آدم‌ربایی و قتل دهها تن غیرمسلح در اشرف را به شدیدترین وجه محکوم می‌کنم و قبلاً نیز خشم خود را به‌خاطر فقدان حفاظت از آنها در نامه به شما ابراز کرده‌ام
آنها «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و توسط کمیساریای عالی پناهندگان به‌عنوان «افراد مورد نگرانی» شناسایی شده‌اند
آنها «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و توسط کمیساریای عالی پناهندگان به‌عنوان «افراد مورد نگرانی» شناسایی شده‌اند
آقای وزیر جان کری،
من این نامه را در مورد آدم ربایی و قتل دهها تن غیرمسلح در اشرف در روز اول سپتامبر برای شما می‌نویسم تا بدینوسیله به شدیدترین وجه این اقدام را محکوم کنم. من قبلاً نیز به منظور ابراز خشم خود نسبت به فقدان حفاظت از این ساکنان و همچنین ساکنان کمپ حریه (لیبرتی) به شما نامه نوشته و حملات مستمر و وحشیانه علیه آنها را محکوم کرده‌ام.
من نگران آن هستم که 7تن از ساکنان هنوز مفقود هستند و احتمالاً ربوده شده‌اند، و اکنون سایر ساکنان نگرانند که این هفت نفر با تهدید استرداد به رژیم ایران و قرار گرفتن در معرض اعدام روبه‌رو شوند. این بسیار نگران‌کننده است زیرا این ساکنان ”افراد حفاظت‌شده“ تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و توسط کمیساریای عالی پناهندگان به‌عنوان ”افراد مورد نگرانی“ شناسایی شده‌اند. هیأتی از یونامی به‌ریاست جانشین نماینده دبیرکل سازمان ملل، روز دوم سپتامبر از کمپ بازدید کرده و کشته شدن 52تن را مورد تأیید قرار داد و اشاره کرده است که ”آثار جراحتهای ناشی از اصابت گلوله، که غالباً در ناحیه سر و قسمت فوقانی بدنشان بوده است، مشاهده شده و دستان چندین تن از آنان بسته بوده است“. در واقع، گزارشها حاکی از آن است که این قتل عام توسط همان نیروهای عراقی که قرار است از این ساکنان حفاظت کنند صورت گرفته است.
همان طور که در نامه های قبلی خود اشاره کرده‌ام، امنیت این ساکنان، هم توسط سازمان ملل و هم توسط دولت عراق در یادداشت تفاهم 25دسامبر 2011 تضمین شده بود. دولت عراق خود را متعهد به تأمین حفاظت و امنیت این ساکنان کرده بود، ولی به التزامات خود عمل نکرده است.
من این نامه را در مورد آدم ربایی و قتل دهها تن غیرمسلح در اشرف در روز اول سپتامبر برای شما می‌نویسم تا بدینوسیله به شدیدترین وجه این اقدام را محکوم کنم. من قبلاً نیز به منظور ابراز خشم خود نسبت به فقدان حفاظت از این ساکنان و همچنین ساکنان کمپ حریه (لیبرتی) به شما نامه نوشته و حملات مستمر و وحشیانه علیه آنها را محکوم کرده‌ام.
من نگران آن هستم که 7تن از ساکنان هنوز مفقود هستند و احتمالاً ربوده شده‌اند، و اکنون سایر ساکنان نگرانند که این هفت نفر با تهدید استرداد به رژیم ایران و قرار گرفتن در معرض اعدام روبه‌رو شوند. این بسیار نگران‌کننده است زیرا این ساکنان ”افراد حفاظت‌شده“ تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و توسط کمیساریای عالی پناهندگان به‌عنوان ”افراد مورد نگرانی“ شناسایی شده‌اند. هیأتی از یونامی به‌ریاست جانشین نماینده دبیرکل سازمان ملل، روز دوم سپتامبر از کمپ بازدید کرده و کشته شدن 52تن را مورد تأیید قرار داد و اشاره کرده است که ”آثار جراحتهای ناشی از اصابت گلوله، که غالباً در ناحیه سر و قسمت فوقانی بدنشان بوده است، مشاهده شده و دستان چندین تن از آنان بسته بوده است“. در واقع، گزارشها حاکی از آن است که این قتل عام توسط همان نیروهای عراقی که قرار است از این ساکنان حفاظت کنند صورت گرفته است.
همان طور که در نامه های قبلی خود اشاره کرده‌ام، امنیت این ساکنان، هم توسط سازمان ملل و هم توسط دولت عراق در یادداشت تفاهم 25دسامبر 2011 تضمین شده بود. دولت عراق خود را متعهد به تأمین حفاظت و امنیت این ساکنان کرده بود، ولی به التزامات خود عمل نکرده است.
