یک سال پیش آخوندهای جنایتکار، نوید قهرمان را اعدام کردند. خشم مردم و جوانان ایرانی نسبت به اعدام نوید، آتش زیر خاکستری است که در هر فرصتی زبانه می‌کشد. محکومیت‌های یکپارچه بین‌المللی نسبت به این جنایت رژیم به قدری گسترده بود که هنوز که هنوز است آخوندها از زیر بار آن کمر راست نکرده‌اند.
رژیم می‌خواست با اعدام نوید، شورشگران و قیام‌کنندگان را از قیام و شورش بازدارد و به آنها القا کند که اگر اعتراض و قیام کنند، سرنوشتی مانند نوید دارند، اما نه تنها این اقدام مؤثر واقع نشد بلکه با انزجار مردم و با موج محکومیتها از طرف اقشار مختلف مواجه شد.
حال سؤال این است که چرا حکومت آخوندی نوید افکاری را اعدام کرد؟
جواب را باید در بن‌بست همه‌جانبه آن در برابر مردم قیام‌کننده و جوانان شورشگری هم‌چون نوید دانست. آخوندها با اعدام نوید باد کاشتند و حالا باید توفان درو کنند.
