه موضع سخت مقامات آمریکایی و مقامات کنگره، در برابر حرفهای خامنهای، عملاً از امکان دستیابی به نتیجه نهایی در این دور از مذاکرات جلوگیری کرد، چشمانداز متصور در مقابل خامنهای و نظام بحران زدهاش چیست؟
سیاست خامنهای این است که مذاکرات کش پیدا کند تا شاید بتواند به مصداق از این ستون به آن ستون، با سیاست چانهزنی و کش دادن مذاکرات، تحریمها لغو شوند و در عینحال او بتواند زیر ساختهای اصلی هستهیی را حفط کند
به نظر میرسد پیش گرفتن چنین سیاستی برای رژیم بهغایت خطرناک است زیرا هر چه زمان بگذرد همچنان که اکنون مشاهده میشود، شرایط آمریکا و بهخصوص کنگره در مقابل رژیم سختتر میشود.
سختتر شدن شرایط آمریکا بهمعنی این است که طناب دار تحریمها روز به روز گلوی رژیم را بیش از گذشته فشار خواهد داد.
بنابراین تصور ولیفقیه که بتواند با سیاست کش دادن مذاکرات زیرساخت اصلی پروژه هستهیی را حفظ کند خواب و خیال پنبه دانهیی بیش نیست. زیرا در شرایطی که دولت آخوند حسن روحانی و تیم مذاکرهکننده با عقبنشینی از مواضع گذشته، وارد مذاکرات شد و با دادن امتیازات کلان نتوانست آن طور که مد نظر این باند است نتیجه مطلوب را به دست بیاورد و با گذشت هر دور از مذاکرات ناچار شد در دور بعدی امتیازات بیشتری بدهد، بهطور قطع و یقین از این پس نیز تیم مذاکرهکننده هستهیی رژیم نمیتواند با سیاست کش دادن مذاکرات خط ولیفقیه را پیش ببرد و امتیاز مطلوب ”مقام ولایت“ را از کشورهای طرف مذاکره کسب کند.
هر قدر کشورهای 5+1 شرایط را سختتر میکنند و در شرایطی که کنگره آمریکا نیز راه هر گونه امتیاز دهی چشمگیر از طرف دولت آمریکا را سد کرده، رژیم راهی جز عقبنشینی بیشتر و سرکشیدن کامل جام زهر را ندارد و از 190هزار سوی خامنهای نیز آبی برایش گرم نخواهد شد تازه این در شرایطی است که رژیم پای سر کشیدن جام زهر بیاید، در غیراین صورت و شکست قطعی مذاکرات، رژیم باید پیه عواقب خطرناک تشدید و افزایش تحریمها را نیز به تن بمالد.
یکی از کارشناسان رژیم وضعیت فعلی نظام در بنبست هستهیی را تونل وحشت هستهیی میداند که ورود خامنهای در تعیین خط قرمز باعث شد که رژیم همچنان در این تونل وحشت باقی بماند.
ورود خامنهای و مشخص کردن شرط برای توافق نهایی و اینکه نظام ولایت نیاز قطعی به 190هزار سو دارد، موجب شگفتی هیأت مذاکرهکننده رژیم شد و خبرگزاری رویتر (23تیر) نوشت یکی از دیپلوماتهای غربی تصریح کرده است که هیأت رژیم با اظهارات علی خامنهای آن هم در حساسترین مرحله مذاکرات هستهیی ”غافلگیر“ شد
اما ظریف وزیر خارجه رژیم در مصاحبه با شبکه سی.ان.ان (3مرداد) در توضیح و توجیه این موضعگیری خامنهای گفت این بهمعنای آن نبود که خامنهای خط قرمز تعیین کند بلکه او میخواسته اعلام کند که برنامه هستهیی رژیم ماهیتی صلحآمیز دارد!
ظریف سپس پا را فراتر نهاده و با زدن زیرآب حرف ولیفقیه گفت: «نباید بر خطوط قرمز مستبدانه و اعداد و ارقام دلخواه اصرار کنیم».
ظریف در مصاحبه با تلویزیون رژیم نیز گفت: ”یک هفته کار بسیار سنگین در مقابل روی ما هست و بنده اعتقاد دارم اگر همه با تمام توانشون به جای تعیین خطوط قرمز تلاش کنند با همدیگر فکر کنند به نتیجه میرسد“
وندی شرمن معاون وزیرخارجه آمریکا بهطور تلویحی شرط قائل شدن توسط رژیم را رد کرد و خامنهای را مخاطب قرار داد و گفت فتوای او درباره حرام بودن سلاحهای کشتار جمعی کافی نیست و کشورهای 1+5 و تیم مذاکره هستهیی رژیم در حال مذاکره هستند تا این فتوا را تبدیل بهعمل کنند.
این مقام آمریکایی توافق خوب با رژیم را توافقی دانست که راه دستیابی رژیم به سلاح هستهیی را ببندد. او گفت: ”مسیر اورانیوم، از طریق فعالیتهای آن در نطنز و فردو؛ مسیر پلوتونیوم، از طریق رآکتور آب سنگین اراک؛ و یا مسیری مخفیانه. لذا این توافق بایستی شامل محدودیتهای شدید و موانع محکم بر روی برنامه هستهیی ایران و شیوههای بهتر نظارت و شفافیت باشد، تا تضمین کند که هر گونه تلاشی برای خیز برداشتن برای سلاح اتمی در اسرع وقت تشخیص داده خواهد شد“.
در مقابل شرط خامنهای کنگره آمریکا نیز شرایط برای توافق با رژیم را سختتر کرد و در این رابطه ادرویس رئیس کمیته روابط خارجی کنگره آمریکا ضمن رد حرف خامنهای گفت: «کارشناسان عدم تکثیر به ما گفتهاند حتی اگر تعداد سانتریفوژهای ایران تا 4هزار دستگاه کاهش یابد، تهران باز هم امکان دستیابی به سلاح هستهیی ظرف 3ماه خواهد داشت. البته، ولیفقیه ایران برای دستیابی به 190هزار سانتریفوژ فشار میآورد».
هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا نیز گفت: ”من قویاً معتقدم بسیار مهم است که غنیسازی بسیار کم باشد، یا اینکه صفر باشد، دستکم برای مدت زمانی طولانی، زیرا من معتقدم هر گونه غنیسازی باعث آغاز یک مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه خواهد شد».
اکنون این سؤال مطرح است با توجه به اینکه موضع سخت مقامات آمریکایی و مقامات کنگره، در برابر حرفهای خامنهای، عملاً از امکان دستیابی به نتیجه نهایی در این دور از مذاکرات جلوگیری کرد، چشمانداز متصور در مقابل خامنهای و نظام بحران زدهاش چیست؟
سیاست خامنهای این است که مذاکرات کش پیدا کند تا شاید بتواند به مصداق از این ستون به آن ستون، با سیاست چانهزنی و کش دادن مذاکرات، تحریمها لغو شوند و در عینحال او بتواند زیر ساختهای اصلی هستهیی را حفط کند
به نظر میرسد پیش گرفتن چنین سیاستی برای رژیم بهغایت خطرناک است زیرا هر چه زمان بگذرد همچنان که اکنون مشاهده میشود، شرایط آمریکا و بهخصوص کنگره در مقابل رژیم سختتر میشود.
سختتر شدن شرایط آمریکا بهمعنی این است که طناب دار تحریمها روز به روز گلوی رژیم را بیش از گذشته فشار خواهد داد.
بنابراین تصور ولیفقیه که بتواند با سیاست کش دادن مذاکرات زیرساخت اصلی پروژه هستهیی را حفظ کند خواب و خیال پنبه دانهیی بیش نیست. زیرا در شرایطی که دولت آخوند حسن روحانی و تیم مذاکرهکننده با عقبنشینی از مواضع گذشته، وارد مذاکرات شد و با دادن امتیازات کلان نتوانست آن طور که مد نظر این باند است نتیجه مطلوب را به دست بیاورد و با گذشت هر دور از مذاکرات ناچار شد در دور بعدی امتیازات بیشتری بدهد، بهطور قطع و یقین از این پس نیز تیم مذاکرهکننده هستهیی رژیم نمیتواند با سیاست کش دادن مذاکرات خط ولیفقیه را پیش ببرد و امتیاز مطلوب ”مقام ولایت“ را از کشورهای طرف مذاکره کسب کند.
هر قدر کشورهای 5+1 شرایط را سختتر میکنند و در شرایطی که کنگره آمریکا نیز راه هر گونه امتیاز دهی چشمگیر از طرف دولت آمریکا را سد کرده، رژیم راهی جز عقبنشینی بیشتر و سرکشیدن کامل جام زهر را ندارد و از 190هزار سوی خامنهای نیز آبی برایش گرم نخواهد شد تازه این در شرایطی است که رژیم پای سر کشیدن جام زهر بیاید، در غیراین صورت و شکست قطعی مذاکرات، رژیم باید پیه عواقب خطرناک تشدید و افزایش تحریمها را نیز به تن بمالد.