روز سه‌شنبه ۱۱ تیر ۹۸، کشورهای عضو اوپک و ١٠کشور غیرعضو به اتفاق آرا، منشوری را امضا کردند که هدف آن، تثبیت همکاری میان اوپک و کشورهای تولیدکننده نفت، هم‌چون روسیه، است که عضو این سازمان نیستند. مجموع این کشورهای تولیدکنندۀ نفت، موسوم به اوپک پلاس، حدود نصف نفت جهان را تولید می‌کنند.
روسیه و عربستان در جریان اجلاس جی۲۰، بر سر ثابت نگه‌داشتن میزان تولید نفت اوپک به توافق رسیدند و رئیس‌جمهور روسیه پس از دیدار با ولیعهد عربستان اعلام کرد مدت این توافق بین ۶تا ۹ماه خواهد بود.
حکومت آخوندی که از توافق روسیه و عربستان بر سر ثابت نگه‌داشتن تولید نفت زخم‌خورده بود، پس از تأیید این توافق در اجلاس اوپک به‌شدت برآشفته شد.
روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی نیز در سرمقاله خود نوشت: منطقی نیست که یکی دو عضو اوپک در خارج از ساختار اوپک بخواهند نقطه‌نظرات خود یا دیگران را نهایی نموده و سایر اعضا و بدنه اوپک را در مقابل عمل انجام شده قرار دهند.
به‌دنبال صدور بیانیه پایانی اجلاس اوپک، زنگنه وزیر نفت رژیم در دیدار با رئیس دوره‌ای اوپک ضمن اشاره به توافق روسیه و عربستان، گفت تحمیل یکجانبه‌گرایی به اوپک، بقای این سازمان را تهدید می‌کند.
زنگنه روز چهارشنبه نیز گفت: «اوپک یک سازمانی است که تصمیماتش باید با اجماع گرفته بشه؛ تصمیمات نباید از بیرون بهش ابلاغ بشه اگر هم قراره پخت و پزی بشه باید بین خود اعضای اوپک صورت بگیره و با فرآیندهایی که در تاریخ ۶۰ساله اوپک اتفاق افتاده و چیزهای جدیدی نیست.
اخیراً یک روال‌هایی خارج از این انجام می‌شد که موجب نگرانی اعضای اوپک بود گرچه بعضی از اعضای اوپک بهر دلیلی نمی‌آیند مطالب شون رو علنی کنند و بیان علنی کنند.»
