سخنرانیهای
استفن هارپر – نخست‌وزیر کانادا (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵)
اندا کنی-نخست وزیر پیشین جمهوری ایرلند
عبدالله هوتی – نخست‌وزیر کوزوو (۲۰۲۱)
استفن هارپر – نخست‌وزیر کانادا (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵)
اعتراضات اخیر در ایران که توسط زنان رهبری شده
بسیار بالاتر از یک جنبش فمینیستی علیه حجاب است
این اعتراضات ریشه در بیش از ۴۰سال مقاومت سازمان‌یافته دارند
و زنانی مانند خانم مریم رجوی نقش اصلی را ایفا می‌کنند
من امضاکنندهٔ نامهٔ سرگشاده‌یی هستم
که بیش از ۱۰۰رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رهبر پیشین از سراسر جهان
از آن حمایت می‌کنند
که سیاستهای جامعی را به‌همهٔ دولتها در مورد ایران ارائه می‌کند
و حلقه مفقودهٔ سیاست غرب را در قبال ایران برجسته می‌کند
که ناتوانی در برقراری ارتباط با مقاومت سازمان‌یافتهٔ ایران است
اعتراضات در ایران رو به‌آینده است نه بازگشت به‌گذشته
مردم ایران خواهان پایان دادن به‌دیکتاتوری مذهبی خامنه‌ای و رئیسی هستند
اما به‌هیچ‌وجه خواستار احیای دیکتاتوری سلطنتی شاه نیستند
هرگز پروپاگاند این رژیم را باور نکنید که در کشورهای غربی تکرار می‌شود
که تنها آلترناتیو برای این رژیم هرج و مرج است
آلترناتیو مناسبی برای این رژیم وجود دارد
استفن هارپر – نخست‌وزیر کانادا (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵):
پرزیدنت رجوی، میهمانان محترم از سراسر جهان، خانم‌ها و آقایان، دوستان؛
آیا عالی نیست که در اینجا حضور داریم و این‌بار تهدیدهای حکومت تروریستی حاکم بر تهران نتوانسته اجلاس ایران آزاد۲۰۲۳ را تعطیل کند؟
دوستان، امروز می‌خواهم ۳پیام را با شما در میان بگذارم. اولین پیام این است که مردم ایران هم‌چنان نشان می‌دهند که خواهان آن هستند که در یک کشور آزاد و دموکراتیک زندگی کنند. آنها این‌را بار دیگر در موج اخیر اعتراضاتی که از شهریور گذشته آغاز شد و تا امروز ادامه دارد نشان داده‌اند. با وجود سبعیت رژیم، کشته‌شدن صدها نفر، زندانی‌شدن هزاران نفر، مردم ایران بار دیگر به‌خیابان‌ها آمده‌اند و خواستار پایان دادن به‌دیکتاتوری دینی شده‌اند؛ و آن‌قدر مصمم هستند که مخالفتشان با حکومت (خامنه‌ای) را بیان کنند که خانه اجدادی بنیان‌گذار رژیم خمینی را به‌آتش کشیدند. این بیانگر این است که آنها چه‌قدر مصمم هستند.
دوستان، این دور اعتراضی اخیر توسط زنان ایران رهبری شده است؛ اما واضح است که این اعتراضات، بسیار بیشتر از یک جنبش فمینیستی علیه حجاب است. آنها ریشه در بیش از ۴۰سال مقاومت سازمان‌یافته دارند و زنانی مانند خانم مریم رجوی نقش اصلی را ایفا می‌کنند؛
زیرا زنان ایران از دیرباز دریافته‌اند که حقوق و برابری و حتی شخصیت انسانی آنها فقط با سرنگونی رژیم و ایدئولوژی قرون‌وسطایی آن تحقق می‌یابد؛
و نکتهٔ مهم دیگر، این اعتراضات رو به‌آینده است، نه بازگشتی به‌گذشته. آنها خواهان پایان دادن به‌دیکتاتوری مذهبی خامنه‌ای و رئیسی هستند، اما به‌هیچ‌وجه خواستار احیای دیکتاتوری سلطنتی شاه نیستند.
همان‌طور که گفتم مردم ایران خواستار یک کشور آزاد، مطابق قانون اساسی و دموکراتیک هستند. این اولین پیام من است.
پیام دوم من این است، دوستان، تغییر در دسترس است. این پروپاگاند را باور نکنید که می‌گویند رژیم به‌خوبی ریشه دوانده. متأسفانه، این خط صرفاً از سوی رژیم نیست، بلکه هم‌چنین به‌کرات از سوی به‌اصطلاح کارشناسان سیاست‌گذاری در غرب مطرح می‌شود؛ و اجازه بدهید یک لحظه در مورد آن صحبت کنم. من مطمئنم معاون رئیس‌جمهور پنس و بسیاری دیگر نیز در اینجا که مانند من برخی از تجربیات مشابه را در مقامات عالی در یک کشور غربی داشته‌اند، می‌توانند آنچه را که می‌خواهم به‌شما بگویم، برایتان بازگو کنند. می‌دانید، شما با تحلیلگرانی مواجه می‌شوید که در برخی حوزه‌های سیاست خارجی مطالعات خوبی دارند؛ اما به‌دلیل چارچوبهای فکری معیوب، آنها پیوسته در مورد آنچه در روابط خارجی رخ خواهد داد، قضاوت غلطی می‌کنند. یکی از آن قضاوت‌های غلط مداوم این است که به‌نحوی شدید به‌قدرت رژیم‌هایی که با زور مطلق حکومت می‌کنند پر بها می‌دهند و قویاً به‌شکنندگی اجتناب‌ناپذیر چنین رژیم‌هایی کم بها می‌دهند و دائماً از آن شگفت‌زده می‌شوند.
در واقع، دولتهای غربی امروز دارند همان اشتباهی را در رابطه با ایران مرتکب می‌شوند که در دههٔ ۱۹۷۰ مرتکب شدند. در آن زمان، دولتهای ما به‌ما اطمینان می‌دادند که رژیم شاه در قدرت مطلق است و کاملاً اوضاع را تحت‌کنترل دارد. اجازه بدهید چند مثال بزنم. در یک شام دولتی در سال۱۹۷۷، جیمی کارتر، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، ایران تحت حاکمیت شاه را و نقل‌قول می‌کنم، به‌عنوان «جزیرهٔ ثبات» در منطقه‌یی آشفته توصیف کرد. یک‌سال بعد، حتی اطلاعات مرکزی آمریکا گزارش داد و من نقل‌قول می‌کنم، ایران در وضعیت انقلابی و حتی قبل از انقلاب نیست. ۵ماه پس از آن، رژیم شاه بدون هیچ اثری از آن، از صحنه حذف شده بود؛ و دوستان، رژیم آخوندها بسیار آسیب‌پذیرتر از آن است که رژیم شاه بود. سبع‌تر است، ناکارآمدتر است و از درون عمیقاً پوسیده است. فساد در سراسر نظام تا بالاترین سطوح بیداد می‌کند. فقر در حال افزایش است. به‌گفتهٔ رسانه‌های حکومتی در ایران، انتظار می‌رود به‌زودی تورم به ۱۰۰درصد برسد. به‌طور خلاصه، ایران در وضعیت انفجاری قرار دارد. این دقیقاً مانند یک بشکهٔ باروت است که می‌تواند هر روز با چکاندن هر ماشه‌یی منفجر شود. به‌یاد داشته باشید، یک‌بار دیگر به‌یاد داشته باشید که هیچ‌یک از به‌اصطلاح کارشناسان غربی پیش‌بینی نکرده بودند که مرگ یک زن جوان، مهسا امینی، منجر به‌اعتراضات سراسری پایدار شود.
پیام سوم من، دوستان، این است که همیشه به‌یاد داشته باشید که آلترناتیو مناسبی برای این رژیم وجود دارد. هرگز پروپاگاند این رژیم را باور نکنید که بارها و بارها در کشورهای غربی تکرار می‌شود که تنها آلترناتیو برای این رژیم، هرج و مرج است. از آنها می‌پرسم، واقعاً چگونه تغییر وضعیت موجود در ایران می‌تواند بدتر باشد؟ چگونه ممکن است چیزی بدتر از یک رژیم مذهبی با یک ایدئولوژی ویرانگر باشد که بی‌امان به‌دنبال سلاحهای اتمی است و آشکارا کشورهایی را فهرست می‌کند که می‌خواهد آنها را از روی زمین محو کند؟ آیا می‌تواند از این هم بدتر بشود، واقعاً؟ چگونه می‌تواند بدتر از رژیمی باشد که با هزینهٔ هنگفت از رنج مردم، تروریسم و جنگ را از سوریه گرفته تا لبنان و یمن و عراق و فراتر از آن تأمین مالی می‌کند؟ آیا می‌تواند از این هم بدتر بشود، واقعاً؟ دوستان تنها سیاست واقع‌بینانه در برخورد با این رژیم، ترس و ضعف نیست، قاطعیت است و قدرت،
کاهش تحریم‌ها نیست، بلکه تشدید آنها است. پذیرفتن نقض حقوق‌بشر نیست، محکوم کردن آن است. توجیه اعمال نهادهای رژیم نیست، بلکه لیست‌گذاری آنها به‌عنوان عوامل تروریستی است. دستیابی به‌یک توافق اتمی بی‌اثر و رقت‌انگیز نیست، بلکه این است که به‌رژیم بفهمانیم جاه‌طلبیهای اتمیش هرگز قابل‌تحمل نخواهد بود؛
و دوستان، تقویت روابط با این رژیم منحوس نیست، بلکه اقدامی است که دولت من در کانادا انجام داد، یعنی تعطیل‌کردن سفارتخانه‌های رژیم در سراسر جهان.
دوستان، همان‌طور که قبلاً به‌شما گفتم، من اینجا نیستم تا به‌مردم ایران بگویم که دولت آنها چه کسی باید باشد. این چیزی است که آنها باید در یک انتخابات آزاد دربارهٔ آن تصمیم بگیرند؛ اما آلترناتیوهایی وجود دارد. من امضاکنندهٔ نامهٔ سرگشاده‌یی هستم که بیش از ۱۰۰رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رهبر پیشین از سراسر جهان از آن حمایت می‌کنند که سیاستهای جامعی را به‌همهٔ دولتها در مورد ایران ارائه می‌کند. حلقه مفقوده سیاست غرب را در قبال ایران برجسته می‌کند؛ یعنی ناتوانی در برقراری ارتباط با مقاومت سازمان‌یافتهٔ ایران و حمایت از آلترناتیوهای مناسب برای رژیم است. زمان آن فرا رسیده است که به‌دهه‌ها سکوت و انفعال جامعهٔ بین‌المللی پایان بدهیم که به‌فرهنگ خشونت و مصونیت از مجازات در میان آخوندها و سرسپردگان آنها دامن زده است. زمان آن فرا رسیده است که سران جمهوری اسلامی را به‌خاطر جنایاتشان مورد حسابرسی قرار بدهیم.
زمان آن است که در همبستگی با مردم ایران درخواست آنها برای یک حکومت آزاد، با جدایی دین و دولت و دموکراتیک بایستیم. دوستان، این همان آینده‌یی است که شما، شورای ملی (مقاومت) ایران، به‌طور مداوم و خستگی‌ناپذیر از آن دفاع کرده‌اید؛ تعهدی برای انتخابات آزاد، آزادی تجمع و بیان، کثرت‌گرایی و حاکمیت‌قانون، حقوق‌بشر و برابری زن و مرد، جدایی دین و دولت و خودمختاری ملیت‌های ایران و طبعاً یک کشور غیراتمی که با جهان در صلح است.
این دیدگاه شما است و ارزش آن‌را دارد که برایش بجنگید. این دیدگاه اکثریت عظیم مردم ایران است. آنها می‌فهمند که این رژیم تجسم تحریفی از سنت‌های بزرگ اسلامی و ایرانی کشور ایران است. در حالی‌که شما به‌نبردتان برای این دیدگاه آلترناتیو ادامه می‌دهید،
لطفاً بدانید که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان در کنار شما ایستاده‌اند و خواهان تحقق همان آینده بهتر برای ایران، همسایگان آن و جهان هستند. تشکر دوباره از شما که من را همراه خود دارید.
اندا کنی-نخست وزیر پیشین جمهوری ایرلند
قبل از این‌که به‌اینجا بیایم توسط سفارت رژیم ایران با من تماس گرفتند
تا به‌من بگویند که قرار است با تروریستها و اعضای یک فرقه ملاقات کنم
آیا این اتفاقات در برابر چشمان جهانیان رخ می‌دهد
همیشه راهی برای یک دنیای بهتر وجود دارد
همیشه امید برای یک آلترناتیو بهتر وجود دارد
و برنامهٔ ۱۰ماده‌یی شما خانم رجوی مبنای آن ایران جدید است
اندا کنی – نخست‌وزیر جمهوری ایرلند (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷)
خانم رجوی، شما ظرفیت خارق‌العاده‌یی در ارائه صبر از خود نشان می‌دهید. همهٔ این‌ها در سیاست برای شما ضروریست. بسیار عالی. از شما، سناتور چمبرز و هیأت ایرلندی تشکر می‌کنم، به‌خاطر سخنانتان و کاری که در سنا و پارلمان ایرلند در رابطه با ایران انجام می‌دهید و انجام داده‌اید. من قویاً به‌حقوق مردم ایران و هر ملت دیگری برای زندگی در یک جمهوری مبتنی بر جدایی دین و دولت و دموکراتیک معتقدم که در آن هیچ فردی، صرف‌نظر از دین و حق موروثی، هیچ امتیازی بر دیگران نداشته باشد.
من از ایرلند آمده‌ام. من یک مسیحی هستم. هرگز در ایران نبودم. اما چیزی در مورد وضعیت شما می‌دانم. من با مجازات اعدام مخالفم و یکی از اعضای کمیسیون بین‌المللی علیه مجازات اعدام هستم. کشور من که سال‌ها پیش این‌را لغو کرد، به‌زودی به‌گروه حمایت از اعضا علیه مجازات اعدام خواهد پیوست.
من هم‌چنین نامه‌های نخست‌وزیران پیشین را در این زمینه امضا کردم. این سیاره‌یی که ما در آن زندگی می‌کنیم با چالشهای بسیاری روبه‌رو است.
تغییرات آب و هوایی، فقر، قحطی، بیماری، مناطق درگیری و جنگ، انفجار جمعیتی، نسل‌کشی، بی‌سوادی و جهل و بسیاری از مشکلات دیگر که تنها با همکاری و راه‌حل‌های مدرن قابل‌حل است. متأسفانه، میلیون‌ها نفر تحت رژیم‌های وحشیانه دیکتاتوری خودکامه و حکومت مذهبی قاتل زندگی می‌کنند.
ایران یک نمونه است و من می‌دانم که مردم ایران چنین فلسفه‌یی را رد می‌کنند. راهپیمایی به‌سوی آزادی و دموکراسی و حقوق برابر هرگز آسان نیست. چنین نخواهد بود و برای مردم ایران نیز چنین نبوده است.
کارزار نلسون ماندلا برای پایان دادن به‌رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی به‌مدت ۲۷سال طول کشید تا این‌که به‌حق میلیون‌ها نفر از مردم آفریقای جنوبی برای رأی‌دادن در انتخابات آزاد دست یافت.
دادگاه آبان که اعتراضات سال۱۳۹۸ را بررسی می‌کرد، رأی خود را در اول نوامبر سال گذشته صادر کرد. یافته‌های آن به‌این موضوع توجه دارند که به‌اتفاق و بدون هیچ تردیدی ثابت شده است که حکومت ایران و نیروهای امنیتی آن، طرحی را برای ارتکاب جنایات علیه بشریت از قبیل قتل، حبس، ناپدیدسازی اجباری، شکنجه و خشونت جنسی به‌منظور سرکوب اعتراضها و پنهان‌کردن جنایات طراحی و اجرا کردند.
به‌این فکر کنید که قبل از این‌که به‌اینجا بیایم توسط سفارت (رژیم) ایران با من تماس گرفتند تا به‌من بگویند که قرار است با تروریستها و اعضای یک فرقه ملاقات کنم، آیا این اتفاقات در برابر چشمان جهانیان رخ می‌دهد؟ چرا رژیم ایران به‌تعهدات بین‌المللی خود بر اساس کنوانسیونهای حقوق کودک و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی عمل نمی‌کند؟ این یافته‌ها ایرانی چیزی را ارائه نمی‌دهد که رژیم بتواند به‌آن افتخار کند. هم‌چنین کمک مالی به‌تروریستها در منطقه برای اعمال بی‌ثباتی، باعث نمی‌شود که رژیم ایران به‌آن افتخار کند
اما این رژیم دچار جنون بیشتر، وحشی‌تر، خشن‌تر و خطرناک‌تر خواهد شد تا قبل از این‌که شکست بخورد و شکست خواهد خورد و در مقابل حمایت قاطع میلیون‌ها ایرانی از جهت‌گیری جدید برای ایران شکست خواهد خورد که نمی‌ترسند در تظاهرات برای خواسته‌های مشروع خود ایستادگی کنند.
چند نفر حاضرند این کار را در مقابل نیروی پلیسی انجام بدهند که از بالا دستور می‌دهد تا هیچ‌گونه نرمشی نشان ندهند؟ و زمانی که این رژیم سقوط کند، به‌اندازه فرو ریختن دیوار برلین ناگهانی خواهد بود و نیز مثل سرنگونی رژیم منفور ۳۷سالهٔ چاووشسکو در رومانی.
آن‌وقت باید به‌رهبران واقعی، رهبران واقعی، جوانان ایران فرصت داده شود و هیچ وقفه‌ای ایجاد نشود تا روند دیگری امکانپذیر نباشد.
آنها در این صورت منافع یک دولت دموکراتیک با جدایی دین و دولت را خواهند دید. شما یک کشور جدید، یک شروع جدید و یک چشم‌انداز جدید و غرورآفرین خواهید داشت که پیام ایران در مورد زندگی و زیستن خواهد بود، نه مرگ و ویرانی. جایی که موسیقی و خندهٔ کودکان در مدارس و خانه‌هایی شنیده می‌شود که ترس و دلهره آنها را مهار نمی‌کند. و جایی که مردان و زنان جوان می‌توانند رویاها و آرزوهای خود را در ساختار مبتنی بر جدایی دین و دولت و دموکراتیک ایران دنبال کنند
پس بگذارید مردم ایران را با این تفکر ترک کنم: همیشه راهی برای یک دنیای بهتر وجود دارد. همیشه امید برای یک آلترناتیو بهتر وجود دارد و برنامهٔ ۱۰ماده‌یی شما مبنای آن ایران جدید است.
این پیام امید به‌بهترین‌وجه در سخنان یکی از شاعران مشهور ما، شیموس هینی، برنده جایزه نوبل، در شعر درمان در تروا، آورده شده، جایی که او می‌گوید: تاریخ می‌گوید، این‌طرف گور امیدوار نباش. اما یک‌بار در طول زندگی، موج عدالت‌طلبی می‌تواند برخیزد و امید و تاریخ به‌نظم کشیده شود. تو آن موج جزر و مدی، شجاعتت را حفظ کن، به‌سفرت ادامه بده و ایران، دوباره سربلند خواهد شد. متشکرم.
عبدالله هوتی – نخست‌وزیر کوزوو (۲۰۲۱)
جهان دموکراتیک، نه‌تنها با آنچه در کشورهای خود انجام می‌دهیم
بلکه با تحمل آنچه در دیگر نقاط رخ می‌دهد تعریف می‌شود
پس همهٔ ما باید در حمایت از خانم رجوی متحد باشیم
ما اکنون شاهد یک کارزار گستردهٔ حمایت بین‌المللی هستیم
عبدالله هوتی – نخست‌وزیر کوزوو (۲۰۲۱)
خانم‌ها و آقایان، خانم رجوی، برای من افتخار بزرگی است که برای این حضار برجسته سخنرانی کنم و هم‌چنین از جانب کوزوو بخشی از تلاش‌های جهان دموکراتیک برای حمایت از مردم ایران در برقراری دموکراسی باشم.
ترجیح می‌دهم این رژیم حاکم را یک حادثهٔ ناگوار در تاریخ بزرگ مردم ایران بدانم و عزم آنها را بسیار تحسین می‌کنم برای مقاومت و آزادی و عدالت‌خواهی.
مقامات محترم، ما، جهان دموکراتیک، نه‌تنها با آنچه در کشورهای خود انجام می‌دهیم تعریف می‌شویم، بلکه با تحمل آنچه در دیگر نقاط رخ می‌دهد تعریف می‌شویم. پس همهٔ ما باید در حمایت از خانم رجوی متحد باشیم.
خانم‌ها و آقایان، به‌رغم سرکوب رژیم، هم‌چنان شاهد مقاومت مردم شجاع ایران هستیم. در خارج، ما شاهد یک کارزار گستردهٔ حمایت بین‌المللی هستیم. واضح است که شتاب برای تغییر در حال واقع‌شدن است. اینک بر این باورم که زمان آن فرا رسیده است که رهبری دموکراتیک ایران به‌وضوح نشان بدهد که چگونه جامعهٔ ایران پس از تغییر رژیم سازمان‌دهی خواهد شد و چه تضمین‌هایی در قانون اساسی برای حمایت از حقوق‌بشر و دموکراسی در نظر گرفته خواهد شد.
خانم‌ها و آقایان، من از کوزوو آمده‌ام، کشوری که تحت رژیم‌های مختلف رنج کشیده که آخرین آنها رژیم میلوسوویچ است. در طول دههٔ ۱۹۹۰، نیمی از جمعیت به‌خارج از کشور اخراج شدند، ولی ما هرگز تسلیم نشدیم
در سالهای پایانی رژیم حتی مقاومت را سازمان‌دهی کردیم. ما از حمایت عظیم جامعهٔ بین‌المللی برخوردار شدیم. و در نهایت ما پیروز شدیم؛ و شما نیز پیروز خواهید شد. پس از شما سپاسگزارم و خدا مردم ایران را حفظ کند.
