رواندا در بیستمین سالگرد نسل‌کشی یاد قربانیان را زنده نگه می‌دارد. مقامهای رواندا بر این واقعیت تأکید می‌کنند که قدرتهای غربی در قبال این نسل‌کشی یا سکوت پیشه کردند یا آن را به‌لحاظ سیاسی زمینه‌سازی کردند. لکه ننگ این قتل‌عام بیش از همه بر دامان سازمان ملل‌متحد است که ناظران آن در صحنه شاهد قتل‌عام بودند اما سکوت کردند. سیاستی که در سایر نقاط جهان از سریلانکا گرفته تا سوریه و تا عراق بارها و بارها تکرار شده است:
بیست سال پیش در چنین روزی به‌دنبال سقوط هواپیمای حامل رئیس‌جمهور وقت رواندا، در نزدیکی کیگالی پایتخت این کشور آشوبی آغاز شد. قوم توتسی این عمل را به قوم ”هوتو“ که اکثریت را داشت، نسبت داد. همین امر باعث شروع یک نسل‌کشی شد که به کشتار حدود ۸۰۰ هزار توتسی رواندایی انجامید. این تعداد انسان تنها در فاصله 4ماه و در مقابل چشم ناظران ملل‌متحد قتل‌عام شدند. بسیاری از این کشتارها با چاقو و قمه و شمشیر و داس به طرز وحشیانه‌یی انجام شد.
هوتو و توتسی (Tutsi ) دو قبیلهٴ اصلی رواندا هستند. در رواندا میان اکثریت هوتو و اقلیت توتسی همواره اختلاف وجود داشته‌است، اما دشمنی میان آنها از زمانی افزایش یافت که این کشور به سلطه استعمارگران درآمد. با ورود استعمار فرانسه و بلژیک به این منطقه، تضادهای قومی میان ساکنان رو به افزایش گذاشت. چیزی که در دو نوبت به قتل‌عام منجر شد و آخرین مورد آن سال ۱۹۹۴ بود.
این قتل‌عام بزرگترین کشتار قومی قرن بیستم، بعد از هولوکاست است. تجربه خون‌بار هولوکاست و کشتار غیرنظامیان در جنگ دوم جهانی به شکل گرفتن یک رشته قوانین و میثاقهای بین‌المللی منجر شد. قوانینی که می‌توانست مانع کشتار رواندا شود. اما سازمان ملل به جای تقویت نیروهای کلاه آبی که از اکتبر ١٩٩٣ برای جلوگیری از چنین حوادثی وارد رواندا کرده بود، با شروع کشتار، آنها را از این کشور خارج ساخت. بنیادهای سازمان ملل که توسط قدرتهای بزرگ تشکیل شده‌اند اقدامی نکردند. این بی‌عملی راه را برای نسل‌کشی هموار کرد.
بیست سال پیش در چنین روزی به‌دنبال سقوط هواپیمای حامل رئیس‌جمهور وقت رواندا، در نزدیکی کیگالی پایتخت این کشور آشوبی آغاز شد. قوم توتسی این عمل را به قوم ”هوتو“ که اکثریت را داشت، نسبت داد. همین امر باعث شروع یک نسل‌کشی شد که به کشتار حدود ۸۰۰ هزار توتسی رواندایی انجامید. این تعداد انسان تنها در فاصله 4ماه و در مقابل چشم ناظران ملل‌متحد قتل‌عام شدند. بسیاری از این کشتارها با چاقو و قمه و شمشیر و داس به طرز وحشیانه‌یی انجام شد.
هوتو و توتسی (Tutsi ) دو قبیلهٴ اصلی رواندا هستند. در رواندا میان اکثریت هوتو و اقلیت توتسی همواره اختلاف وجود داشته‌است، اما دشمنی میان آنها از زمانی افزایش یافت که این کشور به سلطه استعمارگران درآمد. با ورود استعمار فرانسه و بلژیک به این منطقه، تضادهای قومی میان ساکنان رو به افزایش گذاشت. چیزی که در دو نوبت به قتل‌عام منجر شد و آخرین مورد آن سال ۱۹۹۴ بود.
این قتل‌عام بزرگترین کشتار قومی قرن بیستم، بعد از هولوکاست است. تجربه خون‌بار هولوکاست و کشتار غیرنظامیان در جنگ دوم جهانی به شکل گرفتن یک رشته قوانین و میثاقهای بین‌المللی منجر شد. قوانینی که می‌توانست مانع کشتار رواندا شود. اما سازمان ملل به جای تقویت نیروهای کلاه آبی که از اکتبر ١٩٩٣ برای جلوگیری از چنین حوادثی وارد رواندا کرده بود، با شروع کشتار، آنها را از این کشور خارج ساخت. بنیادهای سازمان ملل که توسط قدرتهای بزرگ تشکیل شده‌اند اقدامی نکردند. این بی‌عملی راه را برای نسل‌کشی هموار کرد.
