عفو بین‌الملل روز ۹شهریور در حساب توئیتری خود درباره قتل‌عام زندانیان سیاسی در ایران نوشت: برای دهها سال مقامهای رژیم ایران تلاش کرده‌اند قتلهای پنهانی و جمعی و ناپدید شدن اجباری و مداوم هزاران مخالف سیاسی را به‌عنوان اسرار دولتی حفظ کنند، این جنایات علیه بشریت را نمی‌توان نادیده گرفت.
عفو بین‌الملل همچنین به مناسبت ۷شهریور روز جهانی ناپدیدشدگان به سکوت جامعه جهانی در مورد سرنوشت هزاران زندانی اعدام شده در ایران در سال ۶۷اعتراض کرد و اعلام کرد اعدام‌های سال ۶۷ در ایران جنایتی است که پرونده آن هنوز باز است.
عفو بین‌الملل امتناع مستمر مقامهای رژیم ایران از افشای سرنوشت و محل دفن هزاران زندانی، که در جریان کشتار زندانیان در سال ۶۷ قهراً ناپدید شده و طی روالی فراقضایی اعدام شدند، بحرانی به وجود آورده که جامعه جهانی چندین دهه آن را عمدتاً نادیده گرفته است.
مرگ هزاران قربانی هنوز به ثبت نرسیده است و هزاران جنازه ناپدیدشده در گورهای جمعی بینشان، در نقاط مختلف کشور، دفن شده است.بیش از ۳۰سال است که مقامهای رژیم ایران از اقرار رسمی به وجود این گورهای جمعی امتناع کرده و مکان آنها را مخفی نگه داشته‌اند و این موجب درد و رنج عظیم خانواده‌هایی شده است که هنوز به‌دنبال اطلاع یافتن از سرنوشت عزیزان خود و پیدا کردن اجساد و بقایای آنان هستند.
فیلیپ لوتر، مدیر عفو بین‌الملل، می‌گوید: «خانواده‌های افرادی که به‌صورت مخفیانه در جریان کشتار زندانیان در سال ۶۷ اعدام شدند هنوز در اضطراب و هراس به‌سر می‌برند. هم‌چنانکه مهر قساوت بر پیشانی سیستم قضایی کشور زده است.»
او می‌گوید: «این تصور که کشتار ۱۳۶۷ در گذشته دور اتفاق افتاده و به امروز مربوط نیست اشتباه است. ارتکاب جرم ناپدیدسازی قهری در ابعاد گسترده هم‌چنان ادامه دارد و با گذشت بیش از ۳۰سال، خانواده‌های قربانیان هم‌چنان از اضطراب و ابهام در مورد سرنوشت و محل دفن عزیزانشان عذاب می‌کشند.»
در چارچوب قوانین بین‌المللی، مادام که یک دولت سرنوشت یا محل نگهداری قربانیان جرم «ناپدیدسازی قهری» را افشا نکند، ارتکاب این جرم متوقف شده محسوب نمی‌شود.اگر فرد ناپدیدشده جان باخته باشد،توقف جرم مستلزم تحویل جنازه قربانی به خانواده‌اش است.....(جزئیات بیشتر)
