دیکتاتوری آخوندی، به‌منظور جلب پشتیبان، میلیاردها دلار از ثروت منابع و مردم ایران را به دولت چین سرازیر می‌کند.
یک رسانه حکومتی درباره قرارداد ننگینی که آن را «قرارداد ترکمانچای ارزی با چین» عنوان کرده، نوشت:
سرانجام بعد از گذشت سه سال، جزئیات یکی از زیان بارترین قراردادهای اقتصادی بعد از انقلاب، با کشور چین برملا شد. سه سال قبل مطابق با یک قرار داد عجیب، دولت ایران درآمد حاصل از فروش نفت را نزد دولت چین می‌گذارد تا به‌عنوان پشتوانه ال سیهای خرید کالای چینی برای ایران استفاده گردد.
این رسانه حکومتی درباره این حاتم بخشی می‌نویسد: یکی از نکات تاسف‌بار در این قرارداد، این بوده است که دولت چین، برای گشایش ال سی یا فروش نسیه کالا به ایران، در حالی‌که پول نقد ایران به‌عنوان پشتوانه در اختیار آن است، اقدام به دریافت بیمه از ایران می‌کند که امری عجیب و کم سابقه در بانکداری جهان است. این مبلغ در سالهای قبل 4 درصد بوده و احتمالاً در شرایط فعلی به دو برابر این رقم افزایش یافته است که در مقیاس کلی میلیاردها دلار می‌شود.
به بیان دیگر، 25میلیارد دلار از سرمایه کشور طبق این قرارداد در اختیار دولت چین می‌باشد، اما به جای پرداخت سود به ایران، از ایران مبالغ سنگینی به‌عنوان بیمه و ریسک دریافت می‌شود. برای مشخص شدن ابعاد زیان کشور از محل این قرارداد، تنها به ذکر این نکته بسنده می‌کنیم که اگر این مبلغ هنگفت به جای سپرده گذاری نزد برادران چینی به خرید طلا اختصاص یافته بود، طی این مدت ارزش آن چندین برابر شده بود و علاوه بر آن که اصل 25میلیارد دلار موجود بود، حدود 50میلیارد دلار دیگر که یارانه دو سال مردم است، سود عاید ایران شده بود.
یک رسانه حکومتی درباره قرارداد ننگینی که آن را «قرارداد ترکمانچای ارزی با چین» عنوان کرده، نوشت:
سرانجام بعد از گذشت سه سال، جزئیات یکی از زیان بارترین قراردادهای اقتصادی بعد از انقلاب، با کشور چین برملا شد. سه سال قبل مطابق با یک قرار داد عجیب، دولت ایران درآمد حاصل از فروش نفت را نزد دولت چین می‌گذارد تا به‌عنوان پشتوانه ال سیهای خرید کالای چینی برای ایران استفاده گردد.
این رسانه حکومتی درباره این حاتم بخشی می‌نویسد: یکی از نکات تاسف‌بار در این قرارداد، این بوده است که دولت چین، برای گشایش ال سی یا فروش نسیه کالا به ایران، در حالی‌که پول نقد ایران به‌عنوان پشتوانه در اختیار آن است، اقدام به دریافت بیمه از ایران می‌کند که امری عجیب و کم سابقه در بانکداری جهان است. این مبلغ در سالهای قبل 4 درصد بوده و احتمالاً در شرایط فعلی به دو برابر این رقم افزایش یافته است که در مقیاس کلی میلیاردها دلار می‌شود.
به بیان دیگر، 25میلیارد دلار از سرمایه کشور طبق این قرارداد در اختیار دولت چین می‌باشد، اما به جای پرداخت سود به ایران، از ایران مبالغ سنگینی به‌عنوان بیمه و ریسک دریافت می‌شود. برای مشخص شدن ابعاد زیان کشور از محل این قرارداد، تنها به ذکر این نکته بسنده می‌کنیم که اگر این مبلغ هنگفت به جای سپرده گذاری نزد برادران چینی به خرید طلا اختصاص یافته بود، طی این مدت ارزش آن چندین برابر شده بود و علاوه بر آن که اصل 25میلیارد دلار موجود بود، حدود 50میلیارد دلار دیگر که یارانه دو سال مردم است، سود عاید ایران شده بود.
