جنگ قدرت در رأس نظام ولایت‌فقیه که از روز امضای قرارداد ذلت‌بار اتمی ژنو اوج گرفت، اکنون با گذشت دو ماه و یک هفته پس از تزریق عملی زهر در روز 30دی (روز اجرایی شدن قرارداد ژنو)، وارد مرحله‌یی تازه‌یی شده است.
رفسنجانی در ادامه سلسله مصاحبه‌هایش با سایت موسوم به انتخاب، کم کم شمشیر را از رو می‌بندد و خطاب به عوامل باند خامنه‌ای هشدار و اخطار می‌دهد به جایی رسیده‌ایم که دیگر نمی‌توانیم افراطیها را تحمل کنیم. او گرچه از تأیید قرارداد اتمی ژنو توسط خامنه‌ای به‌قدر کافی استفاده می‌کند و پای خامنه‌ای را به میان می‌کشد، اما شلیکهایش به باند ولایت در درجه اول به خامنه‌ای بر خورد می‌کند. رفسنجانی به طعنه از زبان کسانی که آنها را افراطی می‌نامد (عوامل باند خامنه‌ای) طعنه می‌زند که «می‌گویند هر که با ما نیست حالش خوب نیست». رفسنجانی در این ضربه به روش خودش از اصطلاحی که خمینی به‌کار برده بوده، استفاده می‌کند و زیراب خامنه‌ای و باندش را می‌زند.
متقابلاً خامنه‌ای در کیهان پاسخ این حملات را با شدت بی‌سابقه‌یی می‌دهد. کیهان در یادداشت روزش باند رفسنجانی و از جمله خودش را «کوتاه دستان زبان دراز» لقب می‌دهد. این عبارتی تازه است که هم حاوی این تهدید است که دست باند رفسنجانی کوتاه خواهد بود و کوتاه خواهد شد و هم حاوی این اتهام است که این باند زبان درازی می‌کند و بیشتر از کوپن خودش حرف می‌زند. تا این جا حملات کیهان بیشتر روی رفسنجانی متمرکز است، در ادامه همین یادداشت روز پاسدار شریعتمداری با صراحت بیشتری حمله را متوجه رفسنجانی می‌کند و می‌نویسد: «یکی از یاران شناخته شده امام که ان‌شاءالله دوباره به حلقه یاران او بازگردد، ادعا می‌کند امام نیز با حذف شعار مرگ بر آمریکا موافق بود!».
در ادامه تعارفات معمول در مورد آخوند حسن روحانی را هم کنار می‌گذارد و ضمن هشدار و اعلام خطر به‌خاطر مواضع آمریکا در قبال آیندهٴ رژیم، می‌نویسد: «جسارت آمریکا از برخی وادادگی‌ها و پیامهای خوشبینانه رئیس‌جمهور و شماری از دولتمردان ریشه گرفته است».
حساب کنید این دیگر چه رئیس‌جمهوری است که توسط باند خامنه‌ای با صراحت به وادادگی در مقابل آمریکا متهم می‌شود. اتهامی که در نظام ولایت بسا کمترش محاربه تشخیص داده شده و اشد مجازات برایش بریده شده است.
به این ترتیب به‌نظر می‌رسد که در حالی که کشتی شکستهٴ ولایت هم‌چنان در گرداب بحرانها و تحریمها گرفتار است و هنوز چشم‌اندازی برای خروج از آن ندارد، جنگ در رأس نظام دارد وارد مرحلة تازه‌یی می‌شود. این مهمترین نمود از آثار زهر است که روزهای آینده نیز بیش از پیش آشکار خواهد شد.
رفسنجانی در ادامه سلسله مصاحبه‌هایش با سایت موسوم به انتخاب، کم کم شمشیر را از رو می‌بندد و خطاب به عوامل باند خامنه‌ای هشدار و اخطار می‌دهد به جایی رسیده‌ایم که دیگر نمی‌توانیم افراطیها را تحمل کنیم. او گرچه از تأیید قرارداد اتمی ژنو توسط خامنه‌ای به‌قدر کافی استفاده می‌کند و پای خامنه‌ای را به میان می‌کشد، اما شلیکهایش به باند ولایت در درجه اول به خامنه‌ای بر خورد می‌کند. رفسنجانی به طعنه از زبان کسانی که آنها را افراطی می‌نامد (عوامل باند خامنه‌ای) طعنه می‌زند که «می‌گویند هر که با ما نیست حالش خوب نیست». رفسنجانی در این ضربه به روش خودش از اصطلاحی که خمینی به‌کار برده بوده، استفاده می‌کند و زیراب خامنه‌ای و باندش را می‌زند.
متقابلاً خامنه‌ای در کیهان پاسخ این حملات را با شدت بی‌سابقه‌یی می‌دهد. کیهان در یادداشت روزش باند رفسنجانی و از جمله خودش را «کوتاه دستان زبان دراز» لقب می‌دهد. این عبارتی تازه است که هم حاوی این تهدید است که دست باند رفسنجانی کوتاه خواهد بود و کوتاه خواهد شد و هم حاوی این اتهام است که این باند زبان درازی می‌کند و بیشتر از کوپن خودش حرف می‌زند. تا این جا حملات کیهان بیشتر روی رفسنجانی متمرکز است، در ادامه همین یادداشت روز پاسدار شریعتمداری با صراحت بیشتری حمله را متوجه رفسنجانی می‌کند و می‌نویسد: «یکی از یاران شناخته شده امام که ان‌شاءالله دوباره به حلقه یاران او بازگردد، ادعا می‌کند امام نیز با حذف شعار مرگ بر آمریکا موافق بود!».
در ادامه تعارفات معمول در مورد آخوند حسن روحانی را هم کنار می‌گذارد و ضمن هشدار و اعلام خطر به‌خاطر مواضع آمریکا در قبال آیندهٴ رژیم، می‌نویسد: «جسارت آمریکا از برخی وادادگی‌ها و پیامهای خوشبینانه رئیس‌جمهور و شماری از دولتمردان ریشه گرفته است».
حساب کنید این دیگر چه رئیس‌جمهوری است که توسط باند خامنه‌ای با صراحت به وادادگی در مقابل آمریکا متهم می‌شود. اتهامی که در نظام ولایت بسا کمترش محاربه تشخیص داده شده و اشد مجازات برایش بریده شده است.
به این ترتیب به‌نظر می‌رسد که در حالی که کشتی شکستهٴ ولایت هم‌چنان در گرداب بحرانها و تحریمها گرفتار است و هنوز چشم‌اندازی برای خروج از آن ندارد، جنگ در رأس نظام دارد وارد مرحلة تازه‌یی می‌شود. این مهمترین نمود از آثار زهر است که روزهای آینده نیز بیش از پیش آشکار خواهد شد.
