هنوز مرکب قطعنامه ملل متحد در محکومیت نقض حقوق‌بشر و جنایت علیه کودکان در ایران خشک نشده بود که گلوله‌ای بر شقیقهٔ نیکتای ۱۴ساله نشست و امیررضا عبداللهی، نوجوان ۱۳ساله، به‌ضرب گلوله کشته شد.
۲روز پس از قطعنامه ملل متحد علیه نقض سیستماتیک حقوق‌بشر در ایران صدها جوان در خیابان به‌خاک افتادند و از خون دهها نوجوان و دانش‌آموز ایرانی لاله دمید. لاله‌هایی که در قیام دی جوشید و در بهمن و اسفند گل کرد.
«از خون جوانان وطن لاله دمیده، عدالت کجایی عدالت کجایی»؟(تظاهرات دانشجویان امیرکبیر بهمن ۹۸)
۱۳اسفند ۹۸ عفوبین‌الملل در یک گزارش ۲۳صفحه‌ای در مورد قیام آبان ۹۸ نوشت: «حداقل ۲۳کودک با گلوله‌های جنگی نیروهای امنیتی در اعتراضات آبان کشته شدند و اجساد آنها پیچیده شده در کفن، تنها دقایقی قبل از تدفین به خانواده‌هایشان تحویل داده شد».
این ارگان بین‌المللی با استناد به اسناد و گزارشهایی از فعالان، شاهدان عینی و بستگان قربانیان می‌نویسد: «شلیک نیروهای امنیتی به هدف کشتن صورت گرفته است. در مواردی جمجمه خرد شده و آسیب مغزی به کودکان وارد آمده است. مواردی هم علت مرگ را سوراخ شدن قلب و ریه و خون‌ریزی شدید داخلی ذکر کرده‌اند».
در بخش دیگری از گزارش عفو بین‌الملل آمده است: "در ماههای اخیر، تصویری مخوف از به‌کارگیری نیروی مرگبار توسط مأموران امنیتی برای درهم کوبیدن اعتراضات سراسری ایران به‌دست آمده است».
خانواده‌های کودکان با رفتاری بی‌رحمانه روبه‌رو هستند تا سکوت کنند. آنان حتی اجازه کالبدشکافی مستقل نداشتند و این بیانگر یک پنهان‌کاری دولتی است.
