سایت ایلاف لندن - فرا منطقه‌ای مقاله‌ای از دکتر محمد الموسوی با عنوان «مارهای رژیم آخوندی و پروژه آشوب خلاق» را درج کرد.
دکتر محمد الموسوی در مقاله خود می‌نویسد:
دولت آخوندها که به‌مثابه یکی از کشورهای محور شرارت در لیست آمریکا قرار دارد، بر اساس سخنان و اظهارات مقامات ارشد آمریکایی و آنچه که در عالم واقع وجود دارد در مورد عراق، سوریه، یمن و اخیراً وقایع جنگ غزه... ، دولت آخوندها در حال تبدیل شدن به یکی از متحدان مهم آمریکا است. و در مورد انفجارها کرمان، و زدن موشک به اربیل، و پاکستان توسط آخوندها و پاسخ پاکستان به آنها از همین سنخ و شیوه‌هایی است که مراکز قدرت آخوندهای تهران به‌عنوان خروجی بحرانهای خود دنبال می‌کنند و آن را بهترین راه خروج از تنگنا می‌دانند.
زدن موشک به اربیل، اولین بار از دهه ۱۹۹۰ تاکنون نبوده و آخرین بار نیز نخواهد بود. پس از پایان جنگ آخوندها با کشورهای عربی، آنها همواره عراق را چه در کردستان و چه در سایر مناطق عراق مورد تعرض قرار داده‌اند در حالی که عراق قبلاً سدی در مقابل تجاوزات این رژیم بود. اما بعد از اینکه عراق طعمه توطئه شد، این کشور را به خاک و خون کشیده است... .
این رژیم با حماقت و جهالت بر ایران حاکمیت می‌کند و با حقد و کینه‌توزی دنبال خلافت جهانی هستند... مشکل این است که اعراب و جامعه بین‌المللی آنرا پذیرفته‌اند...
آنقدر عجیب است، به‌رغم نفرتی که آخوندها و رهبرانشان از اعراب و مردم فلسطین دارند ولی این طور جلوه می‌دهند که. گویی مارهای ولایت فقیه، بنیانگذاران سازمان آزادیبخش فلسطین بودند و تأسیس این سازمان بعد از سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۹) صورت گرفته است. هم‌چنین به نظر می‌رسد که مارهای آخوندها می‌خواهند، از پروسه طولانی مبارزات مردم فلسطین که نزدیک به صد سال است، بکاهند و آن را به چند سالی محدود کنند که آخوندها شعار قدس و آزادی فلسطین را سر دادند...
سازمان آزادیبخش فلسطین به جهان، مبارزه و فداکاری و جان‌فشانی را آموخت و حالا مارهای آخوندها آمده‌اند که تمامی این تاریخ را مصادره کنند و ما باید این طور متوجه شویم که آخوندها به یمن وجودشان به فلسطینیها آموزش مبارزه داده‌اند و مبارزه و استواری فلسطینیها در نتیجه تأثیرپذیری آنها از اندیشه انقلابی آخوندها و مکتب مبارزاتی آنها است. ، با این فرض که آنها فکر و اندیشه انقلابی دارند و از یک مدرسه مبارزاتی برخوردارند.
از مارهای تهران بعد از تاریخ خونین و گمراه‌کننده چهار و نیم دهه‌شان چه انتظاری می‌توان داشت؟ آنان نه حق مردم ایران را ادا کردند و نه شیعیانی که به نام آنها صحبت می‌کنند، هیچ خرد و کلانی از دروغ و فریب آنها در امان نماند.
آیا آنها عدالت را در قبال مردم فلسطین که از آنها متنفرند به‌جا خواهند کرد، ما هنوز به یاد داریم که این آخوندها از طریق مزدورانشان چه بر سر فلسطینیان که اکثر آنها از حامیان سازمان آزادیبخش فتح و جبهه مردمی و دیگر جریانات فلسطینی مخالف آخوندهای ایران بودند و در عراق ساکن بودند، آوردند. کما اینکه رویکرد ویرانگر آنها در فلسطین که منجر به از هم گسیختگی در صفوف فلسطینیان و تلاش برای مشروعیت زدایی از تشکیلات خودگردان فلسطین و سازمان آزادیبخش شد و در این امر موفق شدند و اسراییل از آن استقبال کرد زیرا منافع ش را تأمین می‌کرد.
برخی فکر می‌کردند که پروژه آشوب خلاقانه در خاورمیانه در سال ۲۰۰۳ با اشغال عراق آغاز شده است و بسیاری هرج و مرج خلاقانه را که ویژگیهای آن با ظهور نیروهای آزادیبخش عرب آغاز شد که خواستار رهایی از استعمار بودند، با خاورمیانه بزرگ اشتباه گرفتند. پروژه‌ای که در سال ۲۰۰۴ پس از اشغال عراق آغاز شد. پروژه آشوب خلاق به‌صورت مرحله‌ای انجام شد که اولین گام آن اهدای فلسطین به اسراییل توسط انگلیسیها پس از بیانیه ”بلفور“ در سال ۱۹۱۷ بود. سپس مرحله دوم با نکبت سال ۱۹۴۸ و جنگهای پس از آن، به‌دنبال فرآیند فرسایش عراق در جنگ داخلی با شورشیان کرد مورد حمایت شاه ایران که منجر به انحلال تشکیلات آنها و تحویلدهی سلاحهایشان در عملیاتی شد که پس از قرارداد الجزایر در سال ۱۹۷۵ کردها آن را آسیاب خالی نامیدند، سپس انقلاب پیروزمندانه سراسری ایران در سال ۱۹۷۹ به‌وقوع پیوست که توسط آخوندهای فریبکار با حمایت غرب بسرقت برده شد و قدرت در ایران به‌عنوان جانشین شاه به آخوندها واگذار شد و رویای مردم ایران برای آزادی و شکوفایی که برای شاه و منطقه کابوس بود به دیکتاتوری تبدیل شد و آخوندها نیز ابزاری مطیع در دست غرب شدند و در مرحله بعد از آن نیز جنگ با عراق شروع شد که هدف از آن چیزی جز از بین بردن تواناییهای عراق نبود، سپس فرآیند اشغال و آزادسازی کویت، ضربه نهایی به عراق و تمامی اعراب پس از آن بود و به‌دنبال آن فرآیند تقسیم عراق به سه منطقه امنیتی با تصمیم بین‌المللی (خط ۳۶ به شمال، خط ۳۲ به جنوب و منطقه میانی) و عراق حاکمیت خود را بر منطقه شمالی که منطقه امن نامیده می‌شد و بر منطقه جنوبی که منطقه پروازممنوع نامیده می‌شد از دست داد و پس از آن محاصره ناعادلانه‌ای بر عراق تحمیل شد که تواناییهای این کشور را تحلیل برد و کشتار کودکان عراق و شیوخ آن... . به‌دنبال آن، قرارداد نفت در برابر غذا، که یکی از راههای غارت ظرفیت‌های عراق و تسلط بر آن به بهانه لزوم پرداخت غرامت به کویت و همه آسیب‌دیدگان ناشی از اشغال کویت ولو از سیاره مریخ بود.
و بر این اساس، عراق و سرمایه‌هایش و توانمندیهای آن تحت فصل هفتم منشور ملل متحد قرار گرفت که بها و عواقب آن را مردم عراق تا به امروز هنوز می‌پردازند.
در مرحله ما بعد از جنگ آزادسازی کویت و اشغال عراق در سال ۲۰۰۳، رژیم مارهای ایران توانست تا حدودی نفوذ امنیتی در مناطق ۳۲ در جنوب و ۳۶ در شمال به دست‌آورد که اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ را تسهیل کرد. ، آن سالی که آخرین سال پروژه آشوب خلاق بود، که بلافاصله پس از آن پروژه خاورمیانه بزرگ که امروز در آن به‌سر می‌بریم، صورت گرفت.
با ورود عراق به جنگ وحشیانه هشت ساله با رژیم آخوندها، پروسه خصمانه شاه علیه اعراب به‌ویژه عراق را که همه به‌دنبال شکستن یا تضعیف آن بودند، تکمیل کرد. به همین دلیل، آخوندها با همکاری غرب علیه عراق و کشورهای عربی به توطئه علیه عراق ادامه دادند تا اینکه عراق اشغال شد و چهره جدید آن به‌صورت مشارکتی به دست غرب و آخوندها ترسیم و توسط مزدوران آخوندها، عناصر آنها و متحدان آنها به اشتراک گذاشته شد که نتیجه آن این است: از دست دادن عراق، گسترش آخوندها، افزایش توانایی تسلیحاتی آنها، و احتمال داشتن سلاحهای هسته‌یی و چه بسا به توانمندی هسته‌یی رسیده باشد،، از دست دادن سوریه، لبنان و یمن، نابودی غزه، هدف قرار دادن اردن و قرار دادن آن در تیررس کشورهای دیگر، علاوه بر اینها پمپاژ مواد مخدر به جوامع عربی که کودکان مدارس و حتی نوجوانان در زندانها از آن در امان نیستند.
بعد از هرج و مرج خلاقانه وارد طرح خاورمیانه بزرگ شدیم و این همان است که علی خامنه‌ای و سربازانش با مشارکت مستقیم و غیرمستقیم آن را ترسیم می‌کنند و ما بهای آن را می‌پردازیم، و این وضعیت ما در پس وجود مارهای آخوندها است، بنابراین هیچ ثباتی در منطقه بدون سرکوبی و نابودی آنها وجود ندارد و زوال و نابودی آنها نیز فقط به‌دست مردم ایران و مقاومت ایران محقق خواهد شد. چرا که این مقاومت یک نیروی ریشه‌دار و دارای دیدگاهی بالغ و متناسب با ایران و منطقه است، به‌ویژه که آنها خواهان ایجاد یک کشور دموکراتیک غیرهسته‌یی هستند که به حقوق اقلیتها و تک‌تک انسان‌ها زیر چتر قانون احترام می‌گذارد.
فردا تلخ و ترسناک است و باید برای رویارویی با آن آماده شویم و تصویر بهتری از آن ترسیم کنیم.
