سایت برینک وایر پنجشنبه ۲۰ آبان :مایک پنس معاون رئیسجمهور سابق آمریکا هشدار داده است که رژیم اسلامی ایران در ضعیفترین موقعیت خود از زمان به قدرت رسیدن در سال۱۹۷۹ قرار دارد و جمعیت ناراضی آن آماده تغییر هستند.
او در اولین اظهارات خود از زمان از دست دادن قدرت دولت ترامپ در سال گذشته، به پرزیدنت بایدن، بریتانیا، فرانسه و آلمان هشدار داد که اکنون زمان تسلیم شدن به خواستههای تهران و کنار گذاشتن کمپین فشار حداکثری که توسط دولت ترامپ راهاندازی شده نیست چرا که ضعف، شر میآورد و آن را برمی انگیزد.
این در حالی است که یک تحقیق جدید از گروه فکری مؤسسه مطالعات استراتژیک (IISS) مناقشه خاورمیانه را با نزدیکتر شدن رژیم ایران به دستیابی به سلاح هستهیی پیشبینی میکند.
روز شنبه، پرزیدنت اوباما، بریتانیا، آلمان و فرانسه به رژیم ایران اطلاع دادند که هنوز برای ادامه گفتگوهای هستهیی و تغییر جهت "گام های تحریک آمیز"مانند توسعه اورانیوم بسیار غنی شده و فلز اورانیوم غنی شده که برای برنامههای تسلیحات هستهیی"بسیار حیاتی هستند" دیر نشده است.
پنس در جلسه جداگانهیی در کنفرانس شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) در واشنگتن دی. سی گفت: «وقتی ما وارد کاخسفید شدیم، ایران از رویکرد دولت اوباما-بایدن، و برجام (برنامه جامع اقدام مشترک در مورد جاهطلبیهای هستهیی ایران) که پالتهای پول نقد به ملاها در ایران تحویل داده بود، و از کاهش تحریمها سود برده بود».
این در حالی بود که در روز تحلیف ما در سال۲۰۱۷ ایران در حال ایجاد بیثباتی در سراسر منطقه بود و تقریباً غیرممکن بود که همه جاهایی را که رژیم ایران از فعالیتهای تروریستی حمایت میکرد، به شمارش بیاوریم.
وی با اشاره به لغو توافق هستهیی با رژیم ایران که خزانههای رژیم را با دهها میلیارد دلار برای سرکوب مردم خود پر کرده بود، گفت: «ما در برابر رژیم ظالم آنها ایستادیم، از جمله در برابر حملات مرگبار تروریستی در سرتاسر منطقه، اعمال تحریمهای فلجکننده و ترور سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس کارهایی که شاید هیچ دولتی در دوران مدرن نکرده است.
دیکتاتوری ایران در روزی که ما از قدرت خارج شدیم بیش از هر زمان دیگری منزوی شده بود. هنگامی که پرزیدنت ترامپ در سال۲۰۱۸ قصد خود را برای خروج از توافق هستهیی اعلام کرد، توضیح داد که جامعه بینالمللی چگونه واکنش نشان داد.
گفتن اینکه هر رهبر بینالمللی با خروج ما از توافق هستهیی ایران مخالفت کرد، دست کم گرفتن [این دستآوردها] است.