کنفرانس در پارلمان اروپا به‌ریاست استرون استیونسون و با حضور دکتر رافع الرفاعی، مفتی دیار عراق و نمایندگانی از پارلمان عراق، اقلیم کردستان و جنبش مردمی، : افشای نقض حقوق‌بشر و دیکتاتوری مالکی و دخالتهای جنایتکارانه رژیم ایران
بروکسل - 19فوریه2014
رافع الرفاعی، مفتی دیار عراق
بسم الله الرحمن الرحیم
آقایان نمایندگان، برادران حاضر، با درودهای خالصانه و در ابتدا از آقای استرون استیونسون، عضو پارلمان اروپا و از همه نمایندگان پارلمان اروپا به‌خاطر دعوتشان از ما برای صحبت درباره مسأله عراق تشکر می‌کنم.
ای برادران، من از کشوری آمده‌ام که در آن حقوق‌بشر اساساً سربریده می‌شود. من این‌جا آمده‌ام در حالی‌که خون برادرم را در خاک فلوجه رها کردم که هنوز خشک نشده است. او که جسمش با سه تن از همسایگانش در برابر چشمان همسران و کودکانشان پاره پاره شدند. وضعیت آنان مثل دهها نفر از کودکان و زنان و سالمندان و جوانان است که بی‌رحمانه با گلوله‌های توپ‌باران کور کشته می‌شوند و این بخشی از استراتژی جنگی دولت علیه مردمش به بهانه تروریسم است که امروز تبدیل به بهانه‌یی برای جنگیدن علیه تمامی مخالفان این دولت و معترضان به‌عملکرد غیرانسانی آن شده است.
ای برادران
دولت عراق که نوری مالکی، فرماندهٴ کل نیروهای مسلح تجسم آن است سیاست فرقه‌گرایانه زشتی را پیش می‌برد و از زور و فشار بی‌حد علیه مردم عراق استفاده می‌کند. اهل سنت و جماعت عراق بیشترین ظلم این دولت را به خود دیده است. دستگیریهای دولت علیه آنان در سال 2013 بر اساس اطلاعیه‌های رسمی دولت در مناطق به‌اصطلاح کمربندی بغداد در 1531 مورد حمله بوده است که در نتیجه آن 14593تن دستگیر شده‌اند. در مورد شمار کشته‌ها بر اساس بیانیه یونامی، سال 2013 پرخشونت‌ترین سال عراق از 2008 بوده و در این سال 7818نفر غیرنظامی کشته شده و 17981نفر دیگر مجروح شده‌اند. گسترش فساد و چپاول اموال عمومی و سلطه شبه‌نظامیان بر ارگانهای امنیتی منجر به تظاهرات مردم عراق در 25نوامبر 2011 در 16 استان شد تا از حق قانونی خود استفاده کنند و خواستار اصلاحات شوند اما این جنبش با قهر و سرکوب روبه‌رو شد. رهبران آن با کشتار و دستگیری و تعقیب روبه‌رو شدند. مردم عراق یکبار دیگر در 6 استان که اغلب ساکنان آنها اهل سنت و جماعت هستند از روز 23نوامبر2013 مجدداً دست به تظاهرات و تحصنهای مسالمت‌آمیز زدند و خواستار حقوق مشروع خود شدند و برای اینکار میدانهایی را در استفاده از حقوق قانونی‌شان انتخاب کردند و خواستار توقف دستگیریهای خودسرانه و پایان دادن به اتهامات ساختگی بر اساس گزارشهای خبرچینهای عراقی شدند. آنها همچنین خواستار لغو مادهٴ چهار تروریسم شدند که تبدیل به شمشیر آخته‌یی بر سر هر فرد سنی شده است که با سیاستهای این دولت موافق نباشد. آنها همچنین خواستار آن بودند که حذف و کنار گذاشته نشوند. آنها مطالبات دیگری را نیز داشتند تا روح عدل و انصاف بین تمامی طبقات مردم عراق گسترش یابد. اما دولت توجهی به این خواستهای مشروع نکرد و یکبار امروز و فردا و بار دیگر به سرکوب روی آورد و با حمله نیروهای ارتش و پلیس فدرال و نیروهای سوات که یک نیروی غیرقانونی است به میدانهای تحصن مسالمت آمیز، دست به کشتار زد. نیروهای سوات مستقیماً به نخست‌وزیری نوری مالکی وصل هستند. آنها صدها نفر از مردم غیرنظامی بی‌دفاع را در فلوجه و حویجه و موصل و دیالی در برابر چشمان همگان بی‌رحمانه به قتل رساندند که من پرونده کاملی را در این زمینه تحویل آقای استیونسون دادم تا به دست بسیاری از اعضای حاضر موضوعات کامل و مفصل آن برسد. چونکه در این‌جا فرصت پرداختن به جزئیات نیست. با این وجود متحصنان در میدانها به تحصن ادامه دادند و خواستار حقوق مشروع خود و ملتزم به (اعمال) مسالمت‌آمیز شدند تا بهانه‌یی به دست دولت ندهند و دست به اقدامات غیرانسانی بزند. البته اینکار دولت را وادار کرد که با بی‌شرمی اتهامات باطلی را به میدانهای تحصن منتسب کند. یکبار گفت در آنها افراد مسلح وجود دارد و یکبار دیگر گفت که اینها طبق طرحهای تروریستها طراحی شده است در حالی‌که همه می‌دانند آنچه که همه فکر دولت را به خود مشغول کرده بود چگونه برچیدن این میدانها بود قبل از انتخابات پارلمانی که امسال قرار است، برگزار شود، تا حساب و کتابهای انتخاباتیش به هم نخورد. با همه التزامهایی که مبنی بر نبودن هیچ نیروی مسلحی در میدانها داده شد و به‌رغم کلیة درخواستهایی که از دولت داشتند مبنی بر این‌که تیمهایی را برای چک این میدانها اعزام دارد تا از خالی بودن آنها مطمئن شود، اما این دولت هم‌چنان به تهدیدات خود ادامه داد و در رسانه‌ها تهدید نوری مالکی را پخش کرد که گفته بود: «خودتان پایان دهید قبل از این‌که به شما پایان دهند» یا «بین ما آنها دریایی از خون وجود دارد». سپس زمان عملی کردن تهدیدات آمدند. فرمانده کل نیروهای مسلح شروع به فرستادن لشکر و تیپ و گردانهای نظامی با تمامی تجهیزاتشان به استان الانبار کرد. او مدعی بود که علیه القاعده در بیابان الانبار می‌جنگد اما او چند روزی در نبردش در بیابان دوام نیاورد و ما ندیدیم که یک نفر از القاعده را در آنجا کشته باشد، بلکه کسانی که به قتل رسیدند چوپانان و انسانهای عادی بودند که در این بیابانها در چادر زندگی می‌کنند. همه تصاویری که ارائه شد هم‌چنان‌که تلویزیون البغدادیه نشان داد تاریخ کاذبی داشتند. هنوز چند روزی از نبردش در بیابان نگذشته بود که نیروهایش را برای برچیدن تحصن‌ها فرستاد تا با نیروی ارتش و نیروی غیرقانونی سوات آنها را برچیند و شروع به تیراندازی علیه عشایر کرد که این تحصن‌ها را در پناه خود گرفته بودند، تا این‌که مردم عشایر مجبور شدند از خودشان دفاع کنند. این سیاست اشتباه دولت عراق در برخورد با نیروهای عشایر منجر به این شد که دامنة انقلاب گسترش یابد و موصل و صلاح‌الدین و دیالی و حتی بغداد را هم در بر بگیرد.
ای برادران، آنچه که امروز در فلوجه و کل استان الانبار جریان دارد یک کشتار جمعی است که دولت کنونی عراق با استفاده از کلیة سلاحهای سنگین و نیمه سنگین منازل مردم بی‌دفاع را مورد رگبار گلوله‌هایش با هلیکوپتر و توپهای سنگین و توپ تانک قرار می‌دهد و تا به‌حال بیش از 1000 غیرنظامی را از مردم فلوجه کشته است. توپ‌باران کور آن منجر به کوچ هزاران نفر از شهر شده است.
ای برادران، حوادث در عراق امروز به یک سمت خطرناکی به پیش می‌رود و دولت عراق مصر است مردم را به جان همدیگر بیاندازد تا به یک جنگ داخلی کشیده شوند که در آن صورت فقط مردم عراق زیان می‌برند. من در حالی‌که گوشهٴ مختصری از جنبه‌های نقض حقوق‌بشر در عراق را ارائه می‌دهم، بر مفاد کنوانسیونهای ژنو و وین برای حفاظت غیرنظامیان تأکید می‌کنم و قانون حقوق‌بشر را یادآوری می‌کنم که دستگیریهای خودسرانه و شکنجه و تجاوز برای گرفتن اعتراف و قتل فراقضایی و ناپدیدشدگان اجباری و توهین به زنان و کودکان را ممنوع ساخته است و همه این موارد نقض به دست دولت کنونی عراق علیه مردم عراق انجام می‌شود. ای برادران کنوانسیون رم برای تشکیل اتحادیه اروپا را خاطرنشان می‌کنم که دولتهای عضو را از روابط و همکاری معمول با کشورهایی که حقوق‌بشر را نقض می‌کنند، برحذر می‌دارد. از این‌رو معتقدم که پارلمان اروپا باید این مسأله را با دولتهای عضو مطرح نموده تا این کنوانسیون را در رابطه با دولت عراق رعایت کنند. همچنین خاطرنشان می‌کنم که دولتهای اروپایی به‌خاطر شرکتشان در جنگ عراق در سال 2003 در رسیدن عراق به این وضعیت تأسف‌بار شریک هستند. من معتقدم که وظیفه قانونی و اخلاقی به این کشورها حکم می‌کند که دست به حل مسأله‌یی بزنند که خودشان در ایجاد آن دست داشته‌اند. مهمترین بخشی که در عراق نابود شده است، زیرساخت انسانی جامعه است. چرا که مردم عراق در طول تاریخشان به یاد نمی‌آورند که با همدیگر بر اساس دین یا مذهب یا فرقه اختلاف داشته‌اند. اما این بلا همراه با اشغالگری به‌سر ما آمد. چرا که نیروهای اشغالگر بر اساس این گفته که «تفرقه بینداز تا حاکمیت کنی» با ما برخورد کرد. اما آنچه که اتفاق افتاد این است که این نیروها ما را به تفرقه انداختند اما حاکمیت را به دیگران سپردند و عراق را در یک سینی طلایی به رژیم ایران تقدیم کردند. حاکمان امروز عراق چیزی جز کارمندان دون پایه در دولت ایران نیستند. دولتی که هیچ رحمی در برخورد با عراقیان در دل ندارد. دولتی که شراره جنگ فرقه‌یی را با انفجار (مراقد) دو امام عسکری در سامرا شعله‌ور ساخت. و این حقیقت را جرج کیسی بعد از گذشته زمان به آن اعتراف کرد، بعد از این‌که هزاران تن از مردم بیگناه عراق به‌خاطر هویتشان به دست شبه‌نظامیان کشته شدند در شرایطی که هیچ حمایتی توسط جامعه بین‌المللی از آنها نشد. از شما به‌خاطر این‌که مرا شنیدید، متشکرم. امیدوارم که سخنانم باعث تحرک اتحادیه اروپا و از طریق آن جامعه بین‌المللی برای نجات عراق از آنچه که در آن جریان دارد، بشود. متشکرم.
بروکسل - 19فوریه2014
رافع الرفاعی، مفتی دیار عراق
بسم الله الرحمن الرحیم
آقایان نمایندگان، برادران حاضر، با درودهای خالصانه و در ابتدا از آقای استرون استیونسون، عضو پارلمان اروپا و از همه نمایندگان پارلمان اروپا به‌خاطر دعوتشان از ما برای صحبت درباره مسأله عراق تشکر می‌کنم.
ای برادران، من از کشوری آمده‌ام که در آن حقوق‌بشر اساساً سربریده می‌شود. من این‌جا آمده‌ام در حالی‌که خون برادرم را در خاک فلوجه رها کردم که هنوز خشک نشده است. او که جسمش با سه تن از همسایگانش در برابر چشمان همسران و کودکانشان پاره پاره شدند. وضعیت آنان مثل دهها نفر از کودکان و زنان و سالمندان و جوانان است که بی‌رحمانه با گلوله‌های توپ‌باران کور کشته می‌شوند و این بخشی از استراتژی جنگی دولت علیه مردمش به بهانه تروریسم است که امروز تبدیل به بهانه‌یی برای جنگیدن علیه تمامی مخالفان این دولت و معترضان به‌عملکرد غیرانسانی آن شده است.
ای برادران
دولت عراق که نوری مالکی، فرماندهٴ کل نیروهای مسلح تجسم آن است سیاست فرقه‌گرایانه زشتی را پیش می‌برد و از زور و فشار بی‌حد علیه مردم عراق استفاده می‌کند. اهل سنت و جماعت عراق بیشترین ظلم این دولت را به خود دیده است. دستگیریهای دولت علیه آنان در سال 2013 بر اساس اطلاعیه‌های رسمی دولت در مناطق به‌اصطلاح کمربندی بغداد در 1531 مورد حمله بوده است که در نتیجه آن 14593تن دستگیر شده‌اند. در مورد شمار کشته‌ها بر اساس بیانیه یونامی، سال 2013 پرخشونت‌ترین سال عراق از 2008 بوده و در این سال 7818نفر غیرنظامی کشته شده و 17981نفر دیگر مجروح شده‌اند. گسترش فساد و چپاول اموال عمومی و سلطه شبه‌نظامیان بر ارگانهای امنیتی منجر به تظاهرات مردم عراق در 25نوامبر 2011 در 16 استان شد تا از حق قانونی خود استفاده کنند و خواستار اصلاحات شوند اما این جنبش با قهر و سرکوب روبه‌رو شد. رهبران آن با کشتار و دستگیری و تعقیب روبه‌رو شدند. مردم عراق یکبار دیگر در 6 استان که اغلب ساکنان آنها اهل سنت و جماعت هستند از روز 23نوامبر2013 مجدداً دست به تظاهرات و تحصنهای مسالمت‌آمیز زدند و خواستار حقوق مشروع خود شدند و برای اینکار میدانهایی را در استفاده از حقوق قانونی‌شان انتخاب کردند و خواستار توقف دستگیریهای خودسرانه و پایان دادن به اتهامات ساختگی بر اساس گزارشهای خبرچینهای عراقی شدند. آنها همچنین خواستار لغو مادهٴ چهار تروریسم شدند که تبدیل به شمشیر آخته‌یی بر سر هر فرد سنی شده است که با سیاستهای این دولت موافق نباشد. آنها همچنین خواستار آن بودند که حذف و کنار گذاشته نشوند. آنها مطالبات دیگری را نیز داشتند تا روح عدل و انصاف بین تمامی طبقات مردم عراق گسترش یابد. اما دولت توجهی به این خواستهای مشروع نکرد و یکبار امروز و فردا و بار دیگر به سرکوب روی آورد و با حمله نیروهای ارتش و پلیس فدرال و نیروهای سوات که یک نیروی غیرقانونی است به میدانهای تحصن مسالمت آمیز، دست به کشتار زد. نیروهای سوات مستقیماً به نخست‌وزیری نوری مالکی وصل هستند. آنها صدها نفر از مردم غیرنظامی بی‌دفاع را در فلوجه و حویجه و موصل و دیالی در برابر چشمان همگان بی‌رحمانه به قتل رساندند که من پرونده کاملی را در این زمینه تحویل آقای استیونسون دادم تا به دست بسیاری از اعضای حاضر موضوعات کامل و مفصل آن برسد. چونکه در این‌جا فرصت پرداختن به جزئیات نیست. با این وجود متحصنان در میدانها به تحصن ادامه دادند و خواستار حقوق مشروع خود و ملتزم به (اعمال) مسالمت‌آمیز شدند تا بهانه‌یی به دست دولت ندهند و دست به اقدامات غیرانسانی بزند. البته اینکار دولت را وادار کرد که با بی‌شرمی اتهامات باطلی را به میدانهای تحصن منتسب کند. یکبار گفت در آنها افراد مسلح وجود دارد و یکبار دیگر گفت که اینها طبق طرحهای تروریستها طراحی شده است در حالی‌که همه می‌دانند آنچه که همه فکر دولت را به خود مشغول کرده بود چگونه برچیدن این میدانها بود قبل از انتخابات پارلمانی که امسال قرار است، برگزار شود، تا حساب و کتابهای انتخاباتیش به هم نخورد. با همه التزامهایی که مبنی بر نبودن هیچ نیروی مسلحی در میدانها داده شد و به‌رغم کلیة درخواستهایی که از دولت داشتند مبنی بر این‌که تیمهایی را برای چک این میدانها اعزام دارد تا از خالی بودن آنها مطمئن شود، اما این دولت هم‌چنان به تهدیدات خود ادامه داد و در رسانه‌ها تهدید نوری مالکی را پخش کرد که گفته بود: «خودتان پایان دهید قبل از این‌که به شما پایان دهند» یا «بین ما آنها دریایی از خون وجود دارد». سپس زمان عملی کردن تهدیدات آمدند. فرمانده کل نیروهای مسلح شروع به فرستادن لشکر و تیپ و گردانهای نظامی با تمامی تجهیزاتشان به استان الانبار کرد. او مدعی بود که علیه القاعده در بیابان الانبار می‌جنگد اما او چند روزی در نبردش در بیابان دوام نیاورد و ما ندیدیم که یک نفر از القاعده را در آنجا کشته باشد، بلکه کسانی که به قتل رسیدند چوپانان و انسانهای عادی بودند که در این بیابانها در چادر زندگی می‌کنند. همه تصاویری که ارائه شد هم‌چنان‌که تلویزیون البغدادیه نشان داد تاریخ کاذبی داشتند. هنوز چند روزی از نبردش در بیابان نگذشته بود که نیروهایش را برای برچیدن تحصن‌ها فرستاد تا با نیروی ارتش و نیروی غیرقانونی سوات آنها را برچیند و شروع به تیراندازی علیه عشایر کرد که این تحصن‌ها را در پناه خود گرفته بودند، تا این‌که مردم عشایر مجبور شدند از خودشان دفاع کنند. این سیاست اشتباه دولت عراق در برخورد با نیروهای عشایر منجر به این شد که دامنة انقلاب گسترش یابد و موصل و صلاح‌الدین و دیالی و حتی بغداد را هم در بر بگیرد.
ای برادران، آنچه که امروز در فلوجه و کل استان الانبار جریان دارد یک کشتار جمعی است که دولت کنونی عراق با استفاده از کلیة سلاحهای سنگین و نیمه سنگین منازل مردم بی‌دفاع را مورد رگبار گلوله‌هایش با هلیکوپتر و توپهای سنگین و توپ تانک قرار می‌دهد و تا به‌حال بیش از 1000 غیرنظامی را از مردم فلوجه کشته است. توپ‌باران کور آن منجر به کوچ هزاران نفر از شهر شده است.
ای برادران، حوادث در عراق امروز به یک سمت خطرناکی به پیش می‌رود و دولت عراق مصر است مردم را به جان همدیگر بیاندازد تا به یک جنگ داخلی کشیده شوند که در آن صورت فقط مردم عراق زیان می‌برند. من در حالی‌که گوشهٴ مختصری از جنبه‌های نقض حقوق‌بشر در عراق را ارائه می‌دهم، بر مفاد کنوانسیونهای ژنو و وین برای حفاظت غیرنظامیان تأکید می‌کنم و قانون حقوق‌بشر را یادآوری می‌کنم که دستگیریهای خودسرانه و شکنجه و تجاوز برای گرفتن اعتراف و قتل فراقضایی و ناپدیدشدگان اجباری و توهین به زنان و کودکان را ممنوع ساخته است و همه این موارد نقض به دست دولت کنونی عراق علیه مردم عراق انجام می‌شود. ای برادران کنوانسیون رم برای تشکیل اتحادیه اروپا را خاطرنشان می‌کنم که دولتهای عضو را از روابط و همکاری معمول با کشورهایی که حقوق‌بشر را نقض می‌کنند، برحذر می‌دارد. از این‌رو معتقدم که پارلمان اروپا باید این مسأله را با دولتهای عضو مطرح نموده تا این کنوانسیون را در رابطه با دولت عراق رعایت کنند. همچنین خاطرنشان می‌کنم که دولتهای اروپایی به‌خاطر شرکتشان در جنگ عراق در سال 2003 در رسیدن عراق به این وضعیت تأسف‌بار شریک هستند. من معتقدم که وظیفه قانونی و اخلاقی به این کشورها حکم می‌کند که دست به حل مسأله‌یی بزنند که خودشان در ایجاد آن دست داشته‌اند. مهمترین بخشی که در عراق نابود شده است، زیرساخت انسانی جامعه است. چرا که مردم عراق در طول تاریخشان به یاد نمی‌آورند که با همدیگر بر اساس دین یا مذهب یا فرقه اختلاف داشته‌اند. اما این بلا همراه با اشغالگری به‌سر ما آمد. چرا که نیروهای اشغالگر بر اساس این گفته که «تفرقه بینداز تا حاکمیت کنی» با ما برخورد کرد. اما آنچه که اتفاق افتاد این است که این نیروها ما را به تفرقه انداختند اما حاکمیت را به دیگران سپردند و عراق را در یک سینی طلایی به رژیم ایران تقدیم کردند. حاکمان امروز عراق چیزی جز کارمندان دون پایه در دولت ایران نیستند. دولتی که هیچ رحمی در برخورد با عراقیان در دل ندارد. دولتی که شراره جنگ فرقه‌یی را با انفجار (مراقد) دو امام عسکری در سامرا شعله‌ور ساخت. و این حقیقت را جرج کیسی بعد از گذشته زمان به آن اعتراف کرد، بعد از این‌که هزاران تن از مردم بیگناه عراق به‌خاطر هویتشان به دست شبه‌نظامیان کشته شدند در شرایطی که هیچ حمایتی توسط جامعه بین‌المللی از آنها نشد. از شما به‌خاطر این‌که مرا شنیدید، متشکرم. امیدوارم که سخنانم باعث تحرک اتحادیه اروپا و از طریق آن جامعه بین‌المللی برای نجات عراق از آنچه که در آن جریان دارد، بشود. متشکرم.
