روز یکشنبه ۱۳مرداد روزنامه جوان متعلق به پاسداران نوشت: «دولت فعلی آمریکا اولین دولتی است که در ۲۵سال گذشته... فاصله‌یی بین اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان قائل نشد»
همین روزنامه علت این تحول در سیاست خارجی آمریکا را به پیشرفت خط سیاسی مجاهدین گره زده و یادآور شد: «شاید بتوان گفت علت اصلی یکپارچه دیدن نیرو‌های سیاسی درون نظام توسط دولت ترامپ این بود که او و دولتش با بدخیم‌ترین براندازان یعنی (مجاهدین) گره خوردند».
پمپئو نیز در توئیتر ۳۱ژوئیه خود نوشت: «... امروز، ایالات متحده جواد ظریف ماله کش اعظم (خامنه‌ای) را لیست‌گذاری کرد».
سایت نیوز مکس هم نوشت: «ماسک خندان بر چهره وزیر خارجه جواد ظریف....ضربه سختی خورد. این ماسک به آنها کمک می‌کرد تا وانمود کنند برنامه هسته‌ای ایران و رفتار تروریستی‌اش را مهار می‌کنند».
بی‌سبب نیست که حسام الدین آشنا (مشاور روحانی) در توئیتر خود آشکارا ظریف و قاسم سلیمانی را پشتیبان یکدیگر معرفی می‌کند.
با نگاهی به وقایع دو سال اخیر می‌توان به‌روشنی دید:
مقاومت و قیام مردم ایران همان‌گونه که روی سیاست آمریکا تاثیر گذاشتند، پرده را از روی ماهیت یکسان دو باند اصلی رژیم در جهان نیز کنار زدند، آن‌چنان که اکنون کمتر کسی بین ظریف و قاسم سلیمانی به‌عنوان دو چهره ابلیس تفاوت می‌گذارد.
