پرفسور داناهیوز رئیس بخش تحقیقات زنان در دانشگاه رودآیلند: سلام به همه دوستانی که به کرامت، آزادی و دموکراسی معتقد هستند. امروز قلبم اندوهگین است. ما این‌جا جمع شده‌ایم که یاد 52 مرد و زن را که برای آزادی ایران زندگی می‌کردند، گرامی بداریم. آنها زندگی خودشان را وقف آزادی کشورشان از دیکتاتوری مذهبی، خشونت و اذیت و آزار کرده بودند.
ما این‌جا جمع شده‌ایم که به کشتار آنها توسط شبه‌نظامیان نخست‌وزیر عراق نوری مالکی به دستور ولی‌فقیه رژیم ایران، علی خامنه‌ای شهادت بدهیم. ما این‌جا جمع شده‌ایم که تأکید کنیم ایالات متحده و ملل‌متحد به قولهای خودشان برای حفاظت از 3000 ساکنان زندانی شده در کمپ لیبرتی وفا کنند.
من باید تأکید کنم که لیبرتی اسمی که آمریکا به این کمپ داد. اکنون، یک زندان و کشتارگاه برای آزادیخواهان ایرانی است.
به‌عنوان یک آمریکایی، من عمیقاً شرمنده‌ام و همان‌طور که تام ریج گفت، شرم می‌کنم که آمریکا تا این حد در ارائه حفاظتی که قول آن را داده بودند، سهل انگار است.
ما باید به آزادی شش زن و یک مردی که از اشرف ربوده شدند، فراخوان بدهیم. دولت مالکی باید برای بازگرداندن آنها مسئول شناخته شود.
رهبران رژیم ایران و سپاه پاسداران باید در دادگاه بین‌المللی جنایی به‌خاطر جنایت علیه بشریت، مورد محاکمه قرار گیرند، به‌خاطر کشتار این 52 مرد و زن و به‌خاطر کشتار افراد غیرمسلح در حملات قبلی در کمپهای لیبرتی و اشرف، و به‌خاطر سوءقصدهای سیاسی که آنها از دهه 1980 در سراسر جهان مرتکب شده‌اند و به‌خاطر کشتار 30000 زندانی سیاسی در 25سال پیش.
بسیاری از 52نفری که در کشتار اول سپتامبر کشته شدند، رهبران بودند. 9تن از مردان فرماندهان ارتش آزادیبخش ملی ایران و زندانیان سیاسی سابق در دوران حکومت خمینی بودند. 6تن از زنان عضو شورای رهبری مجاهدین بودند. همه آنها زندانیان سابق سیاسی بودند. من می‌خواهم چند لحظه وقت بگذارم و بطورخاص خاطر زهره قائمی را گرامی بدارم، همردیف مسئول اول مجاهدین. او در روز قتل‌عام رهبر کمپ اشرف بود. زهره قائمی یکی از زنان مقاومت بود که مصمم بود که سرکوب زنان در ایران را خاتمه دهد.
من از سخنرانی مریم رجوی در سالگرد روز جهانی زن در سال 2001 نقل‌قول می‌کنم. اسم آن سخنرانی، بهای آزادی بود. «یک زن حق خودش را به‌دست خواهد آورد. اولین قدم این است که ما باور کنیم که می‌توانیم. می‌توان و باید مبارزه کرد تا آزاد شد و دیگران را آزاد کرد. این یک واقعیت جدی است و جوهری است که در رگهای این مقاومت و مردان و زنانش می‌جوشد. ولی ما هرگز نباید فراموش کنیم که باید برای آزادی قیمت داد».
این 52 مرد و زن مقاومت ایران به‌شهادت رسیدند و هزاران نفر دیگر از ایرانیان آزادیخواه جان باخته‌اند و به دست حاکمیت ولی‌فقیه کشته شده‌اند. اما، آرمان یک ایران آزاد زنده است. این 52 زن و مرد به جهان و به‌طور خاص به میلیون ها جوان ایرانی نشان می‌دهند که می‌توان با کرامت، با آزادی و شجاعت زندگی کرد.
این آرمان تا زمان تحققش ادامه خواهد یافت.
ما این‌جا جمع شده‌ایم که به کشتار آنها توسط شبه‌نظامیان نخست‌وزیر عراق نوری مالکی به دستور ولی‌فقیه رژیم ایران، علی خامنه‌ای شهادت بدهیم. ما این‌جا جمع شده‌ایم که تأکید کنیم ایالات متحده و ملل‌متحد به قولهای خودشان برای حفاظت از 3000 ساکنان زندانی شده در کمپ لیبرتی وفا کنند.
من باید تأکید کنم که لیبرتی اسمی که آمریکا به این کمپ داد. اکنون، یک زندان و کشتارگاه برای آزادیخواهان ایرانی است.
به‌عنوان یک آمریکایی، من عمیقاً شرمنده‌ام و همان‌طور که تام ریج گفت، شرم می‌کنم که آمریکا تا این حد در ارائه حفاظتی که قول آن را داده بودند، سهل انگار است.
ما باید به آزادی شش زن و یک مردی که از اشرف ربوده شدند، فراخوان بدهیم. دولت مالکی باید برای بازگرداندن آنها مسئول شناخته شود.
رهبران رژیم ایران و سپاه پاسداران باید در دادگاه بین‌المللی جنایی به‌خاطر جنایت علیه بشریت، مورد محاکمه قرار گیرند، به‌خاطر کشتار این 52 مرد و زن و به‌خاطر کشتار افراد غیرمسلح در حملات قبلی در کمپهای لیبرتی و اشرف، و به‌خاطر سوءقصدهای سیاسی که آنها از دهه 1980 در سراسر جهان مرتکب شده‌اند و به‌خاطر کشتار 30000 زندانی سیاسی در 25سال پیش.
بسیاری از 52نفری که در کشتار اول سپتامبر کشته شدند، رهبران بودند. 9تن از مردان فرماندهان ارتش آزادیبخش ملی ایران و زندانیان سیاسی سابق در دوران حکومت خمینی بودند. 6تن از زنان عضو شورای رهبری مجاهدین بودند. همه آنها زندانیان سابق سیاسی بودند. من می‌خواهم چند لحظه وقت بگذارم و بطورخاص خاطر زهره قائمی را گرامی بدارم، همردیف مسئول اول مجاهدین. او در روز قتل‌عام رهبر کمپ اشرف بود. زهره قائمی یکی از زنان مقاومت بود که مصمم بود که سرکوب زنان در ایران را خاتمه دهد.
من از سخنرانی مریم رجوی در سالگرد روز جهانی زن در سال 2001 نقل‌قول می‌کنم. اسم آن سخنرانی، بهای آزادی بود. «یک زن حق خودش را به‌دست خواهد آورد. اولین قدم این است که ما باور کنیم که می‌توانیم. می‌توان و باید مبارزه کرد تا آزاد شد و دیگران را آزاد کرد. این یک واقعیت جدی است و جوهری است که در رگهای این مقاومت و مردان و زنانش می‌جوشد. ولی ما هرگز نباید فراموش کنیم که باید برای آزادی قیمت داد».
این 52 مرد و زن مقاومت ایران به‌شهادت رسیدند و هزاران نفر دیگر از ایرانیان آزادیخواه جان باخته‌اند و به دست حاکمیت ولی‌فقیه کشته شده‌اند. اما، آرمان یک ایران آزاد زنده است. این 52 زن و مرد به جهان و به‌طور خاص به میلیون ها جوان ایرانی نشان می‌دهند که می‌توان با کرامت، با آزادی و شجاعت زندگی کرد.
این آرمان تا زمان تحققش ادامه خواهد یافت.
