این روزها شاهد هستیم که از در و دیوار نظام آخوندی اعترافات به‌بحران اقتصادی شنیده می‌شود. یکی می‌نویسد «مردم به ضرب نان خودشان را سیر می‌کنند» (ایلنا-۱۶مهر)؛ یکی دیگر از «قحطی» می‌گوید و از «آمارهای هولناک از سبد خانوار» (سایت حکومتی تحریریه-۱۷مهر)
عمده این اعتراف‌ها برای این است که تقصیر را گردن روحانی بیندازند و طوری وانمود کنند که با آمدن رئیسی جلاد بحران اقتصادی درمان خواهد شد.
اما آیا چوب زدن به‌مرده، راه برون رفتی از بحرانهای شدید اقتصادی است؟
علت پایه‌یی فاجعهٔ فروپاشی اقتصاد ایران، دزدی و غارت نهادینه و حکومتی است؛ از این رو حل بنیادین بحران اقتصادی مطلقاً در ماهیت‌شان نیست و نمی‌خواهند و حتی اگر بخواهند هم در توانشان نیست.
از این رو وقتی از درون رژیم به این بحران اعتراف می‌کنند، چوبی است که می‌خواهند به مرده بزنند، اما به‌شخص خامنه‌ای و به تمامی سلسله اعصاب رژیم می‌خورد.
بنابراین هر چه اعتراف‌ها به بحران فروپاشی اقتصادی بالاتر می‌گیرد، بر خشم جامعهٔی عاصی از تمامیت رژیم افزوده می‌گردد
