خانم رئیس‌جمهور، من برای شما بهترین آرزوها را در سال 2014 می‌کنم. بهترین آرزوها برای شما، برای تمام کسانی که شما را در این نبرد همراهی می‌کنند، برای تمام منتخبینی که از شما حمایت می‌کنند و برای تمام کسانی که فکر می‌کنند آن دموکراسی و نظام سیاسی به حساب می‌آید که پایدار است، برای مرد و زن.
من دیروز در شهر ویله آدام آرزو کردم که نوشته‌های روی سردر شهرداریهامان که آزادی، برابری و برادری است، از این سردرها خارج شود و از مرزها عبور کند. و من به فعالیتهای شما فکر می‌کردم، به سختیهایی که پناهندگان در کمپها متحمل می‌شوند و با خودم می‌گفتم که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که روی سر راه می‌رود.
از آنجا که نمی‌توانیم به یک توافق سیاسی دست پیدا کنیم، و انتخابات ژوئن سال گذشته در ایران هیچ تغییری حاصل نکرده است، باید علیه تکرار یک فاجعه دیگر در کمپ مخالفان ایرانی در عراق فراخوان بدهیم. باید این موضوع را تکرار کنیم که همه ساکنان کمپ لیبرتی توسط سازمان ملل به‌عنوان پناهنده شناخته شده‌اند. آنها باید توسط سازمان ملل مورد حفاظت قرار گیرند. باید با صدای بلند بگوییم که زمان آن است سازمان ملل و شورای امنیت به مسئولیتهای خود متعهد باشند. همه علائم نشان می‌دهند که حمله 26دسامبر اولین حمله از سریال حمله‌های دولت عراق و رژیم ایران بود که با سوء‌استفاده از شرایط بحرانی در عراق، می‌خواهند ساکنان کمپ لیبرتی را از بین ببرند. باید تکرار کنیم که برای آزادی گروگانها نیاز به یک اقدام فوری است. باید تکرار کنیم که اقدامات امنیتی فوری در لیبرتی ضروری است و همچنین امکانات پزشکی که باید از اشرف منتقل شود. باید تکرار کنیم که یک تیم دائمی مانیتورینگ همراه با یک تیم کلاه آبی در لیبرتی مستقر شود. همچنین باید تکرار کنیم که تحقیق برای مشخص کردن عامل قتل‌عام اول سپتامبر، و همچنین سایر موارد باید آغاز شود. وضعیت بهداشتی کمپ لیبرتی و ریسک آن برای ساکنان، باید ما را در بالاترین نقطه به سؤال بکشاند و ما نمی‌توانیم تماشاچیان قتل‌عامهای اعلام شده باقی بمانیم. پس صداهایمان را یکی کنیم و به فراخوان به رهبران ارگانهای بین‌المللی ادامه بدیم برای این‌که بتوانیم در فرصت مناسب، فاجعه انسانی اشرف و لیبرتی را حل کنیم. تشکر می‌کنم.
من دیروز در شهر ویله آدام آرزو کردم که نوشته‌های روی سردر شهرداریهامان که آزادی، برابری و برادری است، از این سردرها خارج شود و از مرزها عبور کند. و من به فعالیتهای شما فکر می‌کردم، به سختیهایی که پناهندگان در کمپها متحمل می‌شوند و با خودم می‌گفتم که ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که روی سر راه می‌رود.
از آنجا که نمی‌توانیم به یک توافق سیاسی دست پیدا کنیم، و انتخابات ژوئن سال گذشته در ایران هیچ تغییری حاصل نکرده است، باید علیه تکرار یک فاجعه دیگر در کمپ مخالفان ایرانی در عراق فراخوان بدهیم. باید این موضوع را تکرار کنیم که همه ساکنان کمپ لیبرتی توسط سازمان ملل به‌عنوان پناهنده شناخته شده‌اند. آنها باید توسط سازمان ملل مورد حفاظت قرار گیرند. باید با صدای بلند بگوییم که زمان آن است سازمان ملل و شورای امنیت به مسئولیتهای خود متعهد باشند. همه علائم نشان می‌دهند که حمله 26دسامبر اولین حمله از سریال حمله‌های دولت عراق و رژیم ایران بود که با سوء‌استفاده از شرایط بحرانی در عراق، می‌خواهند ساکنان کمپ لیبرتی را از بین ببرند. باید تکرار کنیم که برای آزادی گروگانها نیاز به یک اقدام فوری است. باید تکرار کنیم که اقدامات امنیتی فوری در لیبرتی ضروری است و همچنین امکانات پزشکی که باید از اشرف منتقل شود. باید تکرار کنیم که یک تیم دائمی مانیتورینگ همراه با یک تیم کلاه آبی در لیبرتی مستقر شود. همچنین باید تکرار کنیم که تحقیق برای مشخص کردن عامل قتل‌عام اول سپتامبر، و همچنین سایر موارد باید آغاز شود. وضعیت بهداشتی کمپ لیبرتی و ریسک آن برای ساکنان، باید ما را در بالاترین نقطه به سؤال بکشاند و ما نمی‌توانیم تماشاچیان قتل‌عامهای اعلام شده باقی بمانیم. پس صداهایمان را یکی کنیم و به فراخوان به رهبران ارگانهای بین‌المللی ادامه بدیم برای این‌که بتوانیم در فرصت مناسب، فاجعه انسانی اشرف و لیبرتی را حل کنیم. تشکر می‌کنم.
