خامنهای در وضعیت متناقضی قرار گرفته است، خامنهای از برجام بیزار است؛ اما شدیداً به آن محتاج است. بیزار است؛ چون چند صد میلیارد دلار پول مردم ایران را برای ساخت بمب اتمی هزینه کرده؛ اما با افشاگریهای مقاومت ایران در تلهٔ آن گرفتار شده و اکنون برجام دست و پایش را بسته است؛ اما به آن نیاز دارد چون پایبند بودن به برجام تنها راهی است که ممکن است راهنفس اقتصادی رژیمش را باز کند. تمام کشمکشهای باندهای درونی رژیم هم از این تناقض ناشی میشود. اصلاحطلبها میگویند برای زنده ماندن نظام باید پای توافق رفت و باند خامنهای میگویند: پای توافق رفتن یعنی عقبنشینیهایی که تا آخر بخوانید سرنگونی ادامه دارد.
این پارادوکس خامنهای و نظامش است؛ الآن که تمام مهرههای حکومت، دستچین شدهٔ خودش هستند، باز هم در این وضعیت گرفتار است، از اینرو هر تلاشی برای حل مشکلات، تنها مشکلاتش را بیشتر و پیچیدهتر میکند.
پیش از شروع مذاکرات رافائل گروسی به تهران رفت، اما نتیجهٔ این سفر چه شد؟
سایت حکومتی دیدهبان بهنقل از بلومبرگ نوشت: «مذاکرات ایران و دبیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی شکستخورده است... بازرسان هستهیی سازمان ملل روز سهشنبه به مذاکرات با دیپلمات ارشد ایران پایان دادند؛ این مذاکرات نتوانست نگرانیها در مورد دسترسی به سایتهای حساس هستهیی را حل کند و میتواند بر مذاکرات ایران با قدرتهای جهانی (۱+۵) که هفته آینده از سر گرفته میشود، تأثیر بگذارد»
پیش از این وزیر خارجهٔ فرانسه نیز اعلام کرده بود که این آخرین شانس برای رژیم ایران است و دیگر نمیتواند زمان بخرد!
به این وضعیت میگویند: نظام غرق در بحران