در روزهای اخیر 31تن از نمایندگان ارتجاع در مجلس آخوندی به‌طور جمعی استعفا دادند. این افراد شامل 18نفر از استان خوزستان، 7نفر از استان لرستان و 6نفر از استان کردستان هستند و گویا 8تن از استان مازندران و نماینده بوکان هم تهدید کرده‌اند که به این گروه خواهند پیوست. آنها معترض هستند که در بودجه سال 93، هیچ توجهی به مسائل حاد استانهایی که آنها ادعای نمایندگی‌شان را دارند نشده و اعتباری که به این استانها اختصاص یافته، کاهش شدید داشته است.
عبدالله تمیمی یکی از نمایندگان مجلس ارتجاع از خوزستان طی اظهاراتی که در خبرگزاری مهر آخوندی (19/9) منعکس شده، گفت: «طبق توافقات صورت گرفته قرار بود دولت در بودجه 1393 اعتبار خاص و ویژه‌یی برای رفع محرومیتها و مشکلات شهرهای مختلف استان خوزستان پیش‌بینی کند که متأسفانه این وعده در لایحه بودجه 93 از سوی دولت محقق نشده است.
… همچنین در مدت اخیر هیأت دولت و شخص رئیس‌جمهور هیچ واکنش قابل قبولی در خصوص توقف پروژه‌های انتقال آب از سرچشمه‌های کارون به سایر نقاط کشور که باعث نابودی کشاورزی این استان می‌شود، نداشته‌اند؛ این در حالی است که آنها در نشست با نمایندگان استان خوزستان وعده داده بودند این طرح که نوعی خیانت به منافع ملی و مردم استان خوزستان به‌شمار می‌رود را متوقف کنند.
تمیمی افزود: در مدت اخیر حقوق مردم خوزستان از سوی دولتهای گذشته نادیده گرفته شده است و اکنون وقت آن رسیده که مسئولان به‌صورت جدی و ویژه به مطالبات به حق مردم خوزستان از جمله رفع محرومیتها، عدم انتقال آب کارون و مقابله با مشکلات زیست محیطی از جمله گرد و غبار و بارش بارانهای اسیدی بپردازند.
محمدناصر صالحی‌نسب، یک نمایندهٴ دیگر مجلس از خوزستان گفته است: «استعفای ما به‌دلیل کاهش 70 درصدی بودجه خوزستان است».
ارگان بسیج موسوم به جوان ـ ۲۰/۹/۹۲
ابراهیم آقامحمدی نماینده مجلس از خرم‌آباد نیز از استعفای 7نفر از 9 نماینده استان لرستان خبر داد و گفت: با بررسی بودجه دریافتیم بحث محرومیت زدایی و توجه به استانهای کمتر توسعه یافته، در آن لحاظ نشده است». (خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس ـ ۱۹/۹/۹۲)
وی علت استعفای این افراد را «اعتراض به بودجه تخصیص یافته به این استان برای سال آینده» عنوان کرد و خاطرنشان کرد: «در چنین شرایطی ما دیگر حرفی برای گفتن به مردم نخواهیم داشت و چگونه می‌توانیم پاسخ مطالبات آنها را بدهیم».
محمد بیاتیان یکی از نمایندگان مستعفی از کردستان نیز گفت: «علت استعفای جمعی نمایندگان کردستان تبعیضی است که در لایحه بودجه 93 و اختصاص اعتبارات به کردستان شده است».
وی افزود: «به‌طور مثال رقمهای پروژه‌های عمرانی در کردستان کاهش شدید داشته و این خلاف وعده‌های رئیس‌جمهور است. یا آقای رئیس‌جمهور از این مسأله خبر ندارد و همکاران وی مثل آقای نوبخت در معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی این کار را کرده‌اند یا منظورشان از توجه ویژه به این استان چیز دیگری است».
در رژیم، هیچ اعتنایی به این استعفاها نشد و «باهنر» از اعضای هیأت‌رئیسه مجلس با صراحت گفت: «استعفای نمایندگان جدی نیست» (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۱/۹/۹۲).
واقعیت هم همین است. خود این استعفاها، اصلاً جدی نیست و کاملاً ژست و نمایش است؛ اما در عین‌حال نشانه و علامتی از یک واقعیت بسیار جدی و بسیار ترسناک است. واقعیت، همان است که «آقامحمدی» یکی از همین اعضای مستعفی مجلس به آن اذعان کرد و گفت: «ما دیگر حرفی برای گفتن به مردم نخواهیم داشت و چگونه می‌توانیم پاسخ مطالبات آنها را بدهیم». آری این استعفاها نشان دهندهٴ ترس از خشم و نفرت فزایندهٴ مردم غارت‌شده و به جان آمده است. تا الآن به آنها وعده می‌دادند: «بگذارید ببینیم روحانی چه کار می‌کند؟ انشاالله کارها درست می‌شود!» و حالا مردم می‌بینند که به قول معروف این سگ زرد هم برادر شغال از آب درآمد! همان چندر غازی را هم که در دولت احمدی‌نژاد به این استانها تخصیص داده می‌شد، دولت حسن روحانی از آنها گرفته و به حلقوم نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی ریخته و بودجه این ارگانهای جنگ و سرکوب را به‌طور رسمی 30 تا 50درصد افزایش داده است.
وحشت اعضای مجلس ارتجاع از فضای انفجاری جامعه، به‌خصوص در شرایطی که خبرهای رشوه‌خواریهای آنها در داستان سعید مرتضوی از پرده بیرون افتاده و بر سر زبانهاست، کاملاً قابل فهم است، اما این وحشت، خاص آنها نیست، این وحشت، حتی امام جمعه و نمایندهٴ ولی‌فقیه در خرمشهر را نیز واداشته که در حرکتی که از جانب امام جمعه‌ها، امری کم‌سابقه محسوب می‌شود، به استعفای نمایشی دست بزند. یکی از اطرافیان او نیز گفته است: «امام جمعه خرمشهر از وضعیت بد و وخیم شهر و بی‌توجهیهای مسئولان شهری نسبت به مردم بسیار ناراضی است». خود امام جمعه هم گفته است که ویرانیهای ناشی از جنگ هنوز در خرمشهر به چشم می‌خورد.
واقعیت این است که نه فقط بودجه اختصاص یافته به استانها، بلکه کل بودجه خیالی و اساساً غیرقابل حصول است، زیرا تماماً بر درآمد نفت بنا شده، که خود آن هم موکول به لغو یا لااقل کاهش تحریمهاست؛ در حالی که کاهش تحریمها در شرایط کنونی، هیچ چشم‌انداز روشنی ندارد. نمایندگان مجلس ارتجاع که این واقعیتها را می‌دانند، می‌خواهند با این ژستهای توخالی و گرفتن قیافة اپوزیسیون، خود را از تیررس انفجار خشم مردم دور کنند. غافل از این‌که وقتی آن انفجار محتوم واقع شود، هیچ‌یک از اجزای این رژیم سراپا پلیدی و فساد در امان نخواهند بود.
عبدالله تمیمی یکی از نمایندگان مجلس ارتجاع از خوزستان طی اظهاراتی که در خبرگزاری مهر آخوندی (19/9) منعکس شده، گفت: «طبق توافقات صورت گرفته قرار بود دولت در بودجه 1393 اعتبار خاص و ویژه‌یی برای رفع محرومیتها و مشکلات شهرهای مختلف استان خوزستان پیش‌بینی کند که متأسفانه این وعده در لایحه بودجه 93 از سوی دولت محقق نشده است.
… همچنین در مدت اخیر هیأت دولت و شخص رئیس‌جمهور هیچ واکنش قابل قبولی در خصوص توقف پروژه‌های انتقال آب از سرچشمه‌های کارون به سایر نقاط کشور که باعث نابودی کشاورزی این استان می‌شود، نداشته‌اند؛ این در حالی است که آنها در نشست با نمایندگان استان خوزستان وعده داده بودند این طرح که نوعی خیانت به منافع ملی و مردم استان خوزستان به‌شمار می‌رود را متوقف کنند.
تمیمی افزود: در مدت اخیر حقوق مردم خوزستان از سوی دولتهای گذشته نادیده گرفته شده است و اکنون وقت آن رسیده که مسئولان به‌صورت جدی و ویژه به مطالبات به حق مردم خوزستان از جمله رفع محرومیتها، عدم انتقال آب کارون و مقابله با مشکلات زیست محیطی از جمله گرد و غبار و بارش بارانهای اسیدی بپردازند.
محمدناصر صالحی‌نسب، یک نمایندهٴ دیگر مجلس از خوزستان گفته است: «استعفای ما به‌دلیل کاهش 70 درصدی بودجه خوزستان است».
ارگان بسیج موسوم به جوان ـ ۲۰/۹/۹۲
ابراهیم آقامحمدی نماینده مجلس از خرم‌آباد نیز از استعفای 7نفر از 9 نماینده استان لرستان خبر داد و گفت: با بررسی بودجه دریافتیم بحث محرومیت زدایی و توجه به استانهای کمتر توسعه یافته، در آن لحاظ نشده است». (خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس ـ ۱۹/۹/۹۲)
وی علت استعفای این افراد را «اعتراض به بودجه تخصیص یافته به این استان برای سال آینده» عنوان کرد و خاطرنشان کرد: «در چنین شرایطی ما دیگر حرفی برای گفتن به مردم نخواهیم داشت و چگونه می‌توانیم پاسخ مطالبات آنها را بدهیم».
محمد بیاتیان یکی از نمایندگان مستعفی از کردستان نیز گفت: «علت استعفای جمعی نمایندگان کردستان تبعیضی است که در لایحه بودجه 93 و اختصاص اعتبارات به کردستان شده است».
وی افزود: «به‌طور مثال رقمهای پروژه‌های عمرانی در کردستان کاهش شدید داشته و این خلاف وعده‌های رئیس‌جمهور است. یا آقای رئیس‌جمهور از این مسأله خبر ندارد و همکاران وی مثل آقای نوبخت در معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی این کار را کرده‌اند یا منظورشان از توجه ویژه به این استان چیز دیگری است».
در رژیم، هیچ اعتنایی به این استعفاها نشد و «باهنر» از اعضای هیأت‌رئیسه مجلس با صراحت گفت: «استعفای نمایندگان جدی نیست» (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۱/۹/۹۲).
واقعیت هم همین است. خود این استعفاها، اصلاً جدی نیست و کاملاً ژست و نمایش است؛ اما در عین‌حال نشانه و علامتی از یک واقعیت بسیار جدی و بسیار ترسناک است. واقعیت، همان است که «آقامحمدی» یکی از همین اعضای مستعفی مجلس به آن اذعان کرد و گفت: «ما دیگر حرفی برای گفتن به مردم نخواهیم داشت و چگونه می‌توانیم پاسخ مطالبات آنها را بدهیم». آری این استعفاها نشان دهندهٴ ترس از خشم و نفرت فزایندهٴ مردم غارت‌شده و به جان آمده است. تا الآن به آنها وعده می‌دادند: «بگذارید ببینیم روحانی چه کار می‌کند؟ انشاالله کارها درست می‌شود!» و حالا مردم می‌بینند که به قول معروف این سگ زرد هم برادر شغال از آب درآمد! همان چندر غازی را هم که در دولت احمدی‌نژاد به این استانها تخصیص داده می‌شد، دولت حسن روحانی از آنها گرفته و به حلقوم نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی ریخته و بودجه این ارگانهای جنگ و سرکوب را به‌طور رسمی 30 تا 50درصد افزایش داده است.
وحشت اعضای مجلس ارتجاع از فضای انفجاری جامعه، به‌خصوص در شرایطی که خبرهای رشوه‌خواریهای آنها در داستان سعید مرتضوی از پرده بیرون افتاده و بر سر زبانهاست، کاملاً قابل فهم است، اما این وحشت، خاص آنها نیست، این وحشت، حتی امام جمعه و نمایندهٴ ولی‌فقیه در خرمشهر را نیز واداشته که در حرکتی که از جانب امام جمعه‌ها، امری کم‌سابقه محسوب می‌شود، به استعفای نمایشی دست بزند. یکی از اطرافیان او نیز گفته است: «امام جمعه خرمشهر از وضعیت بد و وخیم شهر و بی‌توجهیهای مسئولان شهری نسبت به مردم بسیار ناراضی است». خود امام جمعه هم گفته است که ویرانیهای ناشی از جنگ هنوز در خرمشهر به چشم می‌خورد.
واقعیت این است که نه فقط بودجه اختصاص یافته به استانها، بلکه کل بودجه خیالی و اساساً غیرقابل حصول است، زیرا تماماً بر درآمد نفت بنا شده، که خود آن هم موکول به لغو یا لااقل کاهش تحریمهاست؛ در حالی که کاهش تحریمها در شرایط کنونی، هیچ چشم‌انداز روشنی ندارد. نمایندگان مجلس ارتجاع که این واقعیتها را می‌دانند، می‌خواهند با این ژستهای توخالی و گرفتن قیافة اپوزیسیون، خود را از تیررس انفجار خشم مردم دور کنند. غافل از این‌که وقتی آن انفجار محتوم واقع شود، هیچ‌یک از اجزای این رژیم سراپا پلیدی و فساد در امان نخواهند بود.
