تلویزیون الجزیره انگلیسی ـ اول اکتبر ۲۰۱۲
مینهای ضدنفر سالانه باعث کشته شدن هزاران نفر در گوشه و کنار جهان می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که بیش از 110 میلیون مین فعال در زمینهای 68 کشور جهان پراکنده است. هر ماه بیش از دو هزار نفر در اثر انفجار این مینها کشته یا ناقص العضو می‌شوند. در ازای هر مینی که پاکسازی می‌شود، 20 مین دیگر کاشته می‌شود.
میانمار یکی از گسترده‌ترین زمینهای مین‌گذاری شده را در جهان دارد. با در نظر گرفتن این‌که سیستم درمان این کشور ضعیف است، بسیاری از قربانیان مجبور به رفتن به تایلند برای درمان می‌شوند.
يک رودخانه مرز طبیعی میان تایلند و میانمار است. مردم دائم از این‌رودخانه برای رفت و آمد استفاده می‌کنند، زیرا در این مسیر پستهای مرزبانی وجود ندارد. گروه‌های جدایی‌طلب میانمار در این سرزمینها بیش از 60سال است که با دولت مرکزی در حال ستیز هستند. ارتش آزادیبخش ملی کارین با یک آتش‌بس موقت با دولت موافقت کرده است. در حالی‌که گفتگوهای صلح ادامه دارد، رزمندگان این گروه نگرانند.
یک رزمنده کارین: آتش‌بس همیشه یکی از خواسته‌های ما بوده، ولی به دو طرف بستگی دارد.
جنگ صدمات زیادی به این سرزمین زده است. دو طرف برای مقابله با هم در این زمینها مین‌کاری کرده‌اند.
این سرباز شورشی که نخواست چهره او نشان داده شود گفت، در یک درگیری با ارتش میانمار هنگام رفتن روی مین، پای خود را از دست داد. کمی جلوتر روستایی وجود دارد که نه برق، نه بهداشت و نه آب قابل خوردن دارد.
زمینهای این روستا تا چهار سال پیش مین‌گذاری شده بود. در جریان خنثی‌سازی مین که به شیوه صحیح مهندسی انجام نمی‌شود، چندین نفر کشته و زخمی شدند. البته هنوز علل استمرار فقر در این منطقه از بین نرفته است. یک تیم امدادگران با کوله پشتی حاوی دارو به شبکه پزشکانی که برای درمان ساکنان مناطق دور از دست رس می‌روند، کمک می‌رسانند…
هزاران نفر برای درمان از مرز عبور می‌کنند تا به این کلینیک برسند، زیرا سیستم بهداشت و درمان میانمار به کلی ناکافی است. شهروندان و رزمندگان از هر دو طرف برای درمان و دریافت پای مصنوعی به تایلند می‌روند. در سال ۲۰۱۰ فقط در ایالت کارین روزانه یک نفر بر اثر رفتن روی مین کشته می‌شد. با نگاهی به لیست بیمارانی که در انتظار عیادت پزشک هستند، نیاز به حل این معضل به خوبی روشن می‌شود.
مینهای ضدنفر سالانه باعث کشته شدن هزاران نفر در گوشه و کنار جهان می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که بیش از 110 میلیون مین فعال در زمینهای 68 کشور جهان پراکنده است. هر ماه بیش از دو هزار نفر در اثر انفجار این مینها کشته یا ناقص العضو می‌شوند. در ازای هر مینی که پاکسازی می‌شود، 20 مین دیگر کاشته می‌شود.
میانمار یکی از گسترده‌ترین زمینهای مین‌گذاری شده را در جهان دارد. با در نظر گرفتن این‌که سیستم درمان این کشور ضعیف است، بسیاری از قربانیان مجبور به رفتن به تایلند برای درمان می‌شوند.
يک رودخانه مرز طبیعی میان تایلند و میانمار است. مردم دائم از این‌رودخانه برای رفت و آمد استفاده می‌کنند، زیرا در این مسیر پستهای مرزبانی وجود ندارد. گروه‌های جدایی‌طلب میانمار در این سرزمینها بیش از 60سال است که با دولت مرکزی در حال ستیز هستند. ارتش آزادیبخش ملی کارین با یک آتش‌بس موقت با دولت موافقت کرده است. در حالی‌که گفتگوهای صلح ادامه دارد، رزمندگان این گروه نگرانند.
یک رزمنده کارین: آتش‌بس همیشه یکی از خواسته‌های ما بوده، ولی به دو طرف بستگی دارد.
جنگ صدمات زیادی به این سرزمین زده است. دو طرف برای مقابله با هم در این زمینها مین‌کاری کرده‌اند.
این سرباز شورشی که نخواست چهره او نشان داده شود گفت، در یک درگیری با ارتش میانمار هنگام رفتن روی مین، پای خود را از دست داد. کمی جلوتر روستایی وجود دارد که نه برق، نه بهداشت و نه آب قابل خوردن دارد.
زمینهای این روستا تا چهار سال پیش مین‌گذاری شده بود. در جریان خنثی‌سازی مین که به شیوه صحیح مهندسی انجام نمی‌شود، چندین نفر کشته و زخمی شدند. البته هنوز علل استمرار فقر در این منطقه از بین نرفته است. یک تیم امدادگران با کوله پشتی حاوی دارو به شبکه پزشکانی که برای درمان ساکنان مناطق دور از دست رس می‌روند، کمک می‌رسانند…
هزاران نفر برای درمان از مرز عبور می‌کنند تا به این کلینیک برسند، زیرا سیستم بهداشت و درمان میانمار به کلی ناکافی است. شهروندان و رزمندگان از هر دو طرف برای درمان و دریافت پای مصنوعی به تایلند می‌روند. در سال ۲۰۱۰ فقط در ایالت کارین روزانه یک نفر بر اثر رفتن روی مین کشته می‌شد. با نگاهی به لیست بیمارانی که در انتظار عیادت پزشک هستند، نیاز به حل این معضل به خوبی روشن می‌شود.
