میرکاظمی رئیس سازمان برنامه بودجه رژیم درباره لایحه بودجه سال۱۴۰۱ رژیم اوج استیصال و بن بست نظام را بارز کرد و گفت: نداریم تو تحریم هستیم تو جنگ اقتصادی هستیم چطور می‌توانیم هزینه سی میلیارد دلاری برای کشور بتراشیم در صورتی که ۱۶میلیارد دلار داریم خب این نمیشه..
رئیس سازمان برنامه بودجه رژیم در باره لایحه بودجه ۱۴۰۱ رژیم که [بر پایه نفتی است که به‌خاطر تحریم‌های سنگین، روشن نیست به فروش برود یا نه!؟ هم‌چنین بر فروش اوراق بهادار+ افزایش مالیات+ افزایش قیمت‌ها+کاهش نسبی دستمزدها (به نسبت نرخ تورم) و اندکی هم فروش محصولات پتروشیمی و فولاد بنا شده است] گفت: در سال۱۴۰۱ کل درآمد نفتی ما یک میلیون و ۲۰۰هزار بشکه است که بعضی از دوستان روی اینهم انتقاد دارند می‌گویند امکان نداره شما یک و دویست داشته باشید این حرف داشته باشید شما یک و دویست را ضربدر ۶۰دلار در هر بشکه کنید ۶۰دلار در هر بشکه میشه ۲۶میلیارد دلار کل درآمد نفتی، سهم صندوق کم بکنید، سهم درآمد شرکت ملی نفت را کم بکنید، سه درصد محروم را کم بکنید، ۶۲.۵درصد می‌ماند. یعنی ۱۶میلیارد دلار شما ۱۶میلیارد دلار دارید، هم بایستی ۳۸۰هزار میلیارد تومان تو خزانه بریزید بابت هزینه‌های جاری و عمرانی و هم این‌که بایستی بروید ارز ترجیحی را هم بدهید آیا امکان داره؟! ما نشستیم می‌خواهیم تصمیم بگیریم با هم آیا می‌شود هر دو تا را پرداخت کرد؟ اگر بروی ارز ترجیحی را بدهید بله بازار همین روندی ست که ادامه پیدا می‌کند اگر بروی بدهی به سمت بریزید تو خزانه که وظیفه دولت است بریزد به خزانه، این طرف ارز ترجیحی را نمی‌تواند بدهد. الآن کاری که اتفاق داره می‌افتد تو این چند سال گذشته به‌دلیل این‌که ارز نداشته رفته ۲۴تومان ۲۳تومان تو بازار خریده بانک مرکزی ۴۲۰۰ داده یعنی آمده پایه پولی را برده بالا، رفته هزینه‌ها را برده بالا برای کشور، خب ما این را نمی‌توانیم ادامه بدهیم، باید بنشینیم در کمیسیون تلفیق بگوییم ما این‌قدر پول داریم، بالاخره ما هر دو در یک کشتی نشستیم، در یک جامعه داریم زندگی می‌کنیم، بگوییم اگر این را ببریم تو ارز ترجیحی چقدر هزینه برای مردم داره، اگر بردیمش بردیم باهاش پرداخت هزینه بردیم تو خزانه ریختیم، ای تی اس کردیم، نیمایی کردیم ریختیم تو حساب خزانه که استقراض نکنیم، این چقدر برای مردم صرفه داره بالاخره به یک تعادلی برسیم و این امکانپذیر است همین کاری که ما در دولت کردیم این بحثهایی که دوستان می‌کنند برای زمانی‌ست که ما پاشش ارز داشته باشیم تو کشور، نداریم تو تحریم هستیم تو جنگ اقتصادی هستیم چطور می‌توانیم هزینه سی میلیارد دلاری برای کشور بتراشیم در صورتی که ۱۶میلیارد دلار داریم خب این نمیشه، باید بنشینیم عاقلانه تصمیم بگیریم، منطقی تصمیم بگیریم، شما همین مثالی که برایتان زدم در دو سال گذشته نه سوخت تغییر کرده، نه ارز ترجیحی تغییر کرده، نه تعرفه‌های دولتی تغییر کرده، چرا تورم ۵۰درصد است؟ برای این‌که ارز را اینجا دادیم جای دیگه که بایستی کنترل می‌کردیم رفتیم پایه پولی را بالا بردیم، رفتیم خلق نقدینگی کردیم، رفتیم استقراض کردیم، رفتیم حقوق بدهیم، رفتیم استقراض کردیم، رفتیم از جیب فقیر در آوردیم پرداخت کردیم این میشه دوستی خاله خرسه این‌که نشد کار »...(خبرگزاری مجلس رژیم ۱۹دیماه)
