سناتور درک کلاس، عضو هیأت‌رئیسه سنای بلژیک
سناتور نله لاینن، رئیس کمیسیون زنان سنای بلژیک
جرالد کیندر مانس، عضو هیأت‌رئیسه پارلمان بلژیک
الس دمول، نماینده پارلمان بلژیک
پیر گالاند، رئیس دفتر اروپایی سازمان جهانی علیه شکنجه
پروفسور اریک داوید، رئیس دپارتمان حقوق بین‌الملل در دانشگاه آزاد بروکسل
طاهر بومدرا، مسئول پرونده اشرف در سازمان ملل
و پائولو کازاکا، نمایندهٴ پیشین پارلمان اروپا
سناتور درک کلاس، عضو هیأت‌رئیسه سنای بلژیک
همکاران عزیز،
از این‌که امروز در کنفرانس ما شرکت کردید، بسیار متشکرم. این برنامه توسط کمیته پارلمانی بلژیک برای یک ایران دموکراتیک برگزار شده است. ما بسیار خوشحالیم که خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران دعوت ما را پذیرفت و به این‌جا آمدند تا برای اعضای پارلمان بلژیک در مورد وضعیت ایران توضیح بدهند. ما همچنین میهمانان برجسته دیگری داریم که به‌طور خلاصه سخنانی ایراد خواهند کرد.
ما کارزارهایی علیه نقض حقوق‌بشر در ایران تحت حاکمیت ملاها داشته‌ایم. ما در این‌جا در بلژیک بسیار فعال هستیم، هم‌چنان که در سراسر جهان. ما نام اپوزیسیون اصلی، سازمان مجاهدین خلق ایران را از لیست اتحادیه اروپا خارج کردیم. کارزار حقوقی- سیاسی جهانی تحت هدایت خانم رجوی در بسیاری از پارلمانها و دادگاههای بین‌المللی صورت گرفت و سرانجام موفقیت‌آمیز بود. عدالت برقرار شد زیرا اتحادیه اروپا نام سازمان مجاهدین خلق ایران را در سال 2009 از لیست خود خارج کرد و ایالات متحده نیز همان مسیر اروپا را در سپتامبر 2012 طی کرد. ما به خانم رجوی و جنبش ایشان برای این پیروزی تبریک می‌گوییم. همان‌طور که می‌دانیم اما این لیست‌گذاری زمان، نیرو و همچنین پول آنها را صرف خود کرد. همان‌طور که می‌دانیم سازمان مجاهدین به‌دلیل سیاستهای مماشات غرب نسبت به ملایان در لیست تروریستی قرارداده شد. این در دوران خاتمی بود که بسیاری در غرب فکر می‌کردند یک مدره است. مشابه امروز که برخی فکر می‌کنند رئیس‌جمهور جدید، روحانی یک ملای مدره است، اما این افراد ظاهراً فراموش می‌کنند که بیش از 360 اعدام زندانیان از زمان روی کارآمدن روحانی اعلام شده است.
ما همچنین روی وضعیت 3000 پناهنده ایرانی در عراق متمرکز بوده‌ایم که قبلاً در اشرف بودند و اکنون به کمپ لیبرتی در نزدیکی بغداد منتقل شده‌اند. بسیاری از اعضای پارلمان و همچنین بیش از 300 شهردار از سراسر بلژیک اطلاعیه‌هایی در حمایت از آنها صادر کرده‌اند. ما در مورد وضعیت انسانی بسیار نگران بوده‌ایم. بیش از 3ماه پیش در اول سپتامبر کمپ اشرف توسط نیروهای مسلح مورد حمله قرار گرفت. آنها 52تن از این پناهندگان بی‌دفاع را کشتند. ما قویاً تأکید می‌کنیم که مقامات عراقی یک تحقیقات کامل و بی‌طرف در خشونتهای اخیر در کمپ اشرف انجام دهند.
عفو بین‌الملل تأیید کرده است که 7تبعیدی ایرانی در اول سپتامبر ربوده شده و اکنون نزد مقامات امنیتی عراق در بغداد بازداشت هستند. آنها در معرض خطر شکنجه و سایر بدرفتاریها قرار دارند و می‌توانند به‌زور به ایران برگردانده شوند.
در همین حال صدها ایرانی برای 93روز در اعتصاب‌غذا بوده‌اند که خواستار آزادی 7 گروگان بیگناه و همچنین تأمین حفاظت برای 3000 پناهنده می‌باشند که در کمپ لیبرتی افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند. ما در مورد آنها بسیار نگران هستند.
من به جامعه بین‌المللی فراخوان می‌دهم که به این موضوع توجه کافی مبذول دارند تا امنیت ساکنان در کمپ لیبرتی تأمین شود و به رنج و شکنجه 7 گروگان پایان دهند.
بنابراین ما به دولت خود در بلژیک و همچنین به اتحادیه اروپا، به‌طور خاص به‌ریاست اتحادیه اروپا وان رامپوی و بارونس اشتون، فراخوان می‌دهیم که از دولت عراق بخواهند 7 گروگان را آزاد کنند.
پیرگالاند، رئیس دفتر اروپایی سازمان جهانی علیه شکنجه
خانم رئیس‌جمهور خوشبختم که شما را ملاقات و درودهای سازمانم را تقدیم کنم.
به‌عنوان یک پارلمانتر سابق و به‌عنوان رئیس سازمان جهانی علیه شکنجه و همچنین رئیس لائیسیته نخست می‌خواستم تعهدم را نسبت به نبردی که پیش می‌برید، تجدید کنم. فکر می‌کنم این مهم است، ما در جهانی زندگی می‌کنیم که گاه مذاکره می‌کنیم اما قربانیان را تحت عنوان اولویتهای سیاسی فراموش می‌کنیم. مبنای دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم این است که در کنار همدیگر باشیم و این مبنا دارای ظرفیتی است که حقوق‌بشر از ارکان آن استو لازم است قوانین بین‌المللی بر روابط ما حاکم باشد.
از طرف سازمانم باید بگویم که من بسیار حساس هستم در مورد آنچه که انجام می‌دهید. همچنین بسیار حساسم نسبت به پیامی که سالهاست شما آورده‌اید. بسیار حساس هستم از این‌که انسانها در اشرف به‌شهادت رسیده‌اند و این مسأله بسیار مهم که چه سرنوشتی در انتظار آنانی است که ربوده شده‌اند، اگر تا به‌حال به قتل نرسیده باشند.
می‌خواهم بگویم من کاملاً آماده هستم تا کمیته بلژیک را به‌عنوان یک پارلمانتر سابق حمایت کنم و کاملاً آماده هستم که این کار را در بلژیک یا در سطح اروپا همراه با شما دنبال کنم و صدای رزمندگانی که آرمانهای پایه‌یی حقوق خلقها را دنبال می‌کنند، باشم. زیرا این به قطعنامه‌های پایه‌یی سازمان ملل‌متحد مربوط می‌شود و به‌طور خاص به قطعنامه 1514 که به تعیین سرنوشت تکیه دارد. در این راستاست که من از شما، خانم رئیس‌جمهور حمایت کرده و می‌کنم.
من برای دوستانم شواهد را ارائه خواهم کرد. پیش‌بردن یک مبارزه که خلاف جریان آب است، سخت است ولی همین تاریخ را می‌سازد.
جرالد کیندر مانس، عضو هیأت‌رئیسه پارلمان بلژیک
با تشکر از آقای رئیس. خانم رجوی با ما هستند و ما مایلیم همبستگی خود را با او و اعضای مجاهدین در کمپ لیبرتی که در این سالها بسیار رنج برده‌اند، اعلام کنیم. من همچنین مایلم از همکارم درک کلاس بابت ترتیب دادن جلسه مهم امروز تشکر کنم.
رسانه‌های جهانی به قرارداد جدید هسته‌یی با رژیم ایران توجه زیادی کرده‌اند، اما ظاهراً وضعیت رو به زوال حقوق‌بشر در ایران کاملاً نادیده گرفته شده است. با نگاهی به کارنامه روحانی در 150روز اول روی کارآمدنش، مسائل واضح‌تر می‌شوند. بیش از 300 اعدام. این تقریباً دو برابر نرخ اعدام نسبت به دورهٴ احمدی‌نژاد است. بنابراین هیچ شکی نیست که ما با یک رئیس‌جمهور مدره در ایران مواجه نیستیم. او تنها برای نجات رژیم و نه مردم روی کارآمده است. از نظر من اگر گفتگوهای کشورهای 3+3 با قاطعیت بیشتری در ژنو عمل می‌کردند، آنها قادر بودند به برنامه هسته‌یی خطرناک ایران پایان دهند، که البته هدف آن دستیابی به تسلیحات هسته‌یی است. بنابراین نگرانی من این است که اگر رهبران غربی مواضع قاطعی را در ماههای آتی نسبت به رژیم ایران حفظ نکنند، آنها چراغ سبز به روحانی خواهند داد که تعداد اعدامها را افزایش دهد.
من همچنین می‌خواهم تأکید کنم آن وقایعی که در اشرف در اول سپتامبر رخ داد کاملاً یک جنایت علیه بشریت است. هیچ دلیلی نبود که دولت عراق بتواند طبق آن این قتلهای وحشیانه را توجیه کند. این افراد طبق یک توافق چهارجانبه بین خودشان، عراق، ملل‌متحد و آمریکا در اشرف باقی مانده بودند. آنها تنها به‌دلیل عقاید سیاسی خود به قتل رسیدند چون مخالف حاکمیت ملایان در ایران بودند. این غیرقابل باور است که حتی یک نفر برای چنین جنایت واضحی که در روز روشن زیر چشمان ملل‌متحد و آمریکا صورت گرفت، به پای عدالت کشیده نشده است. از زمانی که نیروهای عراقی امنیت اشرف را در سال 2009 برعهده گرفتند، 5 حمله جداگانه علیه این پناهندگان بیگناه صورت گرفته است. بیش از 100تن تا کنون کشته و بیش از هزار نفر مجروح شده‌اند. اما حتی یک نفر نیز دستگیر نشده در حالیکه تصاویر، یعنی عکسها و تصاویر ویدئویی و هویت مهاجمین توسط مقاومت ایران افشا و علنی شده‌اند.
این امر حیاتی است که ما نسبت به این همه مسائل بی‌تفاوت نباشیم، در حالیکه افراد بیشتری ممکن است در نتیجه 93روز اعتصاب‌غذا جان خود را از دست بدهند. دولت ما و اتحادیه اروپا باید به عراق فشار آورند که 7گروگان ربوده شده توسط نیروهای عراقی در هنگام قتل‌عام اول سپتامبر را آزاد کنند. این قتل‌عام باید مستقلاً توسط یک نهاد بین‌المللی مورد تحقیق قرار گیرد و حفاظت کمپ لیبرتی باید توسط نیروهای ملل‌متحد تضمین شود. فرصت دیگری برای تأخیر بیشتر وجود ندارد. ما نیاز به اقدام فوری داریم. با تشکر
سناتور نله لاینن، رئیس کمیته حقوق برابر در سنای بلژیک
دوستان بسیار عزیز متشکرم. از این‌که امروز این‌جا هستم، خوشوقتم. به‌خصوص به گرمی به خانم رجوی خوشآمد می‌گوییم. از این‌که به پارلمان بلژیک آمدید و امروز با ما هستید تشکر می‌کنم.
من تا کنون در جلسات متعدد شرکت کرده و از بسیاری اقدامات پارلمانی برای این هدف حمایت کرده‌ام. به مباحثات اتمی تقریباً روزانه پرداخته می‌شود در حالیکه نسبت به سایر مشکلات بسیار کمتر توجه می‌شود. مشکلات و تضادهایی که جامعه ایران با آن مواجه است فراوان است و رعایت حقوق پایه‌یی انسانی در قلب این مشکلات است. هم‌چنان‌که سازمانهای بین‌المللی طی سال 2012 گفته‌اند رژیم ایران رسماً به 314 اعدام اعتراف کرده است، ولی اکنون در سال 2013 حداقل 367 اعدام ظرف کمتر از شش ماه از زمان ریاست‌جمهوری روحانی در ژوئن 2013 انجام شده است. در برخورد با این رژیم ما نمی‌توانیم دو مقوله اتمی و حقوق‌بشر را از هم تفکیک کنیم. بر سر ساکنان اشرف و حالا در لیبرتی چه می‌آید؟ این یک موضوع جدی انسانی است که مرا بسیار نگران می‌کند. پیوسته شواهد بیشتر و بیشتری وجود دارد که دولت عراق به رژیم ایران نزدیک و نزدیکتر می‌شود و علیه این افراد مرتکب جنایات فاحشی تا سرحد کشتن آنان می‌گردد. عفو بین‌الملل تأیید کرده است هفت گروگانی که طی کشتار اول سپتامبر ربوده شدند در دست نیروهای امنیتی عراقی هستند. عفو بین‌الملل در بیانیه‌اش می‌گوید آنها در معرض شکنجه و بدرفتاریهای دیگر و بازگرداندن اجباری به ایران قرار دارند. با این حال ما شاهد بیانیه‌ها و اقدامات مکفی برای پرداختن به این موضوع نیستیم. من فکر می‌کنم که ما همه قبول داریم لااقل کمبود اطلاعات در این رابطه بسیار نگران‌کننده است. همهٴ کشورها در جلوگیری از تکرار چنین ظلمی وظیفه اخلاقی دارند. تنها در جلساتی مانند این جلسه است که به‌اندازه کافی بر حقوق این افراد تأکید می‌شود. جهان برای یافتن یک راه‌حل واقعی برای کسانی که در معرض این نقض حقوق‌بشر هستند، باید عزم خود را جزم‌تر کند. خانم رجوی، من فکر می‌کنم که این جلسات گامهای اولیه مهمی هستند ولی نباید به این ختم شود. ما قطعنامه‌های کافی و بیانیه‌های بسیار زیادی درباره این موضوع صادر کرده‌ایم ولی لازم است که امروز دست به اقدام بزنیم قبل از این‌که جانهای با ارزش بیشتری را در این حملات از دست بدهیم. برای شما شهامت هر چه بیشتر آرزو می‌کنم. بسیار متشکرم.
پروفسور اریک داوید، رئیس دپارتمان حقوق بین‌الملل در دانشگاه آزاد بروکسل
وقایعی که در اشرف رخ دادند، همان‌طور که گفته شد، یک جنایت علیه بشریت بود. این در بسیاری از قوانین مدون دادگاه جنایی بین‌المللی قید شده است. با وجود این‌که عراق امضاکننده قانون مدون دادگاه جنایی بین‌المللی نیست، چنان‌چه این پرونده، یعنی این وضعیت توسط شورای امنیت به این دادگاه ارجاع شود برای دادگاه امکان زیادی وجود دارد که اختیارات قانونی پیرامون این جنایت داشته باشد. این کاملاً امکانپذیر است. شورای امنیت این اقدام را برای دارفور در سودان در سال 2005 انجام داد. همین اقدام را برای لیبی در 2011 کردند و بسیار ممکن است که اقدام مشابهی برای عراق صورت گیرد.
اشاره‌ام به میهمانان محترم در این سالن است تا به دولتها تأکید کنند آنها خواستار قرار گرفتن این مسأله در دستور کار شورای امنیت شوند. این وضعیت اسفناک باید از طریق شورای امنیت بر اساس ماده 13 بند ب قانون مدون دادگاه جنایی بین‌المللی به دادگاه ارجاع شود. قانوناً این امر بسیار ممکن است و تنها مسأله ارادهٴ سیاسی اعضای شورای امنیت مطرح است.
من فکر می‌کنم بسیار لازم است که به‌طور عام به جهان، و به‌طور خاص به عراق، اقدام هر کس در برابر این تصاویر وحشتناک را نشان دهیم.
من می‌خواهم از شما سناتورها که می‌خواهید به این موضوع متعهد شوید تشکر کنم چون شما به‌عنوان نمایندهٴ مردم مسئولیت ویژه‌یی در مورد احترام به قوانین بین‌المللی دارید. برای پیش‌بردن این موضوع این فرصت خوبی است. باید این موضوع به دادگاه بین‌المللی احاله شود و به همین دلیل باید از طریق شورای امنیت وارد شد. این موضوع همان‌طورکه بعضی از شما گفتید شاید هم باید با همکاری مشترک اتحادیه اروپا صورت گیرد. در کادر اتحادیه اروپاست که می‌توان راههایی را پیدا کرد تا این موضوع به دادگاه بین‌المللی کشانده شود.
طاهر بومدرا، مسئول پرونده اشرف درسازمان ملل
با تشکر از آقای رئیس، خانم رئیس‌جمهور، سناتور و نمایندگان پارلمان محترم،
من از سال2009 رئیس دفتر حقوق‌بشر یونامی بودم. سال 2009سالی است که نیروهای آمریکایی کمپ اشرف را به دولت عراق تحویل دادند. در همان روزی که دولت عراق کنترل کمپ اشرف را برعهده گرفت، آنها بیانیه‌یی صادر کردند که ثبت هم شده است و اعلام کردند زندگی را برای ساکنان غیرقابل تحمل خواهند کرد تا آنها را از عراق خارج کنند.
این افراد بیمار بودند و از جانب سیستم عراق تحریم شدند. یک محاصره بر آنها اعمال شد. افرادی به‌دلیل سرطان جان خود را از دست دادند در حالیکه امکان نجات آنها بود. عراقیان یک محاصره را بر آنها اعمال و دسترسی به خدمات پزشکی را منع کردند. من رئیس این پرونده بودم و روزانه به مقامات عراقی التماس می‌کردم تا به ما اجازه دسترسی بدهند. اما آنها قبول نمی‌کردند و بار دیگر یونامی گفت که روند قانونی دارد طی می‌شود.
وقتی ما به این نقطه رسیدیم که ساکنان اشرف را به لیبرتی منتقل کنیم، اجازه دهید بگویم این تصمیمی بود که توسط سفیر رژیم ایران در بغداد اتخاذ شده و توسط مالکی اعمال گردید و به آن از جانب یونامی و دفتر من کمک می‌شد. بنابراین ما آنجا بودیم که کمپ اشرف را ببندیم و به دولت عراق کمک کنیم که سیاست اعلام شده خود را اعمال کند و زندگی را برای آنها غیرقابل تحمل سازد.
اکنون اجازه دهید به شما بگویم اگر کسی باشد که اشرف را بشناسد، این من هستم. من روزانه از اشرف دیدن می‌کردم و همواره با هلیکوپتر برفراز کمپ پرواز می‌کردم. بنابراین من نسبت به همهٴ ورودیها و خروجیهای کمپ اشراف دارم. من از موقعیت ارتش عراق مطلع هستم. این غیرممکن است که کسی بدون شرکت فعال نیروهای امنیتی عراقی به داخل کمپ نفوذ کند. این کاملاً غیرممکن است. این از نظر من یک توهین به شعور جامعه بین‌المللی است که دولت عراق بگوید نمی‌داند در اشرف چه رخ داده است.
در مورد افراد ربوده شده نیز این اولین مورد نیست. من قبلاً ربوده شدن 36نفر را در 2009 مشاهده کردم، و من بودم که آنها را در منطقه سبز بغداد دنبال می‌کردم. من بودم که آنها را پیدا کردم و همسایگان من در مجتمع ملل‌متحد در بغداد بودند. من گفتم که روزانه از آنها دیدن خواهم کرد. ولی وقتی روز بعد رفتم آنها ناپدید شده بودند.
در واقع شما روند اعمال دولت عراق را مشاهده می‌کنید. آنها یک گردان نظامی دارند که مستقیماً از فرمانده کل قوا، یعنی نخست‌وزیر مالکی، دستور می‌گیرد. این گردان به وزارت دفاع گزارش نمی‌دهد بلکه مستقیماً به نخست‌وزیر گزارش می‌دهد. آنها پشت گروگانگیری افراد هستند و آنها هستند که افراد را مفقود کرده و در سلولهای انفرادی نگهداری می‌کنند. من می‌توانم با درجه‌یی از اطمینان به شما بگویم که این 7 گروگان اکنون در منطقهٴ سبز هستند و تنها چند دقیقه طول می‌کشد تا یونامی به آنها برسد، در واقع اگر ارادهٴ سیاسی آن وجود داشته باشد.
بنابراین، این به‌طور واقع برعهده شما در این نشست است که فشار را وارد کنید و خواستار آن شوید که یونامی اقدام کرده و این افراد را پیدا کند. من می‌توانم به شما بگویم، و مسئولیت اظهاراتم را هم می‌پذیرم، اگر آنها نیاز به کمک دارند من حاضرم به آنها کمک کنم و می‌گویم که به کجا بروند چون آنها همانجا هستند. این دفتر نخست‌وزیر است که مسئول این موضوع است، نه کسی دیگر. وزیر کشور، وزیر دفاع، وزیر دادگستری، هیچ‌کس در این رابطه دخالت ندارد. این تنها دفتر نخست‌وزیر است. بنابراین اگر باید فشار آوریم باید به این دفتر فشار آوریم که این افراد را آزاد کند و می‌توانم به شما بگویم که ملل متحد، هیأتهای دیپلوماتیک در بغداد، تمامی آنها، از جمله آمریکا، همگی می‌دانند این افراد ربوده شده، کجا هستند.
این یک موضوع معامله است. آنها می‌خواهند با رژیم ایران معامله کنند، یعنی رژیم ایران با مالکی. آنها دارند معامله می‌کنند. اما اگر قصد آن را داشتند، می‌توانستند این افراد را آزاد کنند. با تشکر
الس دمول، نمایندهٴ پارلمان بلژیک
متشکرم آقای رئیس
خانم رجوی، همکاران عزیز، دوستان بسیار عزیز ایرانیم. من امروز خیلی خوشحالم که دوباره می‌توانیم به خانم رجوی در پارلمانمان در این‌جا خوشآمد بگوییم. در جهانی که به نظر می‌رسد همه از وحشیگری ملاها در داخل و خارج هراس دارند، شما خانم رجوی مقاومتی را رهبری می‌کنید که به درستی برای آزادی واقعی، دموکراسی و برابری در ایران ایستاده است. همان‌طور که دو ماه قبل در یک جلسه در ژنو گفتم من کاملاً در کنار زنان ایرانی ایستاده‌ام و شما را تقدیر می‌کنم. شما تجسم و سمبل اراده و امید میلیونها زن مرد ایرانی هستید. من همچنین مایلم که از همکارم سناتور کلاس تشکر کنم که برای تمام این اهداف این‌چنین فعال است.
آنچه که در اشرف اتفاق افتاد، آنچه که دیدیم اول سپتامبر اتفاق افتاد، یک جنایت علیه بشریت بود.
علائم خیلی زیادی وجود دارد که این جنایت توسط نیروهای عراقی انجام شد. برای مثال و فقط یک نمونه، مهاجمین باید از موانع متعدد نقطه چک و بازرسی که توسط ارتش عراق ایجاد شده بود، عبور کنند تا به ساکنان اشرف برسند.
پس سؤالی که ما از خودمان می‌کنیم این است که اولاً چرا سه ماه بعد این حمله هیچ نتیجه‌یی هنوز ارائه نشده و یک تحقیقات جدی در مورد این جنایت صورت نگرفته است. دوم چرا هیچ‌کسی به‌خاطر ارتکاب این جنایت تا به‌حال دستگیر نشده و به عدالت سپرده نشده است.
سومین سؤالی که ما می‌پرسیم این است که چرا دولت عراق مسئول شناخته نشده است.
و در آخر و مهمتر این‌که چرا هیچ اقدامی توسط سازمان ملل متحد، دولت آمریکا و اتحادیه اروپا در مورد آزادی 7 گروگان صورت نگرفته است. در حالیکه سازمان عفو بین‌الملل و کمیساریای عالی پناهندگی اخیراً اعلام کردند که گروگانها در عراق در اسارت هستند.
به‌خاطر این سکوت غیرمنصفانه و بی‌عملی، خیلیها بیش از سه ماه در اعتصاب‌غذا بوده‌اند. من تعدادی را وقتی در ژنو بودم ملاقات کردم و آنها هم‌چنان ادامه می‌دهند.
آنها در حال رنج کشیدن هستند تا سازمانهای بین‌المللی و به‌خصوص آمریکا را بیدار کنند.
ما باید صدایمان را بلند کنیم و از دولت خودمان بخواهیم موضوع را با سازمان ملل و آمریکا و اتحادیه اروپا مطرح کند. باید بگوییم که از سکوت آنها ناراضی هستیم و خواستار آزادی سریع گروگانها هستیم.
من در نهایت از این فرصت استفاده می‌کنم و همبستگی خودم را با تمامی زنان و مردان قهرمان در کمپ لیبرتی ابراز می‌کنم.
پائولو کازاکا، نماینده پیشین پارلمان اروپا
رئیس‌جمهور، خانم رجوی،
آقای دیرک کلاس و آقایان سناتورها، نمایندگان، شهرداران و دوستان عزیز
من از همهٴ شما متشکرم. آنچه که برای بشریت تأثرآور است این است که کسانی مورد قتل‌عام قرار گرفته‌اند که آخرین دقایق زندگی خود را وقف فیلمبرداری از قتل‌عام کرده‌اند و برای ما شواهدی را باقی گذاشته‌اند که هیچ‌گاه به این درجه از صراحت و روشنی ندیده بودیم. مطلقاً غیرممکن است که وقوع این عمل را منکر شد و عامل آن نخست‌وزیری است که گردانهای مرگ را تحت فرمان خود دارد. وقتی برای کشتن کسانی تصمیم می‌گیرد این گردانها تصمیم او را به مرحله اجرا می‌گذارند. این موضوع دهشتناکی است. این اتفاق در سال 2013افتاده است. در دهه 1930در جهان متمدن، کسانی بودند که فکر می‌کردند بتوان بر پایه اعمال وحشتناک (هیتلر) صلح برقرار کرد، فکری که غیرعقلانی بود. چگونه می‌توان این میزان کورکورانه پیش رفت وقتی که طبق منطق یا خواسته آنها به قتل‌عام یا قتلهای سیاسی وسیع اجازه داده می‌شود. به عاملان این جنایت گفته می‌شود که راه برای ادامه جنایت باز است. و این همدستی در جنایت است که نمی‌توان در مورد آن خاموش ماند. من بسیار خوشحالم از این‌که می‌بینم شما نمایندگان بلژیک در این‌جا حضور دارید. شما باید که پرچم حقیقت را، پرچم انسانیت را بالا ببرید و از شما بی‌نهایت قدردانی می‌شود. به شما می‌گویم به راهتان ادامه بدهید، متوقف نشوید، این مبارزه ایرانی، عراقی، بلژیکی، و پرتغالی است، متعلق به همه انسانیت است. هرگز نباید متوقف شد.
با تشکر از آنچه که انجام می‌دهید.
بسیار متشکرم.
