روزنامه حکومتی فرهیختگان روز چهارشنبه ۲۴فروردین در گفتگوی با ناصر ایمانی که از او با عنوان کارشناس مسائل سیاسی نامبرده این سؤال را مطرح کرد که چرا افکار عمومی و غالب نمایندگان به کمیسیون مشترک «نه» گفتند.
نمایندگان مجلس آخوندی ضمن نگرانی از عواقب این طرح سرکوبگرانه روز دوشنبه با ۱۲۰رای موافق تصمیم گرفتند با انتقال فرآیند بررسی طرح صیانت، از کمیسیون مشترک به صحن مجلس ارجاع داده شود.
کارشناس حکومتی در پاسخ به این سؤال که تصمیم روز دوشنبه نمایندگان در اعلام موافقت با بازگشت طرح صیانت به صحن مجلس، حاوی چه پیامهای اجتماعی و سیاسی است؟ با اشاره به اختلافات درون حکومتی بر سر این طرح، گفت: پیامی که تحولات روز دوشنبه مجلس به جامعه منتقل میکند این است که مجموع نمایندگان پارلمان، بهنوعی از کمیسیون و تصمیم اعضای آن ناراضی هستند و این احتمال وجود دارد که طرح صیانت بهطور کلی کنار گذاشته شده یا اینکه تغییرات قابل توجهی در آن اعمال شود.
ایمانی به برانگیختگی اجتماعی بر سر این طرح ضدمردمی اشاره کرد و گفت: نکته قابل توجه آن است که افکار عمومی بالاخره روی این قضیه حساس شده و برداشتی که از طرح صیانت دارد آن چیزی نیست که موافقان با این طرح عنوان میکنند. موافقان طرح هدف خود را جلوگیری از آسیبهای فضای مجازی به کشور و افکار عمومی عنوان میکنند، در صورتیکه مردم این را باور ندارند. باور مردم در صورتیکه از آنان درباره طرح صیانت بپرسید یک چیز است و آن، محدود کردن یا حتی قطع اینترنت است و باید این را در نظر داشت که چنین تصویری در افکار عمومی در مواجهه با این طرح بهوجود آمده است و اگر هم برداشت افکار عمومی درست است، باید به آنان پاسخ داده شود که بر فرض مثال، چرا اینترنت محدود خواهد شد.
کارشناس حکومتی در پاسخ به این سؤال که چطور میشود آسیبدیدگی افکار عمومی در جریان تحولات رخداده پیرامون طرح صیانت را جبران کرد؟ به فاصله عمیق بین مردم و حکومت اعتراف کرد و گفت: واقعیت این است که در حال حاضر میزان سرمایه اجتماعی در حالت مطلوب قرار ندارد. بگذریم از اینکه علت آن چیست و چه عواملی در طول این سالها باعث شده در شرایط فعلی باشیم، اجرای هر طرح حتی اگر بهنفع مردم باشد، بهنوعی به تقابل افکار عمومی با حاکمیت منجر میشود.
من تصور میکنم برخی کارگزاران بالاخص تعدادی از نمایندگان مجلس، به جامعه آنگونهای نگاه میکنند که میخواهند، در مقطع کنونی و بهدلیل شرایط کشور، فضای افکار عمومی نسبت به مسائل بسیار حساس است و در مقاطعی مواضعی میگیرد که بعضاً با برداشتهای این بخش از مسئولان که به آن اشاره شد، مطابق نیست.