عفو بین‌الملل اعلام کرد: مقامات رژیم ایران مشغول یک سرکوب وحشیانه اعتراضات سراسری هستند که از روز ۱۵نوامبر آغاز شد، هزاران تن از معترضان دستگیر شدند تا مانع اعتراض آنها به سرکوب بیرحمانه شوند. مقامها و مسئولان رژیم، به جای ادامه دادن به‌عملیات سرکوب وحشیانه، باید همه‌ٔ کسانی را که خودسرانه بازداشت شده‌اند بی‌درنگ و بدون قید و شرط آزاد کنند».
فیلیپ لوتر مدیر تحقیقات خاورمیانه سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید: «جامعهٔ جهانی باید دست به اقدامات فوری بزند، از جمله این‌که یک نشست ویژه در شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در مورد وضعیت ایران برگزار کند و رأی به تأسیس یک مکانیسم تحقیقاتی بین‌المللی دهد تا درباره موارد کشتار غیرقانونی معترضان و موج هولناک دستگیریها، ناپدیدسازیهای قهری و شکنجه‌ٔ بازداشت شدگان تحقیقات صورت گیرد و مقامات مسئول پاسخگو نگه داشته شوند.
عفو بین‌الملل می‌نویسد: روایتهای شاهدان عینی و شواهد ویدئویی، از آن حکایت دارد که برخی از بازداشت شدگان،با ضرب و شتم و شلاق، مورد شکنجه و رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی قرار گرفته‌اند.
منابع موثق به عفو بین‌الملل اطلاع داده‌اند که صدهاتن از بازداشت شدگان، از جمله نوجوانان، با کامیون به زندان رجایی شهر کرج انتقال داده شده‌اند. به گفته این منابع، به بازداشت شدگان دست بند و چشم‌بند زده بودند، و نیروهای امنیتی این افراد را مرتباُ و به‌طور روزانه با مشت و لگد و باتون و شلاق مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.
قربانیان و شاهدان عینی هم‌چنین به عفو بین‌الملل گفته‌اند که نیروهای امنیتی با یورش به بیمارستانها و مراکز درمانی در نقاط مختلف کشور، معترضان مجروح شده را دستگیر کرده و به بازداشتگاهها برده‌اند و آنها را از مراقبتهای پزشکی که برای حفظ جانشان حیاتی است، محروم کرده‌اند.
فرد دیگری که به‌دلیل اصابت گلوله به شکمش در بیمارستانی در استان البرز بستری بوده و به هنگام ترخیص از بیمارستان مأموران لباس‌شخصی او را بازداشت کرده‌اند، پس از آزادی به عفو بین‌الملل گفت افراد زیادی را در بازداشتگاه دیده است که «گلوله خورده بودند یا جراحتهای دیگری داشتند.»
فیلیپ لوتر می‌گوید: «مقامها و مسئولان موظف‌اند از تمام بازداشت شدگان در مقابل شکنجه و سایر بدرفتاریها محافظت کنند. با توجه به رواج سازمان یافته‌ٔ شکنجه در ایران،ضرورت دارد که مقامها فوراً دسترسی مستقیم کار شناسان و گزارشگران ویژه‌ٔ سازمان ملل به بازداشتگاهها و زندانهای ایران را فراهم کنند تا آنها تحقیقات مستقل انجام دهند».
عفو بین‌الملل تحت عنوان «ناپدیدسازی قهری و حبس بدون ارتباط با دنیای خارج» می‌افزاید: در دهها مورد از گزارشهایی که در اختیار عفو بین‌الملل قرار گرفته اذعان شده است که بازداشت شدگان از زمان دستگیریشان ارتباط بسیار محدودی با خانواده‌های خود داشته‌اند یا اصلاً ارتباطی نداشته‌اند؛ برخی از بازداشت شدگان در وضعیتی نگهداری می‌شوند که مطابق قوانین بین‌المللی، مصداق جرم «ناپدیدسازی قهری» است
فیلیپ لوتر می‌گوید: «جامعهٔ جهانی در شرایطی که مقامها و مسئولان ایران برای پیشبرد اهداف سرکوبگرایانه‌شان و خفه‌کردن صداهای معترض، در حال ارتکاب نقض گسترده‌ٔ حقوق‌بشر هستند، نباید ساکت و بی‌اعتنا بماند».
