واشنگتن پست - گفتگو با مردم در داخل ایران: «روزهای تهران یک الگوی عجیب اما آشنا به خود گرفته است»

واشنگتن پست روز ۲۰مهر با چهار ایرانی در تهران، پایتخت ایران، درباره این قیام و این‌که چگونه کشوری را که مدتها توسط ترس حکومت‌رانی می‌شود متحول می‌کند، صحبت کرد. همه به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند تا از انتقام گیری مقامات جلوگیری کنند...
یک زن ۵۳ساله به واشنگتن پست گفت: «ما می‌خواهیم آنها بروند. من هر روز از خدا می‌خواهم که این رژیم را به‌نحوی نابود کند». او در یک سری پیام‌های صوتی گفت که چگونه پسرش اخیراً هنگام فرار از نیروهای امنیتی مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او گفت: «وقتی فرزندم را دیدم که درد دارد و بدنش خون است، احساس نابودی کردم»... . پسر ۳۰ساله او به تظاهرات پیوسته است، اما در آن روز از تماشاچیان بود... .
به گفته عفو بین‌الملل، نیروهای امنیتی به سوی معترضان گلوله‌های واقعی شلیک کرده‌اند، از گاز اشک‌آور و ماشینهای آب‌پاش استفاده کرده‌اند و به‌طور وحشیانه مردم را با باتون مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند. فعالان، روزنامه‌نگاران و وکلا دستگیر شده‌اند.
اما سرکوب جنبش را سرکوب نکرده است...
یک مرد که به‌عنوان مربی خصوصی کار می‌کند، گفت: در طول یک ماه گذشته، روزهای تهران یک الگوی عجیب اما آشنا به خود گرفته است. او گفت: «شما صبح‌ها خشم انقلابی را احساس نمی‌کنید، زیرا مردم برای تأمین غذای خانواده‌های خود باید کار کنند.
اما بعدازظهر رانندگان به نشانه همبستگی با معترضان شروع به بوق زدن می‌کنند. این مرد گفت که با فرا رسیدن شب، مردم به خیابان‌ها می‌آیند، زیرا می‌دانند شناسایی آنها در تاریکی برای نیروهای امنیتی دشوارتر خواهد بود. و سپس، قبل از سپیده دم، او و دیگران زود از خواب بیدار می‌شوند و از داخل خانه‌هایشان شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر می‌دهند حتی در حالی که مأموران حکومت در خیابان‌ها پرسه می‌زنند و به نشانه‌های مخالف گوش می‌دهند... .
مادر وی گفت که هر بار که پسرش از خانه بیرون می‌رود وحشت می‌کند و می‌داند ممکن است کشته یا مجروح شود. او گفت: «اما من نمی‌خواهم جلوی او را بگیرم، زیرا «پس این بچه‌ها چه آینده‌ای خواهند داشت؟»
او به واشنگتن پست گفت: «اگر بگویم هر روز نمی‌ترسم، دروغ می‌گویم، اما نکته عجیب این است که احساس امید من به نوعی غالب‌تر است. انگار چیزی برای از دست دادن نداریم»... .
این مربی گفت که بیشتر روزهای خود را صرف تلاش برای یافتن یک اتصال اینترنتی پایدار در تهران می‌کند - که باید کلاسهای تناسب اندام را از راه دور آموزش دهد - اما از زمانی که دولت شروع به محدود کردن سرویس اینترنت کرد این کار ۲۰ برابر سخت‌تر شده است...
او پیش‌بینی کرد: «نقطه تحول کیفی در ایران نزدیک است و به‌زودی روزی می‌رسد که ازدحام جمعیت بیش از آن خواهد بود که رژیم بتواند کنترل کند»... .
زن دیگری در اواسط سن دهه۵۰ خود، مادر دو فرزند، گفت... دختر او اکنون به تظاهرات در دانشگاهش پیوسته است. مادرش گفت که او و سایر تظاهر کنندگان در سراسر ایران برای آزادی می‌جنگند و اشاره کرد که آزادی برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد.
چه معنایی برای او داشت؟
او پاسخ داد: «آزادی زمانی است که دائما نگران نباشی که کسی خبر مرگ فرزندت را برایت بیاورد».