مجمع عمومی سازمان ملل متحد، عالیترین مرجع بین‌المللی روز نهم آذر1391 با اکثریت قاطع رأی داد تا به فلسطین استاتوی ”کشور ناظر غیرعضو“ اعطا کند. در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، پرزیدنت محمود عباس رئیس دولت فلسطین در سخنرانیش که با کف زدنهای ممتد استقبال شد، گفت: هر دولتی که امروز به فلسطین رأی بدهد، پشتیبانی خود را از حقوق ملتها، عدالت و آزادی نشان می‌دهد… فلسطین امروز در زمانی به سراغ شما آمده است که تغییر اوضاع به‌لحاظ منطقه‌یی و بین‌المللی بسیار مشهود است تا حضور خودش را مورد تأکید مجدد قرار دهد و تلاش نماید تا از امکان و بنیادهای یک صلح عادلانه‌یی که در منطقه عمیقاً به آن امیدوار هستند، حفاظت نماید… ما به این‌جا نیامدیم که تلاش کنیم، مشروعیت کشوری را که در واقع وجود دارد سلب کنیم؛ … بلکه برای این آمدیم که بر مشروعیت کشوری که باید سریع برپا شود تأکید کنیم که همان فلسطین است.
138کشور به استاتوی کشور ناظر غیرعضو فلسطین رأی مثبت دادند، تنها رأی 9کشور منفی بود و 41 کشور رأی ممتنع دادند. کشورهای مخالف این طرح؛ کانادا، جمهوری چک، جزایر مارشال، جزایر میکرونزی، نائورو، پالائو، پاناما، آمریکا و اسراییل بودند.
شناسایی فلسطین به‌عنوان عضو ناظر؛ تصدیق حق حاکمیت فلسطین به‌عنوان یک کشور است و به این ترتیب فلسطین هم به واتیکان پیوست که در حال دو کشور عضو ناظر سازمان ملل هستند. این پیروزی گامی مهم در جهت شناسایی کامل کشور فلسطین است. شناسایی فلسطین به‌عنوان یک کشور عضو ناظر ملل متحد؛ همچنین گامی تعیین‌کننده در پیشرفت روند صلح خاورمیانه است که توسط رهبر فقید مردم و انقلاب فلسطین یاسر عرفات بنیان گذاشته شد.
زمانبندی تصمیم سازمان ملل برای مردم فلسطین؛ مصادف با شصت وپنجمین سالگرد تقسیم فلسطین به دو کشور مجزای یهودی و عرب بود. همزمان با اعلام نتایج رأی‌گیری ناقوس کلیساها در بیت لحم به صدا درآمد و در رام‌الله هزاران نفر به خیابانها آمدند و به جشن و پایکوبی پرداختند. در غزه جوانان با تیراندازی هوایی این پیروزی ملی را جشن گرفتند و یک زن فلسطینی در رام‌الله گفت: من و 8فرزندم و همه فرزندانمان نام «کشور فلسطین» را می‌شنویم. دیگر حاکمیت ملی فلسطین نیست، کشور فلسطین است. …
تعبیر تلویزیون الجزیره از این پیروزی؛ در عین شگفتی؛ بیان قانونمندی پیروزی در دوران ما بود… پیروزیهایی که در پس زدن کریمانه همه موانع و در لبریزی از اعتقاد به بایستن و از ایمان به توانستن با «توان خود» به دست می‌آید… …
الجزیره گفت: «فلسطینیان چگونه می‌توانند در یکی از شبهای نادر که جهان در کنار حق ایستاد و نه در کنار واقعیت موجود، بخوابند» ؟!
اما از نظر سیاسی این دست‌آورد؛ فراتر از آن که نشان‌دهنده شناسایی فلسطین به‌عنوان یک کشور است و به فلسطین اجازه پیوستن به آژانسهای سازمان ملل را خواهد داد؛ بیانگر یک چرخش مهم در تعادل سیاسی منطقه علیه بزرگترین دشمن دولت مستقل فلسطین یعنی رژیم آخوندی حاکم بر ایران بود و یک امکان استراتژیک را در جنگ‌افروزیهای منطقه‌یی‌ش که با دجالیت به آنها عنوان و پوش حمایت از مقاومت فلسطین را می‌داد؛ از این رژیم گرفت. وقتی مردم در مناطق سراسر فلسطین در شادمانی پیروزی در مجمع عمومی تا صبح خیابانها را ترک نمی‌کردند و نفس این پیروزی پرزیدنت عباس به‌دنبال آتش‌بس در غزه؛ تلاش رژیم برای نشان‌دادن آتش‌بس غزه به‌عنوان پیروزی خودش را در هم شکست.
رژیم آخوندی در جنگ‌افروزی در غزه درعین حال همه تلاشش را برای رو در رو قرار دادن حماس با محمود عباس و به شکست کشاندن طرح ارتقاء جایگاه فلسطین به کشور ناظر در سازمان ملل؛ به‌کار برد و با تبلیغات مسموم آن را در همه جا «تنزل جایگاه فلسطین» معرفی می‌کرد. اما این پیروزی همه تلاش کین توزانه رژیم برای حفظ سلطه خودش با بحران‌سازی در غزه و ایجاد فضای یک تعادل به ظاهر تعیین‌کننده از خودش در فلسطین و در جنگ 8روزه غزه را که با توجه به وضعیت اسد، به آن نیاز حیاتی داشت؛ به شکست کامل کشاند و در بدترین شق ممکن برای رژیم ولایت‌فقیه؛ طرح محمود عباس با حمایت کامل حماس و تمامی جریانهای فلسطینی روبه‌رو شد. در واقع پیروزی پرزیدنت عباس در مجمع عمومی پایان یک دوران و آغاز یک دوران جدید بود.
واشینگتن پست30نوامبر (10آذر) نوشت: پیشاپیش علائم حاکیست هر گونه نمایش قدرت حماس در منازعه غزه در حال تحلیل رفتن است و یک مفسر سیاسی در تلویزیون الجزیره مختصات این دوران را به‌وضوح بیان کرد و گفت: «عضویت فلسطین در سازمان ملل به‌رغم این‌که عضویت غیرکامل و بدون حاکمیت است، اما از دید ناظران صفحه‌یی بی‌سابقه را در تاریخ منطقه باز می‌کند… این اقدام به رئیس ابومازن و رهبری فلسطین و ملت فلسطین در مناطق اشغالی قدرت می‌دهد».
این قدرت برای بارز شدن البته زیاد نیاز به زمان نداشت. همزمان با نشست مجمع عمومی؛ قاضی حماد وزیرخارجه حماس گفت ما به‌طور کامل از چنین گامی حمایت می‌کنیم و خالد مشعل رهبر حماس حمایت خود را از رهبر فلسطین برای کشوری فلسطینی اعلام کرد. این در حالی بود که شکست سیاست خائنانه رژیم ایران در ایجاد تفرقه و کارشکنی در پیشرفت طرح محمود عباس؛ قبل از هرکس پاسخش را از مردم سرزمینهای فلسطینی و ساکنان غزه به‌عنوان کسانی که حافظان این دست‌آوردها خواهند بود گرفت: یک زن فلسطینی به تلویزیون فرانسه 24 گفت: من بسیار افتخار می‌کنم که یک فلسطینی هستم و از این‌که این رئیس‌جمهور مرا نمایندگی می‌کند بسیار مفتخرم. او آرزوهای ما را بشکل خارق‌العاده‌یی منعکس کرد.
به گزارش این تلویزیون؛ صحنه‌های مشابه جشن در عبرون و بیت لحم و نوار غزه وجود داشت. مردم بعد از گوش کردن به سخنرانی محمود عباس در وایداسکرینهای بزرگ، برای رقص و پایکوبی به خیابانها ریختند یک مرد فلسطینی ساکن غزه گفت: این یک لحظه تاریخی است این پیروزی باید در کتابهای تاریخ ثبت شود که در 29نوامبر جهان کشور فلسطین را به‌رسمیت شناخت و ما به این پیروزی بسیار افتخار می‌کنیم…
این در حالی بود که رژیم آخوندی برای تخریب این طرح و ممانعت از پروسه صلح خاورمیانه که طناب دار اوست؛ سرمایه‌گذاری ویژه و پر ریسکی را به ناچار پذیرفت. به این معنی که مقامهای رژیم آخوندی برای اولین بار به نحو بی‌سابقه‌یی به‌طور رسمی و علنی به ارسال موشک و تسلیحات به غزه اذعان کردند. نیروی قدس از حسن نصرالله و دیگر عناصر وابسته در کشورهای عربی به‌خصوص مصر و لبنان خواست تا در سخنرانیها و مقالات خود اعلام کنند موشکهای ایران صحنه جنگ را تعیین‌تکلیف کرد و این ایران بود که پیروز جنگ شد. موشکها به‌صورت قطعات تفکیک شده و با جاسازی به غزه منتقل شد و در آنجا مونتاژ گردید. نیروی قدس شماری از افراد وابسته به خود را برای آموزش کار با موشکها به ایران برده بود و شش ماه به آنها آموزش نظامی تا سطح فرماندهی داده بود. علاوه بر این تعدادی از فرماندهان موشکی حزب‌الله را به غزه فرستاده بود تا نحوه مونتاژ و کار با موشکها را آموزش دهند. این همه البته بهای پیشروی بهار عرب و درهم شکسته شدن امکان دست‌اندازی و پیشروی رژیم آخوندی در منطقه بود ولی رژیم که امکان عقب‌نشینی ندارد و نداشت؛ به‌رغم ناامیدی از ادامه حکومت اسد به‌دلیل تحمیل واقعیتهای سرسخت صحنه نبرد و آرایش و پیشروی ارتش آزادی به او؛ ناچار به‌طور علنی ریسک ورود به آتش‌افروزی غزه را پذیرفت اما واقعیت بالاتر، رژیم را درهم شکست و سرمایه‌گذاریش را برباد داد. واقعیت بالاتر آن بود و هست که در دوران بهار خاورمیانه؛ معادله قدرت را جنایت و جنگ‌افروزی و موشکهای صادراتی نمی‌نویسند؛ قانون ایستادگی بر سر اصول و قانون پرداخت بها و خسته نشدن؛ و چشم بستن بر دیگران و چشم دوختن به توانایی و دارایی خود؛ حرف به حرف سرنگونی دشمنان صلح و آزادی خلقها را می‌نویسد و کلید و تضمین پیروزی‌اند. قطعیت پیروزی از آنجا که جز بر این پایه‌ها سوار نیست؛ بی‌تردید است. و بازنده‌این مرحله بیش و پیش از هرکس رژیم آخوندی است که صلح و آزادی خلق ایران و خلقهای منطقه و جهان را به گروگان گرفته است. پیروزی مردم فلسطین و رهبری آن؛ گامی بلند در قطع امکان بحران‌سازی منطقه‌یی این رژیم و بالمآل فشرده شدن بیش از پیش در تنگنای بدون برون‌رفت سرنگونی است.
138کشور به استاتوی کشور ناظر غیرعضو فلسطین رأی مثبت دادند، تنها رأی 9کشور منفی بود و 41 کشور رأی ممتنع دادند. کشورهای مخالف این طرح؛ کانادا، جمهوری چک، جزایر مارشال، جزایر میکرونزی، نائورو، پالائو، پاناما، آمریکا و اسراییل بودند.
شناسایی فلسطین به‌عنوان عضو ناظر؛ تصدیق حق حاکمیت فلسطین به‌عنوان یک کشور است و به این ترتیب فلسطین هم به واتیکان پیوست که در حال دو کشور عضو ناظر سازمان ملل هستند. این پیروزی گامی مهم در جهت شناسایی کامل کشور فلسطین است. شناسایی فلسطین به‌عنوان یک کشور عضو ناظر ملل متحد؛ همچنین گامی تعیین‌کننده در پیشرفت روند صلح خاورمیانه است که توسط رهبر فقید مردم و انقلاب فلسطین یاسر عرفات بنیان گذاشته شد.
زمانبندی تصمیم سازمان ملل برای مردم فلسطین؛ مصادف با شصت وپنجمین سالگرد تقسیم فلسطین به دو کشور مجزای یهودی و عرب بود. همزمان با اعلام نتایج رأی‌گیری ناقوس کلیساها در بیت لحم به صدا درآمد و در رام‌الله هزاران نفر به خیابانها آمدند و به جشن و پایکوبی پرداختند. در غزه جوانان با تیراندازی هوایی این پیروزی ملی را جشن گرفتند و یک زن فلسطینی در رام‌الله گفت: من و 8فرزندم و همه فرزندانمان نام «کشور فلسطین» را می‌شنویم. دیگر حاکمیت ملی فلسطین نیست، کشور فلسطین است. …
تعبیر تلویزیون الجزیره از این پیروزی؛ در عین شگفتی؛ بیان قانونمندی پیروزی در دوران ما بود… پیروزیهایی که در پس زدن کریمانه همه موانع و در لبریزی از اعتقاد به بایستن و از ایمان به توانستن با «توان خود» به دست می‌آید… …
الجزیره گفت: «فلسطینیان چگونه می‌توانند در یکی از شبهای نادر که جهان در کنار حق ایستاد و نه در کنار واقعیت موجود، بخوابند» ؟!
اما از نظر سیاسی این دست‌آورد؛ فراتر از آن که نشان‌دهنده شناسایی فلسطین به‌عنوان یک کشور است و به فلسطین اجازه پیوستن به آژانسهای سازمان ملل را خواهد داد؛ بیانگر یک چرخش مهم در تعادل سیاسی منطقه علیه بزرگترین دشمن دولت مستقل فلسطین یعنی رژیم آخوندی حاکم بر ایران بود و یک امکان استراتژیک را در جنگ‌افروزیهای منطقه‌یی‌ش که با دجالیت به آنها عنوان و پوش حمایت از مقاومت فلسطین را می‌داد؛ از این رژیم گرفت. وقتی مردم در مناطق سراسر فلسطین در شادمانی پیروزی در مجمع عمومی تا صبح خیابانها را ترک نمی‌کردند و نفس این پیروزی پرزیدنت عباس به‌دنبال آتش‌بس در غزه؛ تلاش رژیم برای نشان‌دادن آتش‌بس غزه به‌عنوان پیروزی خودش را در هم شکست.
رژیم آخوندی در جنگ‌افروزی در غزه درعین حال همه تلاشش را برای رو در رو قرار دادن حماس با محمود عباس و به شکست کشاندن طرح ارتقاء جایگاه فلسطین به کشور ناظر در سازمان ملل؛ به‌کار برد و با تبلیغات مسموم آن را در همه جا «تنزل جایگاه فلسطین» معرفی می‌کرد. اما این پیروزی همه تلاش کین توزانه رژیم برای حفظ سلطه خودش با بحران‌سازی در غزه و ایجاد فضای یک تعادل به ظاهر تعیین‌کننده از خودش در فلسطین و در جنگ 8روزه غزه را که با توجه به وضعیت اسد، به آن نیاز حیاتی داشت؛ به شکست کامل کشاند و در بدترین شق ممکن برای رژیم ولایت‌فقیه؛ طرح محمود عباس با حمایت کامل حماس و تمامی جریانهای فلسطینی روبه‌رو شد. در واقع پیروزی پرزیدنت عباس در مجمع عمومی پایان یک دوران و آغاز یک دوران جدید بود.
واشینگتن پست30نوامبر (10آذر) نوشت: پیشاپیش علائم حاکیست هر گونه نمایش قدرت حماس در منازعه غزه در حال تحلیل رفتن است و یک مفسر سیاسی در تلویزیون الجزیره مختصات این دوران را به‌وضوح بیان کرد و گفت: «عضویت فلسطین در سازمان ملل به‌رغم این‌که عضویت غیرکامل و بدون حاکمیت است، اما از دید ناظران صفحه‌یی بی‌سابقه را در تاریخ منطقه باز می‌کند… این اقدام به رئیس ابومازن و رهبری فلسطین و ملت فلسطین در مناطق اشغالی قدرت می‌دهد».
این قدرت برای بارز شدن البته زیاد نیاز به زمان نداشت. همزمان با نشست مجمع عمومی؛ قاضی حماد وزیرخارجه حماس گفت ما به‌طور کامل از چنین گامی حمایت می‌کنیم و خالد مشعل رهبر حماس حمایت خود را از رهبر فلسطین برای کشوری فلسطینی اعلام کرد. این در حالی بود که شکست سیاست خائنانه رژیم ایران در ایجاد تفرقه و کارشکنی در پیشرفت طرح محمود عباس؛ قبل از هرکس پاسخش را از مردم سرزمینهای فلسطینی و ساکنان غزه به‌عنوان کسانی که حافظان این دست‌آوردها خواهند بود گرفت: یک زن فلسطینی به تلویزیون فرانسه 24 گفت: من بسیار افتخار می‌کنم که یک فلسطینی هستم و از این‌که این رئیس‌جمهور مرا نمایندگی می‌کند بسیار مفتخرم. او آرزوهای ما را بشکل خارق‌العاده‌یی منعکس کرد.
به گزارش این تلویزیون؛ صحنه‌های مشابه جشن در عبرون و بیت لحم و نوار غزه وجود داشت. مردم بعد از گوش کردن به سخنرانی محمود عباس در وایداسکرینهای بزرگ، برای رقص و پایکوبی به خیابانها ریختند یک مرد فلسطینی ساکن غزه گفت: این یک لحظه تاریخی است این پیروزی باید در کتابهای تاریخ ثبت شود که در 29نوامبر جهان کشور فلسطین را به‌رسمیت شناخت و ما به این پیروزی بسیار افتخار می‌کنیم…
این در حالی بود که رژیم آخوندی برای تخریب این طرح و ممانعت از پروسه صلح خاورمیانه که طناب دار اوست؛ سرمایه‌گذاری ویژه و پر ریسکی را به ناچار پذیرفت. به این معنی که مقامهای رژیم آخوندی برای اولین بار به نحو بی‌سابقه‌یی به‌طور رسمی و علنی به ارسال موشک و تسلیحات به غزه اذعان کردند. نیروی قدس از حسن نصرالله و دیگر عناصر وابسته در کشورهای عربی به‌خصوص مصر و لبنان خواست تا در سخنرانیها و مقالات خود اعلام کنند موشکهای ایران صحنه جنگ را تعیین‌تکلیف کرد و این ایران بود که پیروز جنگ شد. موشکها به‌صورت قطعات تفکیک شده و با جاسازی به غزه منتقل شد و در آنجا مونتاژ گردید. نیروی قدس شماری از افراد وابسته به خود را برای آموزش کار با موشکها به ایران برده بود و شش ماه به آنها آموزش نظامی تا سطح فرماندهی داده بود. علاوه بر این تعدادی از فرماندهان موشکی حزب‌الله را به غزه فرستاده بود تا نحوه مونتاژ و کار با موشکها را آموزش دهند. این همه البته بهای پیشروی بهار عرب و درهم شکسته شدن امکان دست‌اندازی و پیشروی رژیم آخوندی در منطقه بود ولی رژیم که امکان عقب‌نشینی ندارد و نداشت؛ به‌رغم ناامیدی از ادامه حکومت اسد به‌دلیل تحمیل واقعیتهای سرسخت صحنه نبرد و آرایش و پیشروی ارتش آزادی به او؛ ناچار به‌طور علنی ریسک ورود به آتش‌افروزی غزه را پذیرفت اما واقعیت بالاتر، رژیم را درهم شکست و سرمایه‌گذاریش را برباد داد. واقعیت بالاتر آن بود و هست که در دوران بهار خاورمیانه؛ معادله قدرت را جنایت و جنگ‌افروزی و موشکهای صادراتی نمی‌نویسند؛ قانون ایستادگی بر سر اصول و قانون پرداخت بها و خسته نشدن؛ و چشم بستن بر دیگران و چشم دوختن به توانایی و دارایی خود؛ حرف به حرف سرنگونی دشمنان صلح و آزادی خلقها را می‌نویسد و کلید و تضمین پیروزی‌اند. قطعیت پیروزی از آنجا که جز بر این پایه‌ها سوار نیست؛ بی‌تردید است. و بازنده‌این مرحله بیش و پیش از هرکس رژیم آخوندی است که صلح و آزادی خلق ایران و خلقهای منطقه و جهان را به گروگان گرفته است. پیروزی مردم فلسطین و رهبری آن؛ گامی بلند در قطع امکان بحران‌سازی منطقه‌یی این رژیم و بالمآل فشرده شدن بیش از پیش در تنگنای بدون برون‌رفت سرنگونی است.
