فاطمه اکبری منفرد، خواهر زندانی سیاسی رضا اکبری منفرد، طی گفتگویی که در پایگاههای اطلاع‌رسانی منتشر شد، از نامعلوم بودن سرنوشت برادرش ابراز نگرانی کرد. وی گفت:
. مطلع شدم که روز پنجشنبه بند 350 زندان اوین مورد تهاجم وحشیانهٴ نیروهای سرکوبگر رژیم قرار گرفت. حمله‌یی که بر اثر آن بسیاری از زندانیان دچار خونریزی و شکستگی و جراحات شدید شدند. من نگران برادرم و سایر زندانیان سیاسی هستم و تا امروز از او هیچ خبری ندارم. من از همهٴ سازمانهای حقوق‌بشری به‌ویژه کمیساریای عالی حقوق‌بشر ملل‌متحد می‌خواهم که رژیم حاکم بر ایران را به‌خاطر این جنایت محکوم کنند و با دخالت خود از ادامه این جنایت که می‌تواند به فاجعه‌یی تبدیل شود جلوگیری کنند.
سوالی که برای هر کس که این خبر را می‌شنود ایجاد می‌شود این است که چرا این رژیم که این روزها این طور از همه جانب تحت فشار و محکومیت و انزوا به‌خصوص به‌خاطر نقض حقوق‌بشر قرار دارد، باز هم در این شرایط دست به چنین جنایتی می‌زند؟ یعنی آیا این‌قدر احمق است که نمی‌تواند بفهمد این جنایتها برایش گران تمام خواهد شد؟ طبعاً نه. این نه از حماقت این رژیم بلکه از بن‌بست و رسیدن به آخر خط آن ناشی می‌شود. این از نهایت ضعف و از ترس و وحشت از فضای انفجاری جامعه ناشی می‌شود. جامعه‌یی که عمیقاً تحت‌تاثیر فداکاری اشرفی‌ها، حالا رژیم را می‌لرزاند. شما فقط به وقایع همین چند روز نگاه کنید، راستی چطور هست که رژیم سرکوب می‌کند اما خانواده‌های آنها شعار مرگ بر دیکتاتور و آزادی زندانی سیاسی سر می‌دهند؟ به‌طوری که خبرگزاری رویتر اون رو حرکتی نادر در این رژیم بیان کرده است.
بله همهٴ اینها وحشت این رژیم از خطر سرنگونی را بیان می‌کند. من به همهٴ این زندانیان دلاور و ایستادگی‌شان درود می‌فرستم. این همان پیام‌اشرفی و همان پیام صبا ست که گفت ما تا آخرش می‌ایستیم که این گونه، یک بار از دیوارها عبور کرد و فضای زندانها را پرکرده و حالا دوباره از دیوارهای قطور عبور کرده و فضای جامعه را پر کرده است. این‌گونه است که تکثیر اشرف را به چشم می‌توان دید.
. مطلع شدم که روز پنجشنبه بند 350 زندان اوین مورد تهاجم وحشیانهٴ نیروهای سرکوبگر رژیم قرار گرفت. حمله‌یی که بر اثر آن بسیاری از زندانیان دچار خونریزی و شکستگی و جراحات شدید شدند. من نگران برادرم و سایر زندانیان سیاسی هستم و تا امروز از او هیچ خبری ندارم. من از همهٴ سازمانهای حقوق‌بشری به‌ویژه کمیساریای عالی حقوق‌بشر ملل‌متحد می‌خواهم که رژیم حاکم بر ایران را به‌خاطر این جنایت محکوم کنند و با دخالت خود از ادامه این جنایت که می‌تواند به فاجعه‌یی تبدیل شود جلوگیری کنند.
سوالی که برای هر کس که این خبر را می‌شنود ایجاد می‌شود این است که چرا این رژیم که این روزها این طور از همه جانب تحت فشار و محکومیت و انزوا به‌خصوص به‌خاطر نقض حقوق‌بشر قرار دارد، باز هم در این شرایط دست به چنین جنایتی می‌زند؟ یعنی آیا این‌قدر احمق است که نمی‌تواند بفهمد این جنایتها برایش گران تمام خواهد شد؟ طبعاً نه. این نه از حماقت این رژیم بلکه از بن‌بست و رسیدن به آخر خط آن ناشی می‌شود. این از نهایت ضعف و از ترس و وحشت از فضای انفجاری جامعه ناشی می‌شود. جامعه‌یی که عمیقاً تحت‌تاثیر فداکاری اشرفی‌ها، حالا رژیم را می‌لرزاند. شما فقط به وقایع همین چند روز نگاه کنید، راستی چطور هست که رژیم سرکوب می‌کند اما خانواده‌های آنها شعار مرگ بر دیکتاتور و آزادی زندانی سیاسی سر می‌دهند؟ به‌طوری که خبرگزاری رویتر اون رو حرکتی نادر در این رژیم بیان کرده است.
بله همهٴ اینها وحشت این رژیم از خطر سرنگونی را بیان می‌کند. من به همهٴ این زندانیان دلاور و ایستادگی‌شان درود می‌فرستم. این همان پیام‌اشرفی و همان پیام صبا ست که گفت ما تا آخرش می‌ایستیم که این گونه، یک بار از دیوارها عبور کرد و فضای زندانها را پرکرده و حالا دوباره از دیوارهای قطور عبور کرده و فضای جامعه را پر کرده است. این‌گونه است که تکثیر اشرف را به چشم می‌توان دید.
