راه حسین (علیه‌السلام)، از مهمترین کتابها و انتشارات سازمان مجاهدین خلق ایران است. این کتاب قبل از سال 1350در دوران حکومت شاه، به‌طور مخفیانه و در سطح محدودی توسط مجاهدين خلق ايران منتشر شده است.
کتاب، تشریح و تحلیلی است از شورانگیزترین حماسه تاریخ، حماسه جاودان عاشورا و نهضت سرور شهیدان حسین بن علی علیه‌السلام که می‌شود گفت در میان کتابهایی که به تاریخ اسلام و نهضت عاشورا پرداخته‌اند یک اثر نادر است. چرا که عاری از هر گونه دیدگاه متعصبانه و یا لفاظی‌های دین‌پناهان بی‌عمل، با تکیه بر جهان بینی‌ای واقعگرا و شناخت صحیح از توحید و اسلام انقلابی و رهایی‌بخش، که از رهگذر عمل انقلابی و پذیرش تمامی رنجهای یک مبارزه انقلابی به‌دست آمده، به تحلیل سابقه و ریشه تاریخی و رسالت عظیم بزرگترین و شورانگیزترین حماسه انقلابی تاریخ، یعنی نهضت عاشورا پرداخته است.
کتاب راه حسین شور و عشقی گدازان در دل مشتاقان آزادی می‌افکند و قلب و ضمیر، وجدان و وجودشان را با آن حماسه جاودان پیوند می‌زند و اشتیاق رزم و فدا برای رهایی خلق، دوشادوش مجاهدان و رهروان راهش را در سینه‌ها مشتعل می‌کند. بسا جوانان آگاه و آزاده این میهن با خواندن این کتاب قدم در راه مجاهدت گذاشتند و در برابر دیکتاتوریهای معاصر قیام کردند و با ایمان به راه و آرمان رهایی‌بخش مجاهدین، سرفرازانه و قهرمانانه نبرد انقلابی و مرگ سرخ را بر ننگ تسلیم برگزیدند.
نویسنده راه حسین در مقدمه کتاب خود می‌نویسد:
«در میان نسلهایی که پیاپی می‌گذرند، نسل ما با ویژگی خاصی ممتاز می‌شود. این ویژگی که بواسطه آن نسل‌های معاصر در یکی از پرشکوه‌ترین فرازهای تاریخ مجسم می‌گردند همان آغاز پایان بهره‌کشی انسان از انسان است. گرچه زندگی اجتماعی هیچ‌گاه خالی از تحول و تغییر نبوده، لیکن این‌بار با انقلابی در کلی‌ترین کیفیتها مواجهیم که سرفصل جدیدی در جریان آزادیبخش تکامل می‌گشاید».
و یا در صفحه مقابل آن می‌خوانیم:
«این‌جاست که ویژگی و امتیاز خاص نسل ما «رسالت بزرگی نیز همراه می‌آورد و آن ضرورت تعارض انقلابی برای تغییر جهان کهنه به نو می‌باشد»
راه حسین شرح و تحلیل جنبش و حماسه عاشورا را با ذکر تاریخچه‌ای از وقایع و رخدادهای قبل از نهضت حسینی آغاز می‌کند. بنابراین یک فصل از کتاب به ذکر مختصری از تاریخچه جنبش انقلابی اسلام، و وضعیت جنبش به هنگام وداع پیامبر و مسأله خلافت پیامبر و رخدادهایی که به پیدایش اشرافیت جدیدی در جامعه عرب منجر شد مربوط می‌شود و فصل بعدی به شرح مبسوط اوضاع جامعه در زمان حکومت حضرت علی و امام حسن اختصاص می‌یابد. پس از آن در حالی که خواننده شناخت روشنی از اوضاع جامعه و شرایط زمانه امام حسین پیدا می‌کند تشریح حرکت امام حسین به سمت حماسه جاودان عاشورا آغاز می‌شود.
فصل دوم کتاب با عنوان نهضت حسینی تماماً به تشریح ماجراهایی که به حرکت امام حسین برای قیام به سمت کوفه می‌انجآمد و همچنین به شرح حماسه عاشورا اختصاص دارد.
هدف و فلسفه حرکت عاشورایی امام حسین علیه‌السلام و انگیزه‌های یاران حسین، در همراهی و ماندن با امام، از خلال شرح وقایع و لحظه‌های عاشورا جلوه می‌کند.
یک قسمت از این بخش کتاب را برای نمونه می‌آوریم:
«چون عباس پرچمدار رشید به خون غلطید و به وادی جاودان شتافت، در این سو یک تن رزمنده بیشتر نماند و آن امام (ع) بود. او در حالی که اجساد غرقه بخون به روی ریگستان داغ افتاده بودند نظری مشتاقانه و عمیق به ایشان افکند و آنگاه رو به آسمان نمود و گفت: «خدایا! این هدایا را از من بپذیر»
می‌گویند که در این زمان چهره امام در هاله‌ای از افروختگی شوق‌آمیز فرو رفته بود. که گویی هیچ اندوهی او را نرسیده و بل پرشور و هیجان زده است. بی‌گمان امام (ع) در آن لحظه به فلسفه بلندی می‌اندیشید که در مسیر آن او و یارانش چنان نقش جهش‌بار و شکوهمندانه‌ای به جای آوردند. بیش از این چه کس می‌تواند با تمام التهاب درونی او را تصویر کند. به‌راستی چه خوب بود اگر فرازمندانه‌ترین قلل صعود انسانی قابل شرح و بیان می‌شد. سیمای پیشوایی به‌غایت منزه، و مصیبت‌ها دیده، که شورمندانه شهیدانش را به پروردگارش هدیه می‌کند و خود نیز در آستانه فدا شدن در راه اوست. هدیه به راه پرفراز و نشیبی که موضوع آن فلسفه بزرگ است و اکنون ادامه شتاب‌افزای آن بسته به اراده انسانی است که نفی وجود مادی خود، اوج اعتلای آن است. بدین گونه انسان که نفخه‌ای از روح خدایی در خود دارد مقام جانشینی خدا (خلیفه‌الله) می‌یابد و وه که این برای فرزند انسان چه سرنوشت شورانگیز و والایی است».
آخرین بخش راه حسین با عنوان عاشورا فروغ جاویدان به نتیجه‌گیری و شرح دقیق‌تر این حماسه بی‌نظیر تاریخ اختصاص دارد. چند سطری از این بخش نیز بخوانیم.
«مهمتر از هر چیز، ترجمه و تبیینی است از جهان و معنا و هدفش، که در نزد (حسین علیه‌السلام) و یارانش وجود داشته‌است. زیرا عظمت و ژرفای فداکارانه‌ی عملشان مسجل می‌سازد که کار آنها هرگز نه از این جهت بوده‌است که در خواب و خیالند و یا دلشان برای افتخار و شهرت که اصولاً در قرون بی‌خبری خلقها موضوعیت نداشته، لک زده باشد، بلکه از آن گونه استحکام و قاطعیت بی‌تزلزل، جز این استنباطی نمی‌شود که بگوییم: امر آنها صرفاً از سر آگاهی نوعی برداشت انقلابی فوق‌العاده شکوهمند از معنای وجود و حیات بوده‌است که از ایمان بدان لبریز بوده‌اند. و آنگاه اگر انسان انقلابی امروز در شناختهای خود از ره‌آورد تازه‌ترین دستاوردهای دانش پیشرفته‌ی نوین که هر جزء آن حاصل تلاشهای پیگیر بیشماری از محققان و دانشمندان است استفاده می‌کند، عصر آنان در محاقی از جاهلیت ظلمانی فرو رفته بود و لذا وقتی امام در شب عاشورا در تحلیل مساله‌ی حیات هر زنده‌ای را رونده راه خود می‌داند و با در نظر گرفتن سمت آزادیبخش این روند تکاملی، حیات انسان را که موضوع عمده‌ی آن است در عقیده و جهاد خلاصه می‌کند چگونه می‌توان از تصدیق صمیمانه بر واقعیت وحی‌یی که قران ناشی از آن است سرباز زد؟».
کتاب راه حسین شور و عشقی گدازان در دل مشتاقان آزادی می‌افکند و قلب و ضمیر، وجدان و وجودشان را با آن حماسه جاودان پیوند می‌زند و اشتیاق رزم و فدا برای رهایی خلق، دوشادوش مجاهدان و رهروان راهش را در سینه‌ها مشتعل می‌کند. بسا جوانان آگاه و آزاده این میهن با خواندن این کتاب قدم در راه مجاهدت گذاشتند و در برابر دیکتاتوریهای معاصر قیام کردند و با ایمان به راه و آرمان رهایی‌بخش مجاهدین، سرفرازانه و قهرمانانه نبرد انقلابی و مرگ سرخ را بر ننگ تسلیم برگزیدند.
نویسنده راه حسین در مقدمه کتاب خود می‌نویسد:
«در میان نسلهایی که پیاپی می‌گذرند، نسل ما با ویژگی خاصی ممتاز می‌شود. این ویژگی که بواسطه آن نسل‌های معاصر در یکی از پرشکوه‌ترین فرازهای تاریخ مجسم می‌گردند همان آغاز پایان بهره‌کشی انسان از انسان است. گرچه زندگی اجتماعی هیچ‌گاه خالی از تحول و تغییر نبوده، لیکن این‌بار با انقلابی در کلی‌ترین کیفیتها مواجهیم که سرفصل جدیدی در جریان آزادیبخش تکامل می‌گشاید».
و یا در صفحه مقابل آن می‌خوانیم:
«این‌جاست که ویژگی و امتیاز خاص نسل ما «رسالت بزرگی نیز همراه می‌آورد و آن ضرورت تعارض انقلابی برای تغییر جهان کهنه به نو می‌باشد»
راه حسین شرح و تحلیل جنبش و حماسه عاشورا را با ذکر تاریخچه‌ای از وقایع و رخدادهای قبل از نهضت حسینی آغاز می‌کند. بنابراین یک فصل از کتاب به ذکر مختصری از تاریخچه جنبش انقلابی اسلام، و وضعیت جنبش به هنگام وداع پیامبر و مسأله خلافت پیامبر و رخدادهایی که به پیدایش اشرافیت جدیدی در جامعه عرب منجر شد مربوط می‌شود و فصل بعدی به شرح مبسوط اوضاع جامعه در زمان حکومت حضرت علی و امام حسن اختصاص می‌یابد. پس از آن در حالی که خواننده شناخت روشنی از اوضاع جامعه و شرایط زمانه امام حسین پیدا می‌کند تشریح حرکت امام حسین به سمت حماسه جاودان عاشورا آغاز می‌شود.
فصل دوم کتاب با عنوان نهضت حسینی تماماً به تشریح ماجراهایی که به حرکت امام حسین برای قیام به سمت کوفه می‌انجآمد و همچنین به شرح حماسه عاشورا اختصاص دارد.
هدف و فلسفه حرکت عاشورایی امام حسین علیه‌السلام و انگیزه‌های یاران حسین، در همراهی و ماندن با امام، از خلال شرح وقایع و لحظه‌های عاشورا جلوه می‌کند.
یک قسمت از این بخش کتاب را برای نمونه می‌آوریم:
«چون عباس پرچمدار رشید به خون غلطید و به وادی جاودان شتافت، در این سو یک تن رزمنده بیشتر نماند و آن امام (ع) بود. او در حالی که اجساد غرقه بخون به روی ریگستان داغ افتاده بودند نظری مشتاقانه و عمیق به ایشان افکند و آنگاه رو به آسمان نمود و گفت: «خدایا! این هدایا را از من بپذیر»
می‌گویند که در این زمان چهره امام در هاله‌ای از افروختگی شوق‌آمیز فرو رفته بود. که گویی هیچ اندوهی او را نرسیده و بل پرشور و هیجان زده است. بی‌گمان امام (ع) در آن لحظه به فلسفه بلندی می‌اندیشید که در مسیر آن او و یارانش چنان نقش جهش‌بار و شکوهمندانه‌ای به جای آوردند. بیش از این چه کس می‌تواند با تمام التهاب درونی او را تصویر کند. به‌راستی چه خوب بود اگر فرازمندانه‌ترین قلل صعود انسانی قابل شرح و بیان می‌شد. سیمای پیشوایی به‌غایت منزه، و مصیبت‌ها دیده، که شورمندانه شهیدانش را به پروردگارش هدیه می‌کند و خود نیز در آستانه فدا شدن در راه اوست. هدیه به راه پرفراز و نشیبی که موضوع آن فلسفه بزرگ است و اکنون ادامه شتاب‌افزای آن بسته به اراده انسانی است که نفی وجود مادی خود، اوج اعتلای آن است. بدین گونه انسان که نفخه‌ای از روح خدایی در خود دارد مقام جانشینی خدا (خلیفه‌الله) می‌یابد و وه که این برای فرزند انسان چه سرنوشت شورانگیز و والایی است».
آخرین بخش راه حسین با عنوان عاشورا فروغ جاویدان به نتیجه‌گیری و شرح دقیق‌تر این حماسه بی‌نظیر تاریخ اختصاص دارد. چند سطری از این بخش نیز بخوانیم.
«مهمتر از هر چیز، ترجمه و تبیینی است از جهان و معنا و هدفش، که در نزد (حسین علیه‌السلام) و یارانش وجود داشته‌است. زیرا عظمت و ژرفای فداکارانه‌ی عملشان مسجل می‌سازد که کار آنها هرگز نه از این جهت بوده‌است که در خواب و خیالند و یا دلشان برای افتخار و شهرت که اصولاً در قرون بی‌خبری خلقها موضوعیت نداشته، لک زده باشد، بلکه از آن گونه استحکام و قاطعیت بی‌تزلزل، جز این استنباطی نمی‌شود که بگوییم: امر آنها صرفاً از سر آگاهی نوعی برداشت انقلابی فوق‌العاده شکوهمند از معنای وجود و حیات بوده‌است که از ایمان بدان لبریز بوده‌اند. و آنگاه اگر انسان انقلابی امروز در شناختهای خود از ره‌آورد تازه‌ترین دستاوردهای دانش پیشرفته‌ی نوین که هر جزء آن حاصل تلاشهای پیگیر بیشماری از محققان و دانشمندان است استفاده می‌کند، عصر آنان در محاقی از جاهلیت ظلمانی فرو رفته بود و لذا وقتی امام در شب عاشورا در تحلیل مساله‌ی حیات هر زنده‌ای را رونده راه خود می‌داند و با در نظر گرفتن سمت آزادیبخش این روند تکاملی، حیات انسان را که موضوع عمده‌ی آن است در عقیده و جهاد خلاصه می‌کند چگونه می‌توان از تصدیق صمیمانه بر واقعیت وحی‌یی که قران ناشی از آن است سرباز زد؟».
