در دهمین روز اعتصاب سراسری رانندگان کامیون و خودروهای سنگین، این حرکت اعتراضی به بیش از ۱۵۲شهر کشور گسترش یافته و جلوه‌‌یی تازه از عزم راسخ مردم و زحمتکشان برای مقابله با ظلم و چپاول رژیم آخوندی را به نمایش گذاشته است.
به‌رغم تهدیدها، سرکوب‌ها و وعده‌های بی‌پشتوانه حاکمیت، کامیون‌داران شجاع در شهرهایی نظیر اصفهان، کرمانشاه، اهواز، سنندج، شیراز، یاسوج، بندرعباس، و ده‌ها شهر دیگر از بارگیری و تردد خودداری کرده و جاده‌ها را به صحنه‌ای از ایستادگی مدنی بدل کرده‌اند.
شورای ملی مقاومت ایران در اطلاعیه‌یی، این اعتصاب را نه‌فقط یک اعتراض صنفی، بلکه بخشی از مبارزه ملی علیه دیکتاتوری دینی حاکم توصیف کرده و آن را «فریاد دادخواهی و حق‌طلبی مردم ایران» خوانده است. به‌رغم سانسور رسمی، تصاویر و ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، خلوتی جاده‌ها و توقف کامل تردد کامیون‌ها در محورهایی چون مهران، سعادت‌شهر و کرمانشاه را نشان می‌دهد.
رانندگان معترض، با شعارهایی چون «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر»، خواستار پایان یافتن ظلم ساختاری و بی‌عدالتی اقتصادی هستند. در بسیاری از مناطق، مردم نیز با تعطیلی مغازه‌ها و پیوستن به اعتصاب، حمایت خود را از این جنبش سراسری اعلام کرده‌اند.
اعتصاب سراسری کامیون‌داران، بار دیگر نشان داد که اتحاد اقشار مختلف جامعه، از کارگران و کشاورزان تا رانندگان و بازاریان، می‌تواند به نماد قدرتمندی از خیزش مردمی علیه رژیم سرکوبگر ولایت فقیه تبدیل شود.
اتحادیه تشکل‌های کامیون‌داران و رانندگان سراسر ایران روز جمعه طی بیانیه‌یی اعلام کردند:
با افتخار اعلام می‌کنیم که اعتصاب بزرگ و تاریخی رانندگان به پشتوانه اتحاد و آگاهی شما عزیزان، اکنون به ۱۵۲شهر گسترش یافته و موج حمایت‌های مردمی از اعتصاب کامیون‌داران هم‌چنان ادامه داشته و پشتوانه اعتصاب مشروع و قانونی ماست.
در حالی که سخنگوی دولت می‌گوید: «نسبت به مطالبات کامیون‌داران خود را موظف به پاسخگویی می‌دانیم» یا قربانی معاون حمل و نقل وزیر راه و شهرسازی می‌گوید: «کرایه رانندگان در اسرع وقت در سریع‌ترین زمان ممکن به رانندگان پرداخت بشه» و انواع و اقسام وعده وعیدهای دیگر، اما باز هم تهدید می‌کنند که اگر برای بارگیری اقدام نکنید؛ از حقوق قانونی خود محروم خواهید شد و رانندگان شریف در همدان و بیجار و سایر شهرها را تحت عنوان «اخلال‌گران امنیت» دستگیر می‌کنند.
پاسخ ما یک کلمه است: ایستادگی تا رسیدن به حداقل حقوق اولیه انسانی و قانونی خود!
این تهدیدها تنها ثابت می‌کند که صدای ما به جایی رسیده که لرزه بر پایه‌های بی‌عدالتی انداخته است. ما توانسته‌ایم صدایمان را به وجدان‌های آگاه برسانیم. امروز آگاهیم، متحد و مصمم ایستاده‌ایم تا کرامت‌مان لگدمال نشود؛ ما ایستاده‌ایم تا نان‌مان را با عزت به خانه ببریم و نه با تحقیر؛ ما ایستاده‌ایم تا وعده‌ها، قانونی و اجرایی شده و تهدیدها، خاموش شوند.
اعتصاب ما تا زمانی که خواسته‌های به‌حق‌مان جامه عمل نپوشد، ادامه خواهد داشت.
