شهر یزد یک قطب صنعتی و تولیدی کشور است، اما در حال حاضر کارخانه‌ها و کارگاههای یزد در شرف ورشکستگی و تعطیلی هستند. این وضعیت ناشی از سیاستهای اقتصادی رژیم است که فقدان نقدینگی، گرانی مواد اولیه، و نوسانات مداوم نرخ ارز را به‌دنبال داشته است. فشار این بحران بلافاصله بر کارگر و خانواده‌هایشان تخلیه شده است.
در بسیاری از این کارخانه‌ها، کارگران ماههاست دستمزدی دریافت نکرده‌اند، از جمله کارگران کارخانه کاشی‌سازی در بافق یزد، 10ماه است حقوق نگرفته‌اند. این کارخانه، به‌دنبال حذف یارانه‌های حاملهای انرژی و عدم حمایت دولت از تولید کنندگان، دچار بحران شد و در شروع سال جاری با اخراج تمامی 90 کارگرش تعطیل گردید.
بحران خاص کارخانه‌های صنعتی و لوزام خانگی استان یزد نیست. از 13 کارخانه بزرگ لبنی تنها 4 کارخانه آن هم با کمتر از 30 درصد ظرفیت خود کار می‌کنند. از جمله کارخانه‌های لبنی تعطیل شده و یا به‌شدت بحرانی در یزد صنایع لبنی پویا، شرکت شیر پاستوریزه، کارخانه لبنی بهاران، کارخانه لبنی نشاط را می‌توان نام برد. صاحبان صنایع یزد سیاستهای رژیم را عامل بی‌ثباتی در صنایع لبنی و تعطیلی کارخانه‌ها می‌دانند.
دود این بحران اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها به‌طور مستقیم به چشم کارگران می‌رود. هزاران کارگران آواره خیابانها شده یا برای گذران زندگی خود به شغلهای کاذب روی آورده‌اند و چشم‌انداز روشنی برای خود و فرزندانشان نمی‌بینند.
در بسیاری از این کارخانه‌ها، کارگران ماههاست دستمزدی دریافت نکرده‌اند، از جمله کارگران کارخانه کاشی‌سازی در بافق یزد، 10ماه است حقوق نگرفته‌اند. این کارخانه، به‌دنبال حذف یارانه‌های حاملهای انرژی و عدم حمایت دولت از تولید کنندگان، دچار بحران شد و در شروع سال جاری با اخراج تمامی 90 کارگرش تعطیل گردید.
بحران خاص کارخانه‌های صنعتی و لوزام خانگی استان یزد نیست. از 13 کارخانه بزرگ لبنی تنها 4 کارخانه آن هم با کمتر از 30 درصد ظرفیت خود کار می‌کنند. از جمله کارخانه‌های لبنی تعطیل شده و یا به‌شدت بحرانی در یزد صنایع لبنی پویا، شرکت شیر پاستوریزه، کارخانه لبنی بهاران، کارخانه لبنی نشاط را می‌توان نام برد. صاحبان صنایع یزد سیاستهای رژیم را عامل بی‌ثباتی در صنایع لبنی و تعطیلی کارخانه‌ها می‌دانند.
دود این بحران اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها به‌طور مستقیم به چشم کارگران می‌رود. هزاران کارگران آواره خیابانها شده یا برای گذران زندگی خود به شغلهای کاذب روی آورده‌اند و چشم‌انداز روشنی برای خود و فرزندانشان نمی‌بینند.
