پناهنده سیاسی در هر کجای جهان که باشد، رو به سوی میهن، در نبرد با نظام پلید آخوندی و حامیان آن در جهان است و هرگز به چیزی کمتر از سرنگونی رضایت نمی‌دهد: «اما جوانان ایرانی مقاومت می‌کنند. مردم ایران نشان دادند که به هیچ چیز کمتر از سرنگونی رضایت نمی‌دهند».
اینان در هر نظاره و شنودنی، امواج غرور و غیرت را در هموطنان خویش برمی‌انگیزند و اصالت پناهندگی حقیقی خود را در پیشگاه آزادی، مهر می‌کنند.
صدای آنان صدای دخت ایران، از شهریار و ساوه، تا دهلران و مریوان است. صدای خرمشهر و اهواز و بهبهان و شیراز.
ترانه امیرآرام: «بشنو ز شیرمردان، از نای دخت ایران، در شهریار و ساوه، در دهلران مریوان. از خرمشهر و اهواز تا بهبهان و شیراز. هر شیراوژن سرافراز جانانه کرده آواز. می‌جنگیم می‌میریم ایرانو پس می‌گیریم».
اکنون این فریاد بلند آزادی و صدای برخاستن است که قیام آبان و زبان ایران را در مرزهای فرای ایران نمایندگی می‌کند. صدایی که در لاهه و لندن و هامبورگ و استهکلم و برن و واشنگتن و اسلو و کپنهاک و تورنتو و بروکسل و وین و ژنو و سایر شهرهای جهان منتشر می‌شود تا ندای مقاومت سازمان‌یافته‌اش را پشتوانه‌ٔ قدرتمند شورشگران قیام‌آفرین برای تحقق دگرگونی دوران‌ساز در ایران نماید.
