از عباس نوین روزگار
شنیدم که رئیس فیفا آمده ایران با آخوند حسن روحانی هم ملاقات کرده. دلم گرفت. یاد جمله‌ای از حبیب خبیری کاپیتان تیم ملی فوتبال افتادم که زمانی توی نامه به دوستش گفته بود: «اگر هرجا درست بشه، دستگاه ورزش درست شدنی نیست، چون اونها که در رأس کارند و عده‌یی بدتر از خودشون هم در کنارشون، تنها فقط به‌فکر خودشون هستند».
گفتم شاید همان بهتر که حبیب و امثال حبیب نماندند تا سالهای بعد ورزش و سایر جنایتهای این آخوندها را ببینند. بعد به این فکر افتادم که چقدر مایهٴ ننگ بود برای قهرمانان ملی ایران که زیر عبای آخوندهای خونخوار، بروند و روی کرسی‌های ورزشی بایستند.
بعد یک دفعه یاد صفی از ورزشکارهای قهرمان افتادم که با دست همین آخوندها، اعدام شدند. یک زندگینامه از تختی داشتم که زیر آن اسم ورزشکاران مردمی را نوشته بودم. نگاهشان که کردم دیدم دوباره احساس افتخار دارد جای آن غمزدگی را می‌گیرد. منظورم، این قهرمانان هستد: مجاهد شهید حبیب خبیری کاپیتان تیم ملی فوتبال، هوشنگ منتظرالظهور (ملی‌پوش کشتی فرنگی)، علاالدین (حمید) عترتی کوشالی، (فوتبالیست تیم جوانان تهران)، رضا پیرمیرانی (مربی کشتی دراردبیل)، مرتضی علی میرزایی (کشتی گیر و معلم ورزش در کرج)، مهدی زابلی (قهرمان وزنه برداری نوجوانان)، مجید حاجی بیگی (قهرمان کاراته باشگاههای تهران)، فروزان عبدی (ملی‌پوش والیبال)، صمد منتظری (ملی‌پوش وزنه‌برداری)، مهشید رزاقی (فوتبالیست تیم هما)، محمدعلی علافچی (مربی ورزش)، منوچهر زنگویی (قهرمان بسکتبال)، سید محمد عطا رودی (قهرمان و مربی تکواندو)، سید اسدالله امیری (فوتبالیست)، مجید نظری (قهرمان جودو باشگاههای تهران)، شهرام زمان سلطانی، مجمد جوای موحد فخر، وحید شکری‌پور (فوتبالیست تیم ملی جوانان)، ایرج ماسوری (فوتبالیست)، حمید مینایی (فوتبالیست) حبیب هاشمی‌خواه (کشتی گیر و داور)، قاسم مزرعه و خزعل زمانی و. ایرج امیدوار (بازیکن تیم فوتبال بانک ملی و تیم ملی ایران)
گفتم ای کاش قهرمانی پیدا می‌شد این اسمها را روی میز آقای بلاتر رئیس فیفا می‌گذاشت و می‌گفت: این فقط یک گوشه از کارنامه آخوندها در ورزش ایران است و بعد اضافه می‌کرد:
آقای بلاتر بهتر است قبل از این‌که به دیدار دولتهای جنایتکاری مثل رژیم ایران بروید تحقیقی در مورد رفتار این دولتها با مردم خودشان و به‌طور ویژه با ورزشکاران و ملی‌پوشان به‌لحاظ حقوق‌بشری انجام داده و بعد مبادرت به ملاقات می‌کردید. چون ما انتظار داریم که فیفا در این مورد پیشقدم باشد.
در ضمن رژیمی که از شما دعوت به‌عمل آورده 53 بار در مجمع عمومی ملل‌متحد به‌خاطر نقض حقوق‌بشر محکوم شده است. این رژیم کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران را اعدام کرده است، این رژیم نه تنها نیمی از جامعه ایران یعنی زنان را از ورزش محروم کرده است، بلکه حتی از حضور زنان در استودیومهای ورزشی و مسابقات فوتبال جلوگیری می‌کند. آقای بلاتر رفتن شما به کشوری که دارای چنین پروسه ضدانسانی و چنین کارنامه ننگینی از نقض حقوق‌بشر است باعث مشروعیت بخشیدن به این‌گونه رژیمها می‌شود. این باعث تأسف جامعه ورزشی است که فیفا این مسایل را مد نظر قرار نمی‌دهد.
ــــــــــــــــــــ
عباس نوین روزگار در سالهای 1356 ـ 1347 از ستارگان فوتبال ایران بوده است. وی بازیکن عضو تیم ملی جوانان، تیم ملی امید، و تیم ملی ایران بوده و همچنین برای باشگاه استقلال تهران توپ زده است.
عباس نوین روزگار.
شنیدم که رئیس فیفا آمده ایران با آخوند حسن روحانی هم ملاقات کرده. دلم گرفت. یاد جمله‌ای از حبیب خبیری کاپیتان تیم ملی فوتبال افتادم که زمانی توی نامه به دوستش گفته بود: «اگر هرجا درست بشه، دستگاه ورزش درست شدنی نیست، چون اونها که در رأس کارند و عده‌یی بدتر از خودشون هم در کنارشون، تنها فقط به‌فکر خودشون هستند».
گفتم شاید همان بهتر که حبیب و امثال حبیب نماندند تا سالهای بعد ورزش و سایر جنایتهای این آخوندها را ببینند. بعد به این فکر افتادم که چقدر مایهٴ ننگ بود برای قهرمانان ملی ایران که زیر عبای آخوندهای خونخوار، بروند و روی کرسی‌های ورزشی بایستند.
بعد یک دفعه یاد صفی از ورزشکارهای قهرمان افتادم که با دست همین آخوندها، اعدام شدند. یک زندگینامه از تختی داشتم که زیر آن اسم ورزشکاران مردمی را نوشته بودم. نگاهشان که کردم دیدم دوباره احساس افتخار دارد جای آن غمزدگی را می‌گیرد. منظورم، این قهرمانان هستد: مجاهد شهید حبیب خبیری کاپیتان تیم ملی فوتبال، هوشنگ منتظرالظهور (ملی‌پوش کشتی فرنگی)، علاالدین (حمید) عترتی کوشالی، (فوتبالیست تیم جوانان تهران)، رضا پیرمیرانی (مربی کشتی دراردبیل)، مرتضی علی میرزایی (کشتی گیر و معلم ورزش در کرج)، مهدی زابلی (قهرمان وزنه برداری نوجوانان)، مجید حاجی بیگی (قهرمان کاراته باشگاههای تهران)، فروزان عبدی (ملی‌پوش والیبال)، صمد منتظری (ملی‌پوش وزنه‌برداری)، مهشید رزاقی (فوتبالیست تیم هما)، محمدعلی علافچی (مربی ورزش)، منوچهر زنگویی (قهرمان بسکتبال)، سید محمد عطا رودی (قهرمان و مربی تکواندو)، سید اسدالله امیری (فوتبالیست)، مجید نظری (قهرمان جودو باشگاههای تهران)، شهرام زمان سلطانی، مجمد جوای موحد فخر، وحید شکری‌پور (فوتبالیست تیم ملی جوانان)، ایرج ماسوری (فوتبالیست)، حمید مینایی (فوتبالیست) حبیب هاشمی‌خواه (کشتی گیر و داور)، قاسم مزرعه و خزعل زمانی و. ایرج امیدوار (بازیکن تیم فوتبال بانک ملی و تیم ملی ایران)
گفتم ای کاش قهرمانی پیدا می‌شد این اسمها را روی میز آقای بلاتر رئیس فیفا می‌گذاشت و می‌گفت: این فقط یک گوشه از کارنامه آخوندها در ورزش ایران است و بعد اضافه می‌کرد:
آقای بلاتر بهتر است قبل از این‌که به دیدار دولتهای جنایتکاری مثل رژیم ایران بروید تحقیقی در مورد رفتار این دولتها با مردم خودشان و به‌طور ویژه با ورزشکاران و ملی‌پوشان به‌لحاظ حقوق‌بشری انجام داده و بعد مبادرت به ملاقات می‌کردید. چون ما انتظار داریم که فیفا در این مورد پیشقدم باشد.
در ضمن رژیمی که از شما دعوت به‌عمل آورده 53 بار در مجمع عمومی ملل‌متحد به‌خاطر نقض حقوق‌بشر محکوم شده است. این رژیم کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران را اعدام کرده است، این رژیم نه تنها نیمی از جامعه ایران یعنی زنان را از ورزش محروم کرده است، بلکه حتی از حضور زنان در استودیومهای ورزشی و مسابقات فوتبال جلوگیری می‌کند. آقای بلاتر رفتن شما به کشوری که دارای چنین پروسه ضدانسانی و چنین کارنامه ننگینی از نقض حقوق‌بشر است باعث مشروعیت بخشیدن به این‌گونه رژیمها می‌شود. این باعث تأسف جامعه ورزشی است که فیفا این مسایل را مد نظر قرار نمی‌دهد.
ــــــــــــــــــــ
عباس نوین روزگار در سالهای 1356 ـ 1347 از ستارگان فوتبال ایران بوده است. وی بازیکن عضو تیم ملی جوانان، تیم ملی امید، و تیم ملی ایران بوده و همچنین برای باشگاه استقلال تهران توپ زده است.
عباس نوین روزگار.
