(قسمت اول)
استان هرمزگان با مساحتی در حدود 66557کیلومتر مربع از شمال به استان کرمان و استان فارس و از جنوب و مغرب به دریای عمان و خلیج فارس و از مشرق به استانهای کرمان و سیستان و بلوچستان محدود است. مرکز استان هرمزگان شهر بندرعباس است.
می‌گویند هزاران سال قبل مردمی از قوم فارس در سرزمین آفتاب نامشان را بر امواج آبها نوشتند و به برکت دریا و خاک، صاحبان سرزمینی شدند که آن را هرمز نامیدند.
نخستین بار که نامی از بندرعباس در تاریخ آمده است در زمان هخامنشیان و حدود 586 تا 522 قبل از میلاد است. در دورهٴ اسکندرمقدونی یعنی 324 قبل از میلاد آن را هرمیرزاد می‌خواندند ولی بعدها که جزیره هرمز تحت تصرف پرتغالیها درآمد آن را بندرگمبرون یا گمبرویا نامیدند. بعدها در زمان صفویان به بندرعباس موسوم شد.
این شهر در زمانهای دور دارای هفت قلعه بود به نامهای قلعه مینا، قلعه تنگ زندان، قلعه کشکک، قلعه حصا و منوجان، قلعه تژرک، و قلعه تازیان که تمامی اینها در پایان قرن هشتم وحمله امیرتیمور به شهرهای ساحلی، و اشغال آنها به آتش کشیده شده و منهدم گردید. ولی بندرعباس درگردش دوبارهٴ روزگار، گسترده برکرانه‌های دریای فارس موقعیت و اهمیت خود را بازیافت و برخاک گامبرون پیر و آبهای آزاد جهان، دامن گسترد.
بندرعباس دروازه‌ای بود برای ورود و تلاقی فرهنگها، اقوام و کالاهای جهان، لنگرگاهی مناسب برای داد و ستد و رفت و آمد و اختلاط جمعیتهایی از اقوام گوناگون که از راههای دور به هرمزگان می‌آمدند، با مردمی که فرهنگشان به‌خاطر همسایگی و ارتباط با فرهنگهای کرانه‌های جنوبی دریای فارس و برخورد با مهاجران سرزمینهای آفریقا، هند و شیخ نشینهای عرب، آمیزه‌ای از فرهنگ هندی، عربی و ایرانی بود. بندرعباس با تکیه بر تاریخ و میراث گرانبهای گذشتگانش، از بنادر مهم مشرق زمین شد.
تا سال1650میلادی بندرعباس حصاری نداشت. انگلیس و هند در این بندرتجارتخانه داشتند. همهٴ کشتیهای بزرگ که از هند به عثمانی یا نقاط دیگرآسیا و اروپا کالا حمل می‌کردند، درین بندر لنگر می‌انداختند .
این گنبد زیبا که معبد کوچکی را در خلوت خاطره انگیزگوشه‌یی از شهرآراسته است، هنوز هم خاطرات گذشته‌های دور از سرزمین هرمز را بازگو می‌کند. معبد هندوها، یادگار حضور هندوهایی است که در سال 1310هجری در سرزمین افسانه‌ای هرمز زندگی می‌کردند.
بندر لنگه:
بندرلنگه یکی دیگر از شهرهای استان هرمزگان است. درکرانهٴ خلیج فارس قرار گرفته وکشتیهای کوچک در بندرگاه آن لنگر می‌ا ندازند. نخلستانهای این شهر با یک مساحت وسیع نیم دایره، زیبایی خاصی به آن می‌دهند.
بندر لنگه در اواخر سلطنت زندیه محل سکونت هزار خانوار بوده که با کشت و زرع و ماهیگیری روزگار می‌گذرانیده‌اند.
نام قدیم آن گنگ بود و درگذشته از بنادر مهم، آباد و پررونق خلیج فارس به شمارمی آمد، مناره‌ای با ارتفاع 30متر و قطر سه متر با کاشی کاری سطح خارجی آن، یکی از مجموعه آثار و بناهای دیدنی در این شهر است که در سال 1306هجری قمری ساخته شده.
جزیره کیش:
کیش‌از شهرستانهای استان هرمزگان و لنگرگاهی مناسب با چاههای آب شیرین می‌باشد. زمین جزیره نسبتاً مسطح است و در بلندترین نقطه آن به ارتفاع 37 متر از سطح دریا فانوسی دریایی نصب شده است.
آثار تاریخی و خرابه‌های آن متعلق به قرن پنجم هجری است. می‌گویند این جزیره به الهه ونوس و مرکور تعلق داشته است، چرا که یکی از زیباترین جزایر ایران است و اطراف آن را باغها و عمارات چشمگیر احاطه کرده‌اند.
از آثار باقیمانده در کیش بازار سنتیآن است که زیبایی و شهرت آن زبانزد است.
کیش یک منطقه آزاد اعلام شده و رژیم آخوندی در جهت پیشبرد سیاستهایش هزینه‌های زیادی صرف آن کرده است. اما در کنار مراکز تفریحی و زرق و برق هتلها و بوتیکهای آن که رژیم ولایت‌فقیه برای خارجیان و عوامل خودش ایجاد کرده، فقر، محرومیت، و اعتیاد و سایر بلایای اجتماعی در میان مردم بیداد می‌کند. این در حالی است که به اعتراف مهره‌ها و مقامات خود رژیم ترانزیت مواد مخدر در دست وزارت اطلاعات، یعنی بالاترین مقامات و ارگانهای رژیم است و مردم بی‌پناه قربانیان این ستم خانمان سوزند.
همچنین تبلیغات رژیم باعث شده که خیل بیکاران میلیونی جوانان جامعه به امید یافتن کار به این جزیره هجوم بیاورند. مردم هرمزگان را همواره دریا و بستر پرخروش آن یار و یاور بوده و معاش روزمرهٴ ماهیگیران محروم این منطقه را تأمین می‌کرده است. اما صیادان جنوب بر اثر سیاستهای رژیم در صید ماهی و ایجاد محدودیتهایی برای آنان به‌شدت در مضیقه‌اند.
برخی شهیدان هرمزگان:
سازش ناپذیری و مقاومت ساکنان این سرزمین در برابر هجوم بیگانگان را تاریخ گواه بوده. و مقاومت و سازش‌ناپذیری فرزندان هرمزگان در برابر ارتجاع ولایت‌فقیه را نیز آیندگان ارج خواهند گذاشت؛ دلاوری مجاهدانی هم‌چون مجاهد شهید احمد بهارنیای هرمزی، علی بهارنیای هرمزی، داریوش تهمتن، مبارک دوحرف، سید عبدالله صدرکشکویی، حمزه رفیعی بندری، انوشیروان رحیم زاده، محمد بارانی شعبانی، اسماعیل ترابی، ابراهیم راستین، موسی رنجبری، عبدالله شاهی و دهها مبارز و مجاهد دیگر از این سرزمین که برای رهایی خلق و میهنشان از چنگال حاکمان سرکوب و ستم قهرمانانه جنگیدند و به‌شهادت رسیدند.
استان هرمزگان با مساحتی در حدود 66557کیلومتر مربع از شمال به استان کرمان و استان فارس و از جنوب و مغرب به دریای عمان و خلیج فارس و از مشرق به استانهای کرمان و سیستان و بلوچستان محدود است. مرکز استان هرمزگان شهر بندرعباس است.
می‌گویند هزاران سال قبل مردمی از قوم فارس در سرزمین آفتاب نامشان را بر امواج آبها نوشتند و به برکت دریا و خاک، صاحبان سرزمینی شدند که آن را هرمز نامیدند.
نخستین بار که نامی از بندرعباس در تاریخ آمده است در زمان هخامنشیان و حدود 586 تا 522 قبل از میلاد است. در دورهٴ اسکندرمقدونی یعنی 324 قبل از میلاد آن را هرمیرزاد می‌خواندند ولی بعدها که جزیره هرمز تحت تصرف پرتغالیها درآمد آن را بندرگمبرون یا گمبرویا نامیدند. بعدها در زمان صفویان به بندرعباس موسوم شد.
این شهر در زمانهای دور دارای هفت قلعه بود به نامهای قلعه مینا، قلعه تنگ زندان، قلعه کشکک، قلعه حصا و منوجان، قلعه تژرک، و قلعه تازیان که تمامی اینها در پایان قرن هشتم وحمله امیرتیمور به شهرهای ساحلی، و اشغال آنها به آتش کشیده شده و منهدم گردید. ولی بندرعباس درگردش دوبارهٴ روزگار، گسترده برکرانه‌های دریای فارس موقعیت و اهمیت خود را بازیافت و برخاک گامبرون پیر و آبهای آزاد جهان، دامن گسترد.
بندرعباس دروازه‌ای بود برای ورود و تلاقی فرهنگها، اقوام و کالاهای جهان، لنگرگاهی مناسب برای داد و ستد و رفت و آمد و اختلاط جمعیتهایی از اقوام گوناگون که از راههای دور به هرمزگان می‌آمدند، با مردمی که فرهنگشان به‌خاطر همسایگی و ارتباط با فرهنگهای کرانه‌های جنوبی دریای فارس و برخورد با مهاجران سرزمینهای آفریقا، هند و شیخ نشینهای عرب، آمیزه‌ای از فرهنگ هندی، عربی و ایرانی بود. بندرعباس با تکیه بر تاریخ و میراث گرانبهای گذشتگانش، از بنادر مهم مشرق زمین شد.
تا سال1650میلادی بندرعباس حصاری نداشت. انگلیس و هند در این بندرتجارتخانه داشتند. همهٴ کشتیهای بزرگ که از هند به عثمانی یا نقاط دیگرآسیا و اروپا کالا حمل می‌کردند، درین بندر لنگر می‌انداختند .
این گنبد زیبا که معبد کوچکی را در خلوت خاطره انگیزگوشه‌یی از شهرآراسته است، هنوز هم خاطرات گذشته‌های دور از سرزمین هرمز را بازگو می‌کند. معبد هندوها، یادگار حضور هندوهایی است که در سال 1310هجری در سرزمین افسانه‌ای هرمز زندگی می‌کردند.
بندر لنگه:
بندرلنگه یکی دیگر از شهرهای استان هرمزگان است. درکرانهٴ خلیج فارس قرار گرفته وکشتیهای کوچک در بندرگاه آن لنگر می‌ا ندازند. نخلستانهای این شهر با یک مساحت وسیع نیم دایره، زیبایی خاصی به آن می‌دهند.
بندر لنگه در اواخر سلطنت زندیه محل سکونت هزار خانوار بوده که با کشت و زرع و ماهیگیری روزگار می‌گذرانیده‌اند.
نام قدیم آن گنگ بود و درگذشته از بنادر مهم، آباد و پررونق خلیج فارس به شمارمی آمد، مناره‌ای با ارتفاع 30متر و قطر سه متر با کاشی کاری سطح خارجی آن، یکی از مجموعه آثار و بناهای دیدنی در این شهر است که در سال 1306هجری قمری ساخته شده.
جزیره کیش:
کیش‌از شهرستانهای استان هرمزگان و لنگرگاهی مناسب با چاههای آب شیرین می‌باشد. زمین جزیره نسبتاً مسطح است و در بلندترین نقطه آن به ارتفاع 37 متر از سطح دریا فانوسی دریایی نصب شده است.
آثار تاریخی و خرابه‌های آن متعلق به قرن پنجم هجری است. می‌گویند این جزیره به الهه ونوس و مرکور تعلق داشته است، چرا که یکی از زیباترین جزایر ایران است و اطراف آن را باغها و عمارات چشمگیر احاطه کرده‌اند.
از آثار باقیمانده در کیش بازار سنتیآن است که زیبایی و شهرت آن زبانزد است.
کیش یک منطقه آزاد اعلام شده و رژیم آخوندی در جهت پیشبرد سیاستهایش هزینه‌های زیادی صرف آن کرده است. اما در کنار مراکز تفریحی و زرق و برق هتلها و بوتیکهای آن که رژیم ولایت‌فقیه برای خارجیان و عوامل خودش ایجاد کرده، فقر، محرومیت، و اعتیاد و سایر بلایای اجتماعی در میان مردم بیداد می‌کند. این در حالی است که به اعتراف مهره‌ها و مقامات خود رژیم ترانزیت مواد مخدر در دست وزارت اطلاعات، یعنی بالاترین مقامات و ارگانهای رژیم است و مردم بی‌پناه قربانیان این ستم خانمان سوزند.
همچنین تبلیغات رژیم باعث شده که خیل بیکاران میلیونی جوانان جامعه به امید یافتن کار به این جزیره هجوم بیاورند. مردم هرمزگان را همواره دریا و بستر پرخروش آن یار و یاور بوده و معاش روزمرهٴ ماهیگیران محروم این منطقه را تأمین می‌کرده است. اما صیادان جنوب بر اثر سیاستهای رژیم در صید ماهی و ایجاد محدودیتهایی برای آنان به‌شدت در مضیقه‌اند.
برخی شهیدان هرمزگان:
سازش ناپذیری و مقاومت ساکنان این سرزمین در برابر هجوم بیگانگان را تاریخ گواه بوده. و مقاومت و سازش‌ناپذیری فرزندان هرمزگان در برابر ارتجاع ولایت‌فقیه را نیز آیندگان ارج خواهند گذاشت؛ دلاوری مجاهدانی هم‌چون مجاهد شهید احمد بهارنیای هرمزی، علی بهارنیای هرمزی، داریوش تهمتن، مبارک دوحرف، سید عبدالله صدرکشکویی، حمزه رفیعی بندری، انوشیروان رحیم زاده، محمد بارانی شعبانی، اسماعیل ترابی، ابراهیم راستین، موسی رنجبری، عبدالله شاهی و دهها مبارز و مجاهد دیگر از این سرزمین که برای رهایی خلق و میهنشان از چنگال حاکمان سرکوب و ستم قهرمانانه جنگیدند و به‌شهادت رسیدند.
