حرکتهای اعتراضی زنان میهنمان علیه عوامل سرکوب آخوندی گسترش پیدا می‌کند.
زنان در برابر گشتهای سرکوب رژیم دست به مقاومت می‌زنند و برای رویارویی با فرهنگ تحمیلی آخوندی، به حرکت و جنبشهای اجتماعی دامن می‌زنند.
اوج یابی اعترضات و مقاومت زنان در برابر سرکوب، به‌صورت یک تضاد حاد در درون حاکمیت آخوندی بازتاب پیدا کرده است.
شدت مقاومت اعتراضی زنان در برابر تحمیل حجاب اجباری و مزاحمتهای مأموران سرکوب گشتهای ”ارشاد“، ”امربه معروف ونهی ازمنکر“ و مواردی از گوشمالی شدن مأموران گشتها توسط زنان، باعث شده است که مجلس رژیم تدوین یک قانون حمایتی از گشتهای سرکوب را در دستور کارخود قرار بدهد
به‌دلیل همین اعتراضات و مقاومت زنان، مجلس رژیم عبدالرضا رحمانی فضلی وزیرکشور دولت روحانی را احضار کرد تا به سؤال نمایندگان مجلس در مورد «پوشش خانمها» جواب بدهد. پاسخهای رحمانی فضلی نمایندگان مجلس رژیم را قانع نکرد و او از نمایندگان کارت زرد گرفت.
نمایندگان مجلس رژیم با ۶۴ رأی موافق ۱۳۵ رأی مخالف و ۱۵ رأی ممتنع توضیحات وزیر کشور دولت آخوند حسن روحانی را قانع‌کننده ندانستند.
سؤال نمایندگان مجلس رژیم از وزیرکشور این بوده که چرا وزارت کشور نسبت به پدیده «بانوان ساپورت پوش» در تهران و برخی شهرهای دیگر بی‌تفاوت است و به آن رسمیت داده است؟
علت عدم توجه وزارت کشور به اجرای قانون «گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» چیست؟ و چرا «بودجه ناچیز» اجرای این قانون در لایحه ۱۳۹۳ حذف شده است؟
به گزارش خبرگزاری حکومتی مهر، علی مطهری یکی از نمایندگان مجلس رژیم در سؤال خود از وزیرکشور رژیم مطرح کرده است: ”جدیدا پدیده‌ای در جامعه ظاهر شده به نام ساپورت یا جوراب‌های بلند که ریشه آن هم از شبکه‌های ماهواره‌یی است؛ نکته این‌جاست که استفاده‌کنندگان این پوشش وقتی عکس‌العملی از دولت نمی‌بینند استنباط می‌کنند که این نوع پوشش اشکالی ندارد و مشمول پوشش اسلامی هم است“.
در پاسخ به نمایندگان مجلس رژیم، رحمانی فضلی از خود و وزارت کشور سلب مسئولیت نموده و در پاسخ به انتقادات مجلسیهای رژیم گفته است 22 دستگاه دولتی و حکومتی در بحث «حجاب و عفاف مسئول هستند» و وزارت کشور نیز یکی از آنها است.
همچنین وزیرکشور رژیم در پاسخ به نمایندگان رژیم به این واقعیت اعتراف کرده است که زنان به قوانین و مقررات آخوند‌ساخته و به‌اصطلاح تذکرات 22 نهاد سرکوب زنان وقعی نمی‌گذارند.
رحمانی فضلی اعتراف کرده است که در حال حاضر این نهادهای سرکوبگر نمی‌توانند از پس اعتراضات زنان و عدم تمکین آنها به قوانین آخوندی و حجاب اجباری، برآیند و اضافه کرده است: ”باید بپذیریم که حل این مسأله در کوتاه‌مدت امکانپذیر نیست. از سوی دیگر برای همه دستگاههای اجرایی در رابطه با رعایت عفاف و حجاب وظیفه‌ای تعیین شده که ’در این دستورالعمل‌ها اشکالات زیادی دیده می‌شود“.
وزیر کشور رژیم بر اساس دیدگاه آخوندها و کارگزاران حکومت آخوندی و طبق یک تقسیم بندی آخوند ساخته، بانوان را به چند دسته تقسیم کرده است، در زمینه این تقسیم بندی خبرگزاری حکومتی ایسنا از قول او نوشته است: «افراد عامل و معتقد که اکثریت بانوان کشور را تشکیل می‌دهند، افرادی که به عفاف و حجاب معتقد ولی اهل تساهل و تسامح هستند، افرادی که به حجاب و عفاف معتقد نیستند ولی ادب اجتماعی را رعایت می‌کنند و دسته آخر بانوانی که اعتقادی به عفاف و حجاب نداشته و در عین‌حال به ادب اجتماعی نیز پایبند نیستند».
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا رحمانی فضلی در پاسخ به نمایندگان مجلس رژیم اعتراف کرده است که 95درصد بانوان به حجاب اجباری رژیم تمکین نمی‌کنند و از نظر او جزو بدحجابها محسوب می‌شوند.
در اعتراف وزیر کشور رژیم یک فقره تناقض‌گویی آشکار هم دیده می‌شود، از یک طرف می‌گوید ”افراد عامل و معتقد (زنان) اکثریت بانوان کشور را تشکیل می‌دهند“ و از طرف دیگر می‌گوید ”95 درصد بانوان حجاب“ مورد نظر رژیم و گشتهای سرکوب آن را رعایت نمی‌کنند.
ملاحظه می‌شود که مقاومت اعتراضی زنان در برابر تحمیل حجاب اجباری و منطق یا روسری یا توسری، چگونه به‌صورت یک تضاد حاد به رأس حاکمیت رژیم آخوندی سرریز شده است و رژیم و کارگزاران آن را درمانده و عاجز کرده است.
همین مقاومت اعتراضی زنان است که باعث شده است مهره‌های دانه درشت و سران نظام سراسیمه به صحنه بیایند و دعوای معروف ”بهشت و جهنم“ بین آخوند حسن روحانی و ائمه دانه درشت رژیم نظیر آخوند علم‌الهدی و آخوند احمد خاتمی، با آخوند روحانی راه بیفتد.
نمود شدت بروز این تضاد در رأس رژیم آخوندی آنجایی بود که آخوند روحانی گفت «این‌همه هر روز در زندگی مردم دخالت نکنیم» و «نمی‌شود مردم را با زور و شلاق به بهشت فرستاد».
این سخنان روحانی واکنش شدید برخی از ائمه جمعه رژیم از جمله احمد علم‌الهدی و احمد خاتمی، ائمه جمعه رژیم در مشهد و تهران، را به‌دنبال داشت.
به‌دلیل مقاومت اعتراضی و ستیزه‌جویانه زنان در برابر نظام آخوندی، با توجه به تضادی که این مقاومت در رأس هرم آخوندی سر ریز کرده است، کارت زرد گرفتن وزیر کشورآ خوند روحانی معنا و مفهوم خاصی پیدا می‌کند.
کارت زرد گرفتن وزیرکشور رژيم نمودی از نه بزرگی است که زنان به رژیم آخوندی وحجاب تحمیلی آن می‌دهند و نمودی از یکی از کارت قرمز زنان به تمامیت رژیم آخوندی و فرهنگ متعفن و مقررات ارتجاعی و آخوند ساخته‌یی است که زنان در مقابل آن ایستادگی و اعتراض می‌کنند، مأموران را گوشمالی می‌دهند و عنداللزوم آنان را به درک واصل می‌کنند.
زنان در برابر گشتهای سرکوب رژیم دست به مقاومت می‌زنند و برای رویارویی با فرهنگ تحمیلی آخوندی، به حرکت و جنبشهای اجتماعی دامن می‌زنند.
اوج یابی اعترضات و مقاومت زنان در برابر سرکوب، به‌صورت یک تضاد حاد در درون حاکمیت آخوندی بازتاب پیدا کرده است.
شدت مقاومت اعتراضی زنان در برابر تحمیل حجاب اجباری و مزاحمتهای مأموران سرکوب گشتهای ”ارشاد“، ”امربه معروف ونهی ازمنکر“ و مواردی از گوشمالی شدن مأموران گشتها توسط زنان، باعث شده است که مجلس رژیم تدوین یک قانون حمایتی از گشتهای سرکوب را در دستور کارخود قرار بدهد
به‌دلیل همین اعتراضات و مقاومت زنان، مجلس رژیم عبدالرضا رحمانی فضلی وزیرکشور دولت روحانی را احضار کرد تا به سؤال نمایندگان مجلس در مورد «پوشش خانمها» جواب بدهد. پاسخهای رحمانی فضلی نمایندگان مجلس رژیم را قانع نکرد و او از نمایندگان کارت زرد گرفت.
نمایندگان مجلس رژیم با ۶۴ رأی موافق ۱۳۵ رأی مخالف و ۱۵ رأی ممتنع توضیحات وزیر کشور دولت آخوند حسن روحانی را قانع‌کننده ندانستند.
سؤال نمایندگان مجلس رژیم از وزیرکشور این بوده که چرا وزارت کشور نسبت به پدیده «بانوان ساپورت پوش» در تهران و برخی شهرهای دیگر بی‌تفاوت است و به آن رسمیت داده است؟
علت عدم توجه وزارت کشور به اجرای قانون «گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» چیست؟ و چرا «بودجه ناچیز» اجرای این قانون در لایحه ۱۳۹۳ حذف شده است؟
به گزارش خبرگزاری حکومتی مهر، علی مطهری یکی از نمایندگان مجلس رژیم در سؤال خود از وزیرکشور رژیم مطرح کرده است: ”جدیدا پدیده‌ای در جامعه ظاهر شده به نام ساپورت یا جوراب‌های بلند که ریشه آن هم از شبکه‌های ماهواره‌یی است؛ نکته این‌جاست که استفاده‌کنندگان این پوشش وقتی عکس‌العملی از دولت نمی‌بینند استنباط می‌کنند که این نوع پوشش اشکالی ندارد و مشمول پوشش اسلامی هم است“.
در پاسخ به نمایندگان مجلس رژیم، رحمانی فضلی از خود و وزارت کشور سلب مسئولیت نموده و در پاسخ به انتقادات مجلسیهای رژیم گفته است 22 دستگاه دولتی و حکومتی در بحث «حجاب و عفاف مسئول هستند» و وزارت کشور نیز یکی از آنها است.
همچنین وزیرکشور رژیم در پاسخ به نمایندگان رژیم به این واقعیت اعتراف کرده است که زنان به قوانین و مقررات آخوند‌ساخته و به‌اصطلاح تذکرات 22 نهاد سرکوب زنان وقعی نمی‌گذارند.
رحمانی فضلی اعتراف کرده است که در حال حاضر این نهادهای سرکوبگر نمی‌توانند از پس اعتراضات زنان و عدم تمکین آنها به قوانین آخوندی و حجاب اجباری، برآیند و اضافه کرده است: ”باید بپذیریم که حل این مسأله در کوتاه‌مدت امکانپذیر نیست. از سوی دیگر برای همه دستگاههای اجرایی در رابطه با رعایت عفاف و حجاب وظیفه‌ای تعیین شده که ’در این دستورالعمل‌ها اشکالات زیادی دیده می‌شود“.
وزیر کشور رژیم بر اساس دیدگاه آخوندها و کارگزاران حکومت آخوندی و طبق یک تقسیم بندی آخوند ساخته، بانوان را به چند دسته تقسیم کرده است، در زمینه این تقسیم بندی خبرگزاری حکومتی ایسنا از قول او نوشته است: «افراد عامل و معتقد که اکثریت بانوان کشور را تشکیل می‌دهند، افرادی که به عفاف و حجاب معتقد ولی اهل تساهل و تسامح هستند، افرادی که به حجاب و عفاف معتقد نیستند ولی ادب اجتماعی را رعایت می‌کنند و دسته آخر بانوانی که اعتقادی به عفاف و حجاب نداشته و در عین‌حال به ادب اجتماعی نیز پایبند نیستند».
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا رحمانی فضلی در پاسخ به نمایندگان مجلس رژیم اعتراف کرده است که 95درصد بانوان به حجاب اجباری رژیم تمکین نمی‌کنند و از نظر او جزو بدحجابها محسوب می‌شوند.
در اعتراف وزیر کشور رژیم یک فقره تناقض‌گویی آشکار هم دیده می‌شود، از یک طرف می‌گوید ”افراد عامل و معتقد (زنان) اکثریت بانوان کشور را تشکیل می‌دهند“ و از طرف دیگر می‌گوید ”95 درصد بانوان حجاب“ مورد نظر رژیم و گشتهای سرکوب آن را رعایت نمی‌کنند.
ملاحظه می‌شود که مقاومت اعتراضی زنان در برابر تحمیل حجاب اجباری و منطق یا روسری یا توسری، چگونه به‌صورت یک تضاد حاد به رأس حاکمیت رژیم آخوندی سرریز شده است و رژیم و کارگزاران آن را درمانده و عاجز کرده است.
همین مقاومت اعتراضی زنان است که باعث شده است مهره‌های دانه درشت و سران نظام سراسیمه به صحنه بیایند و دعوای معروف ”بهشت و جهنم“ بین آخوند حسن روحانی و ائمه دانه درشت رژیم نظیر آخوند علم‌الهدی و آخوند احمد خاتمی، با آخوند روحانی راه بیفتد.
نمود شدت بروز این تضاد در رأس رژیم آخوندی آنجایی بود که آخوند روحانی گفت «این‌همه هر روز در زندگی مردم دخالت نکنیم» و «نمی‌شود مردم را با زور و شلاق به بهشت فرستاد».
این سخنان روحانی واکنش شدید برخی از ائمه جمعه رژیم از جمله احمد علم‌الهدی و احمد خاتمی، ائمه جمعه رژیم در مشهد و تهران، را به‌دنبال داشت.
به‌دلیل مقاومت اعتراضی و ستیزه‌جویانه زنان در برابر نظام آخوندی، با توجه به تضادی که این مقاومت در رأس هرم آخوندی سر ریز کرده است، کارت زرد گرفتن وزیر کشورآ خوند روحانی معنا و مفهوم خاصی پیدا می‌کند.
کارت زرد گرفتن وزیرکشور رژيم نمودی از نه بزرگی است که زنان به رژیم آخوندی وحجاب تحمیلی آن می‌دهند و نمودی از یکی از کارت قرمز زنان به تمامیت رژیم آخوندی و فرهنگ متعفن و مقررات ارتجاعی و آخوند ساخته‌یی است که زنان در مقابل آن ایستادگی و اعتراض می‌کنند، مأموران را گوشمالی می‌دهند و عنداللزوم آنان را به درک واصل می‌کنند.
