دومینیک لوفور نمایندهٴ مجلس ملی فرانسه

«خانم رئیس‌جمهور گرامی، همکاران عزیز، خانم‌ها و آقایان. بسیار خوشبختم که دوباره شما را در این تالار می‌بینم. ما تا به‌حال در جلسات متعددی گردهم آمده‌ایم. در سالن ویکتور هوگو و همچنین در سالن کولبرش. وضعیت فعلی کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک آن‌را موظف می‌کند که نسبت به گذشته بیشتر حضور داشته باشد و هوشیارتر باشد. تعداد زیادی از ما امروز در این‌جا حضور داریم که مدت مدیدی است برای یک ایران آزاد و دموکراتیک فعالیت می‌کنیم. اولین باری که در این رابطه اقدام کردم در دهه 70 ضد یک رژیم دیگر بود. البته هیچ‌چیز دموکراتیکی در آن وجود نداشت. ولی متأسفانه بعد از انقلاب با یک دیکتاتوری مذهبی جایگزین شد و در نهایت نه تنها چیزی از رژیم قبلی کم نداشت، بلکه در بسیاری از پهنه‌ها بسا بدتر بود. کمیته پارلمانی ما برای دفاع از حقوق‌بشر و اصول دموکراتیک همواره در صحنه حضور داشته است. حضور ما همچنین جهت حمایت از مقاومت ایران بوده است و ما شما را در همهٴ آزمایش‌ها و سختی‌هایی که از سر گذراندید همراهی کردیم. مراحلی که می‌توان آنها را نبردی برای احترام به حقوق بین‌الملل نامید. نبردی که طی سالیان گذشته آن‌را به‌پیش بردید و در نهایت پیروز شدید و توانستید نام سازمان مجاهدین خلق ایران را از فهرست سازمانهای تروریست خارج کنید. من نمی‌خواهم نکاتی را که در مورد حقوق بین‌الملل و به‌طور خاص درباره حقوق پناهندگان گفته شد تکرار کنم. حقوقی که در شرایط فعلی در مورد پناهندگان اشرفی و در لیبرتی مورد اهانت و بی‌اعتنایی قرار گرفته است. همهٴ این یادآوریها به این خاطر این بود که به موضوع روز، یعنی توافق موقت در مورد پروژه اتمی ایران برگردیم. در این رابطه فکر می‌کنم فرانسه مواضع بسیار روشن و قاطعی گرفت و خوشبختانه در این صحنه حضور داشت تا چنین مواضعی را اتخاذ کند. البته توافق درباره این مسألهٴ اساسی که موضوع هسته‌یی است، باید هم‌چنان نهایی شود. در این چارچوب به‌طور طبیعی یک بازی دیپلوماتیک سازماندهی می‌شود؛ چرا که در پشت چنین توافق موقتی، بین رژیم حاکم و جامعه بین‌المللی گفتگوهایی در جریان است تا موضوع اتمی رژیم حل شود. چرا که این یک مسألهٴ حیاتی برای منطقه است و این‌که به‌طور عام دسترسی چنین رژیمی به سلاح اتمی غیرقابل‌تصور است. هر تلاشی باید انجام شود، باید جلوی آن‌را گرفت. در این چارچوب می‌بینیم که رفتار حکومت ایران سوءاستفاده از این وضعیت، آن هم در شرایطی است که روی آنها محدودیت بسیار زیادی اعمال شده بود. محدودیتهایی که ناشی از تحریمها بود، محدودیتهای ناشی از فشارهای بین‌المللی، تا این‌که بتواند مشروعیت پیدا کند. در این چارچوب واضح است که همهٴ ملاقاتها و هیأتهایی که به ایران دعوت می‌شوند، به‌طور طبیعی به‌منظور عادی‌سازی روابط با حکومت ایران وارد این استراتژی می‌گردند. در واقع در پوش اقدام حسن‌نیت جهت حل مسألهٴ اتمی ایران درگیر این موضوع می‌شوند. موضوعی که مطمئن نیستیم، در پایان حل می‌شود یا خیر. وقایع اخیر به‌روشنی نیت رژیم ایران را در این مسأله نشان می‌دهد. رژیم ایران می‌خواهد با این کار هم‌زمان در عرصه بین‌المللی و عرصه داخلی خود را مشروع کند. دو دلیل و نشانهٴ خوب وجود دارد که عکس‌العمل رژیم را در دو دیدار اخیر نشان می‌دهد؛ یکی سفر کاترین اشتون و دیگری سفر سناتورهای همکارمان. در مورد اول، درخواست کاترین اشتون برای ملاقات با زندانیان سیاسی و مخالفان دولت، باعث ایجاد تنش و عکس‌العملهای شدیدی از جانب رژیم آخوندی شد. اینها به‌خوبی نشان می‌دهند که رفتار حکومت ایران در مورد مشروع کردن خود در عرصه داخلی دو برابر است و به‌طور خاص طرح خود برای جنگ ضد مقاومت ایران به‌پیش ببرد؛ ( مقاومتی) که شما در خارج و در سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت نمایندگی می‌کنید. حکومت ایران از تمامی این سفرها توسط اعضای پارلمان بهره‌برداری می‌کند و تلاش می‌کند دوباره خودش را مشروع و قانونی کند. و این برای ما موضوعی است که بهتر است مطرح هم نشود. این‌که بخواهند شرایط فعلی و واقعی ایران را مسکوت بگذارند. انتخاب رئیس‌جمهور جدید هیچ تغییر ملموسی در کارکرد رژیم و موضوع حقوق‌بشر ایجاد نکرد. ولی من فکر می‌کنم، فیلمهایی که نشان داده شد و همچنین آمار و ارقام اخیر یا تازه‌ترین گزارش سازمان ملل‌متحد و آنچه بان کی‌مون دبیرکل سازمان ملل ابراز کرد، در این رابطه بسیار روشن و واضح هستند. به‌طور خلاصه این نامه که به‌اطلاع عموم رسید و همه به آن دسترسی دارند.