مدیرکل پیشین خاورمیانه وزارت امور خارجه رژیم ایران در تحلیلی از موضوع قطعنامه عرضه شده به شورای امنیت، توسط آمریکا، که در روزنامه حکومتی جهان صنعت درج شده، گفت: «آمریکایی‌ها از چند شیوه اهداف خود علیه ایران را دنبال می‌کنند و یکی از آنها هم تصویب قطعنامه در شورای امنیت است».
قاسم محبعلی با اذعان به این‌که آمریکا نسبت به شرایط موجود اشراف دارد، افزود: «حتماً آمریکایی‌ها نیز به اندازه ما شرایط را می‌دانند و با علم به این‌که احتمالاً چین و روسیه مخالفت می‌کنند، اقدام می‌کنند. هدف اصلی آنها می‌تواند الزاماً تصویب قطعنامه نباشد. آنها می‌توانند با فشارهایی که به طرف مقابل وارد می‌کنند به یک تفاهم برسد. بدون شک تنها موضوع بین روسیه و آمریکا یا چین و آمریکا، ایران نیست و مسائل دیگری نیز در روابط آنان وجود دارد. ما اکنون از پشت‌پرده مذاکرات آنان خبری نداریم و نمی‌توانیم اظهارنظر دقیقی داشته باشیم اما روشن است که آمریکا می‌خواهد با آنان به یک تفاهم برسد».
وی هم‌چنین با اشاره به این‌که آمریکا راه‌حلهای مختلف برای رسیدن به هدف خود را دارد گفت: «به‌هرحال آنها اهداف خود را از مسیرهای مختلفی دنبال می‌کنند. ممکن است بعد از این بروند سراغ برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ و فعال کردن مکانیسم ماشه. موفقیت یا عدم موفقیت در این کارها نیز بحث دیگری است اما به‌هرحال این مسیرها را دنبال می‌کنند».
و اما آنچه که به‌نظر می‌رسد این است که بخش مبهم و قابل اعتنای ماجرا از این قرار است که ایران نمی‌تواند و نباید به این شکست نسبی دل خوش کرده و گمان کند که آمریکا راه به جایی نخواهد برد یا این‌که حمایت روسیه و چین در این مقطع زمانی به‌معنای غلبه بر آمریکاست. این‌طور که کارشناسان و تحلیلگران روابط خارجی رژیم می‌گویند، آمریکا می‌تواند در پس همین به‌اصطلاح شکستها با طرف‌های مقابل که همان حامیان ایران باشند وارد یک بده‌بستان شده و به تفاهم برسد. این گمانه اصلاً دور از ذهن نیست اگر توجه داشته باشیم که همه کشورها در تعاملات بین‌المللی به‌دنبال منافع خود هستند و روسیه و چین را نمی‌توان از این قاعده مستثنی کرد خاصه آن که این دو کشور پیش‌تر پای قطعنامه‌هایی علیه ایران را امضا کرده‌اند.
