پانتا: آقای رئیس لوین و سناتور مک کین، از امکانی که در اختیار من گذاشته شده تا در مورد خشونتهای ادامه‌دار در سوریه صحبت کنم، تشکر می‌کنم. این تراژدی به‌طور مشروعی نگرانی و خشم دولت و مردم آمریکا و بخش عمده‌یی از جهان را برانگیخته است. در ابتدا می‌خواهم تأکید کنم که رئیس‌جمهور و بخش گسترده‌یی از جامع «جهانی به‌طور صریح و روشنی گفته‌اند که بشار اسد باید همین الآن کشتار و جنایت علیه مردم خود را متوقف کند. او باید کنار برود و اجازه دهد تا انتقال قدرت به فوریت آغاز شود. علاوه بر این به‌خاطر نقض مستمر حقوق‌بشر، هر دولتی که به‌طور خودسرانه مردم خود را بکشد، مشروعیت خود را از دست می‌دهد. این رژیم مشروعیت خود و حق حکومت در این کشور را از دست داده است. وضعیت ایجاب می‌کند که جامعه جهانی واکنش نشان دهد. به همین خاطر ایالات متحده در رأس جامعه جهانی اقدام به تلاشهایی برای فشار گذاشتن روی اسد که خشونتها علیه مردم سوریه را متوقف کند و کنار برود، کرده است. متأسفانه این وضعیت اسفبار یک پاسخ ساده ندارد…
من دیدگاههای دولت (آمریکا) را در مورد سوریه و اقدامات ما در واکنش به این خشونتها توضیح می‌دهم. بحران در سوریه به‌طور روشنی بخشی از یک دگردیسی بزرگتری است که بیش از یک سال است، جهان عرب را در برگرفته و تغییر داده است. تغییراتی که ما شاهد آن بودیم، خودش را به شکلهای مختلفی نشان داده است. برخی اوقات از طریق تظاهرات مسالمت‌آمیز و مذاکرات با هدف قرار دادن یک دولت مسئول‌تر، و در برخی موارد دیگر نیز خودش را به‌صورت قیامهای خشونت‌آمیز و سرکوبهای بی‌رحمانه توسط رژیمهای سرکوبگر نشان داده است. بسیاری از کشورها تحت تأثیر این تغییرات قرار گرفته‌اند…
هدف کشورهای ما باید این باشد که کاری کنیم که مردم در این منطقه در صلح و موفقیت زندگی کنند. دولت آمریکا تلاش کرده است که هر کار ممکنی که می‌تواند را بکند، تا روند آینده اوضاع در خاورمیانه را شکل دهد. ولی هر مورد برای هر کشور به‌لحاظ سیاسی، جغرافیایی و تاریخی ویژه است و نیاز به واکنش خاص خودش را دارد. در منطقه‌یی بحرانی و پیچیده مانند خاورمیانه، نمی‌توان یک دستورالعمل یکسان را دنبال کرد.
به هرحال از همان اول سیاست ما بر سه محور اصلی استوار بوده است.
اول: ما با خشونت و سرکوب توسط رژیمها علیه مردمشان مخالف هستیم.
دوم: ما از برخورداری از حقوق بین‌المللی توسط همه حمایت کرده‌ایم. حق بیان، حق برگزاری اجتماع صلح آمیز، حق داشتن عقیده و مذهب، ممنوعیت تبعیض و حق رأی دادن در انتخابات مشروع که خواسته رأی‌دهندگان را نمایندگی کند و،
سوم: ما از اصلاحات سیاسی و اقتصادی حمایت می‌کنیم تا بتواند خواسته‌ها و آرزوهای مشروع مردم در سراسر منطقه را برآورده کند.
این اصول پایه‌یی، واکنش ما را در تونس، مصر، لیبی و اکنون در سوریه شکل داده است. خشونت در این کشور به‌شدت نگران و خشمگین کننده شده است. همان‌طوری که وزیر کلینتون گفته است، ”رژیم اسد به همه اخطارها پشت کرده و همه موقعیتها را نادیده گرفته و تمامی توافقات را شکسته است“. ما یک اجماع بین‌المللی را پیش می‌بریم تا خشونتها و بیرحمیهای اسد خاتمه یابد و یک انتقال قدرت دموکراتیک در سوریه شروع شود. ولی چین و روسیه مستمراً قطعنامه‌های شورای امنیت را از به اجرا درآمدن باز داشته‌اند. مجمع عمومی ملل‌متحد از طرح انتقال قدرت توسط اتحادیه عرب حمایت کرده و یک پیام روشنی از جامعه جهانی داد که رژیم اسد مشروعیت خود را از دست داده است.
تمرکز دولت آمریکا اکنون روی این است که اجماع بین‌المللی در راستای چهار محور به‌عمل تبدیل شود.
اول: ما داریم کار می‌کنیم تا انزوای دیپلوماتیک و اقتصادی رژیم اسد افزایش یابد و کشورهای دیگر را تشویق می‌کنیم تا به آمریکا و اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب در اعمال تحریم علیه رژیم اسد بپیوندند. این تحریمها تأثیر قابل توجهی روی اسد داشته‌اند.
دوم: ما داریم کمکهای فوری انسان‌دوستانه برای مردم سوریه فراهم می‌کنیم. تعهد ابتدایی ما در این کمکها از ده میلیون دلار شروع می‌شود. و داریم تلاش می‌کنیم که این کمکها گسترش یابد.
سوم: ما داریم با گروه ”دوستان سوریه“ و گروه‌های دیگر کار می‌کنیم تا اپوزیسیون را تقویت کنیم و گروه‌های مختلف مخالف را تشویق نماییم تا متحد شوند و یک نقشه مسیر برای انتقال مسالمت‌آمیز و منظم به سوی یک دولت دموکراتیک ترسیم نمایند. دولتی که حقوق همه مردم سوریه را محترم شمرده و آن را به‌رسمیت بشناسد، شامل حقوق اقلیتها.
و چهارم: ما تمامی اقدامات احتمالی افزوده را که می‌تواند با کمک همتایان بین‌المللی‌مان برداشته شود، بررسی می‌کنیم تا از مردم سوریه حفاظت کنیم و خشونتها را خاتمه دهیم و ثبات منطقه را تضمین نماییم. این، شامل یک گزینه بالقوه نظامی در صورت لزوم نیز می‌شود.
این روش توانسته است فشار قابل توجهی روی رژیم اسد بگذارد. ولی باید تأکید کرد که یک راه‌حل سریع و ساده به این بحران وجود ندارد. ما معتقدیم که بهترین راه‌حل به این مسأله یک انتقال قدرت صلح آمیز، سیاسی و دموکراتیک که توسط مردم سوریه انجام شود، باشد. همین راه‌حل توسط اتحادیه عرب نیز پیشنهاد شده است. ما معتقدیم که شانس رسیدن به این هدف هنوز وجود دارد. هرچند ما هیچ‌گونه اقدامی را در آینده منتفی نمی‌کنیم، در حال حاضر دولت آمریکا روی روشهای دیپلوماتیک و سیاسی، به جای دخالت نظامی متمرکز است…
ابتدا: ما اقدامات زیر را انجام می‌دهیم تا بتوانیم اجماع چند جانبه بین‌المللی برای هرگونه اقدامی که باید اتخاذ شود را ایجاد کنیم.
دوم: ما باید حمایت روشن و صریح جهان عرب را در این راه داشته باشیم.
سوم: دولت آمریکا به تلاشهای بین‌المللی، خصوصاً در جاهایی که آمریکا سرمایه و منابع ویژه دارد و می‌تواند برای استفاده مهیا کند، به‌طور قابل ملاحظه‌یی در اختیار جامعه بین‌الملل قرار می‌دهیم.
چهارم: باید برای هر اقدامی که می‌خواهیم اتخاذ کنیم، پایه و اساس روشن قانونی داشته باشیم.
و پنجم: تمامی گزینه‌ها را روی میز داشته باشیم. ولی این را هم بدانیم که محدودیتهایی در گزینه نظامی وجود دارد. خصوصاً در رابطه با پیاده کردن نیرو روی زمین… .
... اجازه بدهید سخنانم را با اشاره خلاصه به منافع استراتژیک آمریکا در سوریه و منطقه به پایان ببرم.
ثبات سوریه برای منطقه حیاتی است. برای ترکیه، لبنان، عراق و اسرائیل. همه این کشورها و آمریکا منافع قوی در ممانعت از ایجاد یک بحران انسان‌دوستانه در سوریه دارند. ولی شاید بیش از هر چیز دیگر باید گفت که سوریه یک پایه اصلی برای رژیم ایران در منطقه است. همان‌طوریکه سناتور مک‌کین گفت، سوریه تنها کشور متحد رژیم ایران در منطقه است و برای رژیم ایران حیاتی است که شبه‌نظامیان را در سراسر منطقه که اسراییل و ثبات منطقه را تهدید می‌کنند، حمایت کند.
ناآرامی در سوریه به‌طور عظیمی موقعیت رژیم ایران در منطقه را تضعیف کرده است. روشن است که با ضعیف شدن بیشتر اسد، رژیم ایران نیز در آینده بیشتر ضرر خواهد کرد. همان‌طوری که گروههایی مانند حماس از رژیم اسد فاصله گرفتند، رژیم ایران به سرعت تبدیل به تنها حامی رژیم اسد در منطقه شده است. این دورویی رژیم ایران را به جهان نشان می‌دهد. من نمی‌توانم پیش‌بینی کنم که این وضعیت بحرانی در سوریه چگونه ختم خواهد شد، ولی ایالات متحده تصریح کرده است که ما در کنار مردم سوریه قرار خواهیم داشت و باید بدانند که جامعه جهانی نه میزان رنج و عذاب آنها را دست‌کم گرفته و نه صبر و پایداری آنها را نادیده گرفته است. همه ما آرزو می‌کنیم که یک راه‌حل روشن و بدون ابهامی برای تأثیر گذاشتن روی اوضاع در سوریه وجود می‌داشت. ولی متأسفانه این‌طور نیست. این یک بهانه نیست، یک واقعیت است. تنها راه روشن آینده ما این است که با اراده راسخ و مصمم به همراه جامعه جهانی برای یافتن راه‌حلی برای این‌که سوریه را به مردم سوریه بازگردانیم، تلاش کنیم.
متشکرم
