تصویری آشنا. برای چند نسل. سر در دانشگاه تهران. نزدیک به 80سال پیش بنا شد. آن موقع جزو اولین دانشگاههای منطقهٴ خاورمیانه بود. برخی کشورهای این منطقه اولین دانشگاهشان 30سال بعد از دانشگاه تهران بنا شده است. برای دهه‌ها حرف اول را لااقل در دانشگاههای منطقه می‌زد. اما امروز رژیم قرون‌وسطایی آخوندی این ارگان مهم علمی کشور را به بساطی برای گسترش اختناق و سرکوب با برگزاری هفتگی نمایشات جمعه و با اقدامات سرکوبگرانه در دانشگاه، از یکطرف و بساطی برای چپاول دانشجویان و خانواده‌هایشان تبدیل کرده است. گوشه‌های کمی از اقدامات تخریبی رژیم آخوندی در اعترافها کارگزاران رژیم در گفتگو با شبکه خبر رژیم به خوبی مشاهده می‌شود:
ــ «باز برای همین شاخص که شاخص نوآوری هست ظرفیت ابداع، کیفیت دانش عملیاتی، هزینه‌های تحقیقات و توسعه، اختراعات ثبت شده، کشوری مثل سوئیس جایگاه اول رو داره، تو منطقه قطر اوله، ما تو منطقه ششم، در دنیا هفتادم هستیم»
یکی از کارگزاران رژیم در این گفتگو می‌گوید: «من اتفاقاً در همین روزهای گذشته نگاه می‌کردم به چند تا رتبه‌بندی دانشگاههای دنیا، از شانگهای چین و بومتریکس اسپانیا هر کدام از اینها شاخصهایی داره من بهترین مقامی که برای بهترین دانشگاهمون پیدا کردم 375 در دنیا بود پس ما از علم دنیا عقبیم».
یکی از دلایل این عقبگرد محیّر العقول توسط رژیم آخوندی، زجرکش کردن دانشجویان در دانشگاهها در وضعیت کمبودهای خدماتی است. بر اساس گزارش یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در آذر 92:
وضعیت صنفی در دانشگاه تهران خیلی پایین است. کیفیت غذاها در سلف‌سرویس دانشگاه بسیار پایین و سال به سال هم بدتر می‌شود. در عین‌حال همین غذاها با قیمتهای گران فروخته می‌شود و بسیاری از دانشجویان توان خرید همان را هم ندارند.
برای دانشجویان دورهٴ ارشد دانشگاه تهران ساختمانهای کوچکی در نظر گرفته شده که در یک اتاق کوچک 4 دانشجو را فشرده کرده‌اند. طرف حساب این خوابگاهها را هم‌پیمانکارانی از خودشان گذاشته‌اند که دائماً از امکانات رفاهی دانشجویان می‌زنند.
یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در این زمینه می‌گوید: «ما پزشکی میکروب هستیم. پارسال بهمن ماه قبول شدیم. از پارسال تو نماز خانه و زیر زمین خوابگاه می‌خوابیم. حالا خیلی به ما لطف کردن این کارو کردن بقیه بچه‌ها اصلاً ندارن همچی چیزی. من از تبریز آمدم. به هیچ‌کس خوابگاه ندادند»
در برخی دانشگاههای شهرستانها حتی صندلی هم برای دانشجویان پیدا نمی‌شود. یکی از دانشجویان دانشگاه پیام نور کرمانشاه در این زمینه می‌گوید: ”بنده دانشگاه پیام نور هستم. پیام نور تو بزرگراه کرمانشاه هست. یک دانشگاهیه بهش میگن دانشگاه تو کوره آبادی. واقعاً هیچ‌گونه امکاناتی ندارد. دو تا صندلی که دو تا دانشجو بخوان با هم اختلاط بکنن تو حیاط دانشگاه نداره. واقعاً دانشجویان پیام نور امکانات خاصی ندارن. بعد بوفه دانشگاه بخوان برن تغذیه‌ای داشته باشند. بخوان برن میان وعده‌یی داشته باشند واقعاً جا برای 50نفر آدم ندارند. واقعاً غذای بخصوصی که ندارند بدن. ساندویچه. واقعاً ناهار از خود دانشگاه به دانشجو نمی‌دن“.
با این‌که رژیم آخوندی حتی به وضعیت نان، صندلی وخوابگاه دانشجویان رسیدگی نمی‌کند از افزایش سالانهٴ نرخ چپاول دانشجویان چیزی کوتاه می‌آید:
در این زمینه یک دانشجو می‌گوید: «یعنی یک دورهٴ دکترا از 18 میلیون افزایش پیدا کرده به 40 میلیون».
با توجه به این همه اخاذی و چپاول دانشجویان، آیا رژیم بودجه‌یی صرف افزایش ارتقاء علمی دانشجویان می‌کند؟
جواب این سؤال از جانب دانشجویان منفی است و در زمینه سطح پایین آموزش فغان دانشجویان به آسمان است. در این رابطه یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد لرستان می‌گوید: والله شهریه‌ها سنگینه، اما استادان خوب نمی‌رسند اصلاً درس نمی‌دن اونطوری که بخوای بگی درس نمی‌دن فقط یک پولی می‌گیرن چند تا از دوستام هستن 4روز که داشتن اون سه روز که تعطیل بودن می‌رفتن کارگری می‌کردن که هزینهٴ دانشگاه رو در بیارن، کلاً شهرستانها، الیگودرز، ازنا، کوهدشت من رفیق دارم که دانشجوین. خیلی ناراضین، چون دانشگاهن ولی در سطح دبیرستان هم نیستند. الآن من لیسانس گرفتم مثل دیپلم قدیم هم حساب نمی‌شه».
اما در برابر تخریب وجهه علمی دانشگاهها، کاهش مستمر خدمات رفاهی دانشجویان و تحقیر و سرکوبی آنان توسط این رژیم، آنچه که دانشگاههای ایران از ابتدای سال تحصیلی 92 -93 شاهد بوده‌اند، افزایش چشمگیر حرکتهای اعتراضی دانشجویی است که بیش از یکصد مورد طی همین دو ماه‌ونیم گزارش شده است. آستینهایی که برای تغییر وضعیت بالا زده شده است.
ــ «باز برای همین شاخص که شاخص نوآوری هست ظرفیت ابداع، کیفیت دانش عملیاتی، هزینه‌های تحقیقات و توسعه، اختراعات ثبت شده، کشوری مثل سوئیس جایگاه اول رو داره، تو منطقه قطر اوله، ما تو منطقه ششم، در دنیا هفتادم هستیم»
یکی از کارگزاران رژیم در این گفتگو می‌گوید: «من اتفاقاً در همین روزهای گذشته نگاه می‌کردم به چند تا رتبه‌بندی دانشگاههای دنیا، از شانگهای چین و بومتریکس اسپانیا هر کدام از اینها شاخصهایی داره من بهترین مقامی که برای بهترین دانشگاهمون پیدا کردم 375 در دنیا بود پس ما از علم دنیا عقبیم».
یکی از دلایل این عقبگرد محیّر العقول توسط رژیم آخوندی، زجرکش کردن دانشجویان در دانشگاهها در وضعیت کمبودهای خدماتی است. بر اساس گزارش یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در آذر 92:
وضعیت صنفی در دانشگاه تهران خیلی پایین است. کیفیت غذاها در سلف‌سرویس دانشگاه بسیار پایین و سال به سال هم بدتر می‌شود. در عین‌حال همین غذاها با قیمتهای گران فروخته می‌شود و بسیاری از دانشجویان توان خرید همان را هم ندارند.
برای دانشجویان دورهٴ ارشد دانشگاه تهران ساختمانهای کوچکی در نظر گرفته شده که در یک اتاق کوچک 4 دانشجو را فشرده کرده‌اند. طرف حساب این خوابگاهها را هم‌پیمانکارانی از خودشان گذاشته‌اند که دائماً از امکانات رفاهی دانشجویان می‌زنند.
یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در این زمینه می‌گوید: «ما پزشکی میکروب هستیم. پارسال بهمن ماه قبول شدیم. از پارسال تو نماز خانه و زیر زمین خوابگاه می‌خوابیم. حالا خیلی به ما لطف کردن این کارو کردن بقیه بچه‌ها اصلاً ندارن همچی چیزی. من از تبریز آمدم. به هیچ‌کس خوابگاه ندادند»
در برخی دانشگاههای شهرستانها حتی صندلی هم برای دانشجویان پیدا نمی‌شود. یکی از دانشجویان دانشگاه پیام نور کرمانشاه در این زمینه می‌گوید: ”بنده دانشگاه پیام نور هستم. پیام نور تو بزرگراه کرمانشاه هست. یک دانشگاهیه بهش میگن دانشگاه تو کوره آبادی. واقعاً هیچ‌گونه امکاناتی ندارد. دو تا صندلی که دو تا دانشجو بخوان با هم اختلاط بکنن تو حیاط دانشگاه نداره. واقعاً دانشجویان پیام نور امکانات خاصی ندارن. بعد بوفه دانشگاه بخوان برن تغذیه‌ای داشته باشند. بخوان برن میان وعده‌یی داشته باشند واقعاً جا برای 50نفر آدم ندارند. واقعاً غذای بخصوصی که ندارند بدن. ساندویچه. واقعاً ناهار از خود دانشگاه به دانشجو نمی‌دن“.
با این‌که رژیم آخوندی حتی به وضعیت نان، صندلی وخوابگاه دانشجویان رسیدگی نمی‌کند از افزایش سالانهٴ نرخ چپاول دانشجویان چیزی کوتاه می‌آید:
در این زمینه یک دانشجو می‌گوید: «یعنی یک دورهٴ دکترا از 18 میلیون افزایش پیدا کرده به 40 میلیون».
با توجه به این همه اخاذی و چپاول دانشجویان، آیا رژیم بودجه‌یی صرف افزایش ارتقاء علمی دانشجویان می‌کند؟
جواب این سؤال از جانب دانشجویان منفی است و در زمینه سطح پایین آموزش فغان دانشجویان به آسمان است. در این رابطه یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد لرستان می‌گوید: والله شهریه‌ها سنگینه، اما استادان خوب نمی‌رسند اصلاً درس نمی‌دن اونطوری که بخوای بگی درس نمی‌دن فقط یک پولی می‌گیرن چند تا از دوستام هستن 4روز که داشتن اون سه روز که تعطیل بودن می‌رفتن کارگری می‌کردن که هزینهٴ دانشگاه رو در بیارن، کلاً شهرستانها، الیگودرز، ازنا، کوهدشت من رفیق دارم که دانشجوین. خیلی ناراضین، چون دانشگاهن ولی در سطح دبیرستان هم نیستند. الآن من لیسانس گرفتم مثل دیپلم قدیم هم حساب نمی‌شه».
اما در برابر تخریب وجهه علمی دانشگاهها، کاهش مستمر خدمات رفاهی دانشجویان و تحقیر و سرکوبی آنان توسط این رژیم، آنچه که دانشگاههای ایران از ابتدای سال تحصیلی 92 -93 شاهد بوده‌اند، افزایش چشمگیر حرکتهای اعتراضی دانشجویی است که بیش از یکصد مورد طی همین دو ماه‌ونیم گزارش شده است. آستینهایی که برای تغییر وضعیت بالا زده شده است.
